Nikephoros I.

Nikephoros I.
Kaiser vom Byzantinische Riich
Dr Nikephoros I. und si Soon Staurakios.
Regierigsziit	802–811
Uf d Wält cho	öbbe 760
Gstorbe	26. Juli 811
Dodesort	Pliska
Vorgänger	Irene
Nochfolger	Staurakios

Dr Nikephoros I. (middelgriech. Νικηφόρος; * um 760; † 26. Juli 811 im Warbizapass bi Preslaw) isch vo 802 bis 811 byzantinische Kaiser gsi.

Lääbe

Under dr Kaiserin Irene isch dr Nikephoros Logothetes vom Genikon gsi, also e läitende Finanzbeamte. Er het bin ere Verschwörig mitgmacht, wo d Irene Ändi 802 abgsetzt het. D Irene isch verbannt worde und dr Nikephoros het dr Droon bestiige. Wie das genau zuegange isch, wäiss mä nid.^[1]

Der General Bardanes Turkos het sich 803 gegen e Nikephoros erhoobe und isch drbii vo zwäi spöötere Kaiser (Leo V. und Michael II.) understützt worde. Dr Nikephoros het dr Ufstand niidergschlaage und dr Bardanes isch in e Chloster verbannt worde. D Verschwöörig vom Patrizier Arsaber het en äänligs Resultat ghaa.

Dr Nikephoros het brobiert d Finanze z reformiere und d Stüüre uufezdue, und das het en seer umbobuläär gmacht. Denn het s au no Komflikt mit em Klerus gee, vor allem wo dr Kaiser fr Boste vom Patriarch vo Konstantinopel 806 nüi bsetzt het. Der neue Patriarch, ebenfalls mit Namen Nikephoros, musste erhebliche Widerstände gegen seine Person überwinden.^[2]

Es het zwäi byzantinische Flottenexpedizioone gee, bevor s zum ene Verdraag mit em Karl em Groosse choo isch, wo d Gränze vo de bäide Riich festgläit het. Venedig, Istrie, Dalmazie und Süditalie häi Byzanz ghöört, Rom, Ravenna und d Pentapolis em Frankeriich. Au het dr Nikephoros dr Kaiserditel vom Karl, wenn au nid «Kaiser vo de Römer», anerkennt, öbbis wo sich d Irene entschiide drgeege gweert het. Im Oste het dr Kalif Harun ar-Raschid e baar Erfolg gege Byzanz ghaa. Dr Nikephoros het denn sälber en Armee aagfüert, het aber 804 bi Krasos in Frügie e schweeri Niiderlaag erlitte.^[3] D Araber si druf im Joor 806 in Chläiasie iigfalle. Zum Friide überchoo het dr Nikephoros 30'000 Nomismata pro Joor müesse zaale und non e bsundrigi Chopfstüür für sich und si Soon.^[4]

Er het d Slawe e baar Mol gschlaage und d Bolitik vo dr Umsiidlig vo Slawe vom Balkan (Sklawinie) uf Chläiasie witergfüert. Noch em Dood vom Harun ar-Raschid im Joor 809 isch s im Oste rueiger worde und dr Nikephoros het en Armee gegen e bulgarischi Chan Krum gfüert, won en in dr Schlacht am Warbiza-Pass am 26. Juli 811 gschlaage het. Dr Nikephoros isch in dr Schlacht gfalle.

Dr Noochfolger vom Nikephoros isch si Soon Staurakios gsi, wo aber in dr Schlacht vo Pliska schweer verwundet worden isch. Mä het en dorum abgsetzt und si Schwooger Michael Rangabe isch Kaiser worde.

Liddratuur

• Leslie Brubaker, John F. Haldon: Byzantium in the Iconoclast era. c. 680–850. A History. Cambridge University Press, Cambridge u. a. 2011, ISBN 978-0-521-43093-7, S. 357 ff.
• Timothy E. Gregory: A History of Byzantium. Blackwell, Malden MA u. a. 2005, ISBN 0-631-23513-2, S. 202–204 (Blackwell History of the Ancient World).
• Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit. 1. Abteilung. Band 3. Berlin 2000, S. 354–360 (mit umfassenden Literaturangaben).
• Warren Treadgold: The Byzantine Revival. 780–842. Stanford University Press, Stanford CA 1988, ISBN 0-8047-1462-2, S. 127 ff.
• Daniel Ziemann: Vom Wandervolk zur Großmacht. Die Entstehung Bulgariens im frühen Mittelalter (7.–9. Jahrhundert). Böhlau Verlag, Köln u. a. 2007, ISBN 978-3-412-09106-4, S. 241 ff. (Kölner historische Abhandlungen 43).

Weblingg

Fuessnoote

1. PmbZ, Bd. 3, S. 355.
2. Theophanes, AM 6298. Zusammenfassend PmbZ, Bd. 3, S. 356 f.
3. Theophanes, AM 6296.
4. Theophanes, AM 6298. Allgemein zur Außenpolitik: PmbZ, Bd. 3, S. 355 f., lueg au Timothy Gregory: A History of Byzantium. Malden 2005, S. 204 f.

Vorgänger Irene

Kaiser vo Byzanz 802–811

Nochfolger Staurakios

Normdate: GND: 119465728 | LCCN: nr91010673 | VIAF: 89202992

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Nikephoros_I.“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.