Dr latinisch Buechschtabe I isch de nüünti Büechstab im Latinische Alfabet. I de meischte Sprachen isch er e Vokal, o wen er im Latyn het entweder chönne Vokal oder Konsonant sy.
Im Hochdütsche gits numme zwei I-Lut:
Im Alemannische git bis ze vier betonti I-Lut:
Ufpasse mues me dermit, das im Alemannische ds ie nid eifach en i isch, sondern würklech e Diphthong /iə/.
Es Problem bi der Fonetische Schriibwis für die vier verschiedene "i" isch, daß im Alemannische je nach Region d’Ussprooch mängge Wörter verschieden isch. Während mer in einere Gegend z. B. "viil" (lang, offen) seit, wirds neumen andersch "vil" (kurz, offen) uusgsproche, u wider a andernen Orte "viil" (lang, gschlosse). Drum isch bi de Beschriibig züe de vier I-Lut bewußt uf Biispil verzichdet worde.
S’Düpfeli uf em "i" isch im 14. Johrhundert entstande, säll Düpfeli isch emol an Akzent gsi, wo immer chliiner worden isch.
Proto-semitischa Arm oda Hand in zwei Variante |
Phönizischs Yodh | Griechischs Iota | Etruskischs I | Lateinischs I |