Protestantismus isch d Bezeichnig von ere Bewegig, wo ihre Ursprung in de Reformationsziit het. Si zeichnet sich durch d Abspaltig vo de römisch-katholische Chile us und bstoht us verschidnige chrischtliche Konfessione, wo während em 16. Johrhundert im dütsche Sprochruum entschtande sin.
Ganz allgemein wird de Begriff au für nachreformatorischi Konfessione bruucht, wo gliichi oder ähnlichi Grundsätz düent verträte wi di reformatorische Chilene. So isch es au möglich, d Anglikaner zum Protestantismus z zähle. Aber au di evangelische Freichilene, wo us de ursprüngliche Reformatorische Chilene entschtande sin, werdet hüt (meischt) zum Protestantismus zählt, zum Bischpil d Baptischte, d Evangelisch-metodistisch Chile, d Mennonite u verschidnigi Pfingschtchilene.
De Begriff Proteschtante goht uf di Speyrer Proteschtation vo de evangelische Ständ zruck, wo bim Riichstag z Speyer im 1529i gäge d Ufhebig vom Abschiid vo Speyer us em Johr 1526 proteschtiirt hei. Der Abschiid het greglet gha, dass di Länder, wo d Reformation iigführt hei, Rechtssicherheit hei zugschproche übercho. Erscht durch de Augsburger Religionsfride vo 1555 isch di lutherischi Konfession im Riich aerkennt gsi. Di reformiert Konfession het sogar bis zum Weschtfälische Fride vo 1648 müesse warte, bis si aerkannt worde-n-isch.
Prägend für de Proteschtantismus isch d Konzentration uf d Bible, d Aerkennig vo Jesus Chrischtus, wo di einzig Autorität über de Gläubige n isch u d Lehr, dass de Mönsch „allei us Gnad“ – un ebe nöd wäge sine Wärk – grettet wird. D Rechtfertigung überchunt de Mönsch „allei durch sin Glaube“. Doderwäge hei d Proteschtante au de Ablass abgelehnt.
D Lehr vo de Proteschtante cha ma i de vier Sola zämmefasse: sola scriptura (allei ufgrund vo de Schrift), solus Christus (allei durch Chrischtus), sola gratia (allei ufgrund vo de Gnad) u sola fide (allei ufgrund vom Glaube).
Lueg au: Evangelischi Chile.