Hans Sandreuter

Sälbstbordret, 1900
Dialäkt: Baseldütsch

Dr Hans Sandreuter (* 11. Mai 1850 z Baasel; † 1. Juni 1901 z Rieche) isch e Schwizer Künstler vom Symbolismus und vom Fin de Siècle gsi.

Lääbe und Wärk

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Dr Sandreuter isch uf s Realgymnasium z Baasel und het denn 1867 e Leer as Lithograf aagfange. Druf isch er e Zitli z Nürnberg und z Verona gsi und het dört as Lithograf gschafft, het e halb Joor lang bim Achille Carrillo studiert und isch 1872 zrugg uf Baasel. 1873 isch er uf e brivati Münchner Kunstschuel und het dr Arnold Böcklin kennegleert. Dä het mit em Wilhelm von Kaulbach greedet, so dass dr Sandreuter bim Aktzäichne an dr Münchner Akademii het döfe mitmache. 1874 isch er zum Böcklin uf Floränz und won er e Joor spööter chrank worde isch, het en dr Böcklin bi sich ufgnoo. Vo 1877 bis 1880 het dr Sandreuter z Bariis gläbt, 1882 isch er uf Floränz, zwäi Joor spööter het er z Baasel en Ateliee ufdoo. Er het e Hufe Ufdrääg für Wandmoolereie und Sgraffiti in und uf öffentlige Geböid überchoo. Er het zum Bischbil au Rüüm im Kloster z Stäi am Rhii restauriert und dekoriert. 1896 isch er Mitgliid vo dr Äidgnössische Kunstkommission worde. 1897 isch er uf Floränz, zum dr Arnold Böcklin für e blaanti Böcklin-Medallie abzzäichne, und het am 19. Septämber e Böcklin-Usstellig in dr Kunsthalle Baasel ufdoo. 1899 het dr Sandreuter Diabetes überchoo und isch zwäi Joor spööter in sim Huus „Zur Mohrhalde“ z Rieche gstorbe.

Dr Sandreuter isch im Böcklin si ängst Schüeler gsi; es het Kritiker gee, won em zu Läbzite vorgworfe häi, ass er dr Böcklin nume wurd noochmache.[1] Er isch e Verdräter vo dr Kunst vom Fin-de-siècle gsi und isch vor allem in dr Schwiz as Künstler bekannt worde. Zum hundertste Doodesdaag het s Kunstmuseum Basel 2001/2002 e groossi Gsamtusstellig organisiert. Im Sandreuter si Oeuvre isch seer vilfältig. Näbe Ööl- und Akwarellbilder het er monumentali Dekorazionskunst gmacht. Er het druckgrafischi Aarbede und Glaasmoolereie entworfe und au Mööbel. Dr Sandreuter isch en angaschierte aber au kritische Wäägnoss vo dr junge Kunst vo sinere Generazioon gsi.[1] E baar Fassaade und Wanddekorazione won er gstaltet het existiere hüte no, zum Bischbil d Fassaade vo dr „Bäarezumft“ und d Wandarbäite vo dr „Schmiidzumft“ im Altbaasel.

  • Der Rhein bei Basel, 1900
    Der Rhein bei Basel, 1900
  • Entwurf für e Fächer, 1878
    Entwurf für e Fächer, 1878
  • An der Himmelspforte, 1894
    An der Himmelspforte, 1894
  • Abend, 1900
    Abend, 1900

Öffentlig zuegängligi Wärk (Ölbilder)

[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Ufbewaarigsort Bildditel Joor Hööchi x Bräiti
Museum Oskar Reinhart, Winterthur Landschaft mit Bäumen 1877/80 38 x 46 cm
Aargauer Kunsthuus, Aarau Notre Dame 1877/80 45 x 75 cm
Kunstmuseum Bärn An der Himmelspforte 1894 150 x 244 cm
Kunstmuseum Baasel Der Rhein bei Basel 1900 96 x 146 cm

Litratuur

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Weblingg

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Fuessnoote

[ändere | Quälltäxt bearbeite]
  1. ↑ 1,0 1,1 I Bernd Wolfgang Lindemann: Vorwort. In: Fin de Siècle in Basel. Hans Sandreuter 1850–1901
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Hans_Sandreuter“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.