Patricia Plattner

Dialäkt: Undermarkgreflerisch
d Patricia Plattner (1994)

D Patricia Plattner (* 22. Jänner 1953 z Gämf; † 5. Septämber 2016 au deert) isch e Schwyzer Filmmacheri gsii.

Lääbe

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

D Plattner het anne 1971 d Matura gmacht un isch druf an d École Supérieure d'Art Visuel (ESAV) z Gämf gange, wu si 1975 en Abschluss gmacht het. Derno het si z Gämf Chunschtgschiicht un Bildendi Chunscht studiert. In dr 1970er- un frieje 1980er-Johr het si an verschiidene Oort in dr Schwyz un im Uusland uusgstellt. Anne 1979 isch si mit eme Stipändium uf Vancouver gange. Iri Produktzioonsfiirma Light Night Production SA het si im Johr 1985 grindet. Si het in dr Johr druf e Hufe Film drait, vor allem Dokumäntazioone. Porträt sin unter anderem em Animazioonsfilmer Georges Schwizgebel, em Schriftsteller Nicolas Bouvier oder em Dirigänt Herbert von Karajan gwidmet gsii. Em Wiener Walzer isch d Filmeri z Wien, z Paris un z Lima noogange.[1]

Dr Plattner ire Spiilfilmdebüt Piano Panier ou La recherche de l'équateur (1989) isch im Internazionaale Wettbewäärb vum Locarno Film Festival zaigt woore. D Reschiseeri isch sälbschtkritisch gsii mit irem Wäärch, wu si z Portugal iber e Frauefryndschaft drat het: Si hätt s Draibeuch gäärn umgschriibe un dr Schnitt nomool umgschafft. D Filmkritik he vo dr «Radikalität der Inszenierung» gschriibe, vum «Feingefühl» un vu de «Hingabe, mit welcher die beiden Frauen betrachtet werden, so als ob sich die Welt nur um sie drehen würde». Derzue het s ghaiße:: «Die ziselierten Dialoge erinnern entfernt an die sanfte Ironie jener von Eric Rohmer.»[2] Iber Les petites couleurs (2002) hat mer im dytsche Tagesspiegel chenne lääse: «Die französisch-schweizerische Regisseurin Patricia Plattner will aufs Schöne hinaus», in dr Filmzytschrift Schnitt isch s «komisch Elemänt» vum Film as «glunge» fiirighoobe woore.[3][4] In dr Schwyz het mer Veglyych zooge zum Alain Tanner. In dr Plattner irem letschte Film Bazar (2009), wu bim Festival International du Film Francophone z Namur zaigt wooren isch, hän d Bernadette Lafont un d Lou Doillon gspiilt

Bi dr Soledurner Filmdääg 2000 het d Plattner dr Prix UBS gwunne, bi dr Internazionaale Gränzland-Filmdääg Selb 2010 dr Publikumsbryys für Bazar.[5][6]

Fir d Seraina Rohrer isch d Patricia Plattner «aini vu dr Fraue, wu dr Schwyzer Film noohaltig breegt hän», gsii: «Im Realen und in der Fiktion gelang es ihr, Gefühlswelten ihrer Protagonistinnen und Protagonisten einzufangen und zu ergründen.»[7] As Chlammere im Schaffe vu dr Plattner het d «dr Wunderfitz uf främdi Kultuure un d Faszinazioon vum Raise» gulte.[8]

Syt dr 1980er Johr isch Carouge dr Lääbesmittelpunkt vu dr Patricia Plattner gsii.[9] D Cinémathèque suisse het 2019 e Rétrospective Patricia Plattner zaigt.[10]

Film

[ändere | Quälltäxt bearbeite]
  • 1986: La dame de pique (Reschy)
  • 1989: Piano Panier ou La recherche de l'équateur (Reschy un Draibuech)
  • 1990: Des tableaux qui bougent, Georges Schwizgebel (Reschy)
  • 1991: Le sismographe, la lune et le léopard, David Streiff (Reschy)
  • 1993: Le Hibou et la Baleine (Reschy)
  • 1994: Le Livre de cristal (Reschy)
  • 1996: Hôtel Abyssinie (Reschy)
  • 1997: Une histoire qui enjambe les Alpes (Reschy)
  • 1999: Made in India (Reschy un Draibuech)
  • 1999: Maestro, Maestro (Reschy)
  • 2002: Les petites couleurs / Die Freundin der Friseuse (Reschy)
  • 2004, mit Laurent Aubert, Ravi Goplan Nair und Johnathan Watts: Les dieux ne meurent jamais (Reschy)
  • 2005: Carnets de valse: Vienne – Paris – Lima / Walzer Tagebücher. Wien – Paris – Lima (Reschy un Draibuech)
  • 2009: Bazar (Reschy un Draibuech)
[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Fueßnote

[ändere | Quälltäxt bearbeite]
  1. ↑ Tanzfilme, Walzer-Tagebücher. Deutsches Tanzarchiv Köln, abgruefen am 3. Februar 2023.
  2. ↑ Raphaële Bouchet: Piano Panier: Eine bittersüsse Komödie einer Freundschaft von zwei jungen Frauen mit unterschiedlichen Wurzeln und Träumen. In: Filmo. Abgruefen am 3. Februar 2023.
  3. ↑ Kirsten Wächter: Raus aus der Ehe: Patricia Plattners „Les petites couleurs“. In: Tagesspiegel. 16. September 2004, abgruefen am 3. Februar 2023.
  4. ↑ Franziska Nössig: Zauber der Realität, in: Schnitt.de (offline), mer chaa s noolääse unter Les petites couleurs uf Cinefile.ch
  5. ↑ Patricia Plattner gestorben: Vor allem für ihre Dokumentarfilme war die Regisseurin Patricia Plattner bekannt. Einer davon, «Le hibou et la baleine», porträtierte den Genfer Schriftsteller Nicolas Bouvier. In: Neue Zürcher Zeitung. 5. September 2016, abgruefen am 2. Februar 2023.
  6. ↑ Bazar / Bazaar (Switzerland / France / Portugal, October 2009 , Fiction, 103 min.). Swissfilms, abgruefen am 2. Februar 2023.
  7. ↑ Seraina Rohrer: «Les petites couleurs». In: Filmo. Abgruefen am 2. Februar 2023.
  8. ↑ Birgit Schmid: Les petites couleurs. In: Filmbulletin. 1. Dezember 2002, abgruefen am 2. Februar 2023.
  9. ↑ La réalisatrice genevoise Patricia Plattner est décédée. 6. September 2016, abgruefen am 2. Februar 2023 (französisch).
  10. ↑ Rétrospective Patricia Plattner. Cinémathèque suisse, abgruefen am 3. Februar 2023 (französisch).
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Patricia_Plattner“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.