Mahabharata

D Schlacht z Kurukshetra im ene alte Mahabharata-Manuskript

S Mahabharata (Sanskrit, महाभारत, n., mahābhārata „die groossi Gschicht vo de Bharatas“) isch s bekanntiste indische Epos. Mä nimmt aa, ass es zum erste Mol zwüsche 400 v. d. Z. und 400 n. d. Z. ufgschriibe worde isch, aber uf eltere Dradizione basiert. Es umfasst öbbe 100'000 Dobbelvärs.

Dr Inhalt

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

S Mahabharata isch in achzää Kapitel und äi Appendix iidäilt. Es bestoot us ere Hauptgschicht und hunderte vo Nääbegschichte und chliinere Episode. Grundsätzlig beschäftigt sich s Epos mit alle Theme, wo im Hinduismus wichdig si: mit em Lääbe vo de Gschöpf, mit em Dood und dr Widergeburt, mit Karma und Dharma (Rächtschaffehäit), beschribt Glück und Läid, d Ergäbniss vo de guete und de schlächte Daate, s Opfer, und die verschiidene Zitalter, es beschäftigt sich mit de Götter und überliiferet uralti Hümne.

D Handlig beschribt dr Kampf vo zwäi verwandte Königsfamilie, de Kauravas und de Pandavas, uf em Schlachtfäld z Kurukshetra (nördlig vo Delhi). Es ist seer woorschinlig, ass es sich im Kärn um e historischs Eräignis handlet, e Hufe Inder lueg es as e Daatsach aa. Dr Kampf wird as schrecklge Bruederchrieg daargstellt, wo vili Opfer gforderet het. Er isch au dr dramaturgisch Hindergrund vo dr Bhagavad Gita („Gsang vo Gott“). D Pandavas gwünne d Schlacht, wo si aber e baar Joor spööter e Pilgerräis in d Himalaya mache, stärbe si äine noch em andere bis uf e Yudhishthira, wo as grächt gulte het. E Hündli foot em afo noochlaufe, bis dass er zum Himmelsdoor chunnt. Denn chunnt d Brüefig vom Yudhishthira und er muess sini Liebe under Kwaale in dr Höll go finde. Won er sä gfunde het, ziet er s vor, mit sinere Frau, sine Brüeder und em Hund in dr Höll z bliibe, as ooni die in Himmel z goo. Er verliert druf si menschlig Körper und er merkt, ass das alles nume e Däil vo sinere Brüefig gsi isch.

Litratuur

[ändere | Quälltäxt bearbeite]
  • Vishnu S. Sukthankar, Shripad Krishna Belvalkar u. a.: The Mahābhārata. 19 Bde. mit 2 Indexbänden. Bhandarkar Oriental Research Inst., Poona 1933–1972.
  • Kisari Mohan Ganguli: The Mahabharata of Krishna-Dwaipayana Vyasa. Indien 1883–1896. Zuletzt als 4-bändige Taschenbuchausgabe: Munshiram Manoharlal, New Delhi 2004, ISBN 81-215-0593-3 (Onläin-Usgoob)
  • Hermann Jakobi: Mahabharata, Inhaltsangabe, Index und Konkordanz der Kalkuttaer und Bombayer Ausgaben. Bonn 1903, Nachdruck: Hildesheim 1980, ISBN 3-487-07015-4. (Digitalisat)
  • Vishwa Adluri und Joydeep Bagchee: The Nay Science: A History of German Indology. New York 2014. [1]
[ändere | Quälltäxt bearbeite]
 Commons: Mahabharata – Sammlig vo Multimediadateie

Text:

Übersetzungen:

Sonstiges: