S orthodoxe Juudedum (vo griechisch orthós, „richdig“ und dóxa, „Leer“ – d. h. „wo zur richdige Leer ghöört“) isch äini vo de Hauptströömige vom hütige Juudedum näben em konserwative Juudedum, em liberale Juudedum (bekannt au as Reformjuudedum) und em Rekonstrukzionismus. S hütige orthodoxe Juudedum wird mäistens in die bäide Hauptrichdige modärn-orthodoxes Juudedum und ultraorthodoxes Juudedum iidäilt; weli bestimmti historischi Grubbe Vorlöifer vo bestimmte hütige Grubbe si, isch zum Däil umstritte. So wird dr Rabbiner Samson Raphael Hirsch, wo d Beweegig von em im 19. Joorhundert mäistens as neo-orthodox bezäichnet wird, vo de modärn-orthodoxe und au vo ultraorthodoxe Juude für sich in Aaspruch gnoo.
D Bezäichnig „orthodoxes Juudedum“ isch im 19. Joorhundert entstande, zum s konserwative Juudedum vom Reformjuudedum, wo in dere Zit entstande isch, abzgränze.
S orthodoxe Juudedum orientiert sich an dr schriftlig und mündlig überliiferete Leer, wo in dr Tora und im Talmud ufgschriibe isch. Es het die Grundlaage in de spöötere Wärk vom rabbinische Juudedum bis hüt witerentwigglet. Die ganzi Tora gältet im orthodoxe Juudedum as s maassgääbende Wort vo Gott, wo aber d Usleegig drvo im Lauf vo dr Zit witer entwigglet und immer mee entfaltet wird. D Autoridäät vo dr Tora brägt s orthodox jüüdische Lääbe, wo as e ganzhäitlige Gottesdienst verstande wird.[1]