D Rauriker oder au Rauraker (lat. Raurici) si ä Stamm vo Kelte gsi, wo um 400 vor dr Zitewändi (d Latène-Zit) us em Obere Donaugebiet noch Süddütschland und in d Schwiz cho isch. Ihr Gebiet het sich vom Bodesee westwärts am Rhii noch bis in d Region vo Basel und em östlige Jura zoge. Im Norde hend si a d Triboker, im Südweste a d Sequaner und im Südoste a d Helvetier grenzt.
Z Basel het mä bi Bauarbeite bim Gaswwärk Überräst von erä hoch entwicklete und strukturierte Stadt us dr Zit vo öbbe 150 vor dr Zitewändi gfunde. Mä het Nochwiis gfunde für Werkstett und Import us römische Gebiet (näbe anderem Wiiamphore) und än eigentligs Töpferviertel mit Räste vo zäh keltische Töpferöfe, wo zum Deil sehr guet erhalte si. Mä het au ä Gräberfäld gfunde mit riichhaltige Fünd, drunder zahlriichi menschligi Skelettdeil. Die löön an rituelli Begrabige dänke.
D Rauriker hai sich au uf em Münsterhügel vo Basel niiderglo, wos im Spoot-Latène D2 e Oppidum errichtet hend; d Römer hai däm Ort spöter „Oppidum Rauricum“, „Stadt vo de Rauriker“ gsait.
Im Johr 58 vor dr Zitewändi hai sich d Rauriker de Helvetier aagschlosse, hai ihri Hüüser verbrennt, für ass es kei Grund meh gäb zruggzgoh und si uff Gallie zoge. Dr Julius Caesar het aber die Völker nit welle uff Gallie cho lo, het sä verfolgt und in der Schlacht bi Bibracte gschlage. Noch dere Niiderlag si d Rauriker unter d Herrschaft vo de Römer cho und dr Cäsar het enä befohle, zrugg an Rhy z zieh. D Rauriker hai sölle die militärisch wichtigi Gegend am Rhiichneu gege Angriff vo de Germane schütze.
Wo im Cäsar si Kampfkumpan, dr Lucius Munatius Plancus, ane 44 vor dr Zitewändi d Kolonii Augusta Raurica gründet het, hai sich d Rauriker gege d Römer ufglehnt. 1942 het mä z Basel ä Massegrab entdeckt und das het d Forscher überzüügt drvo, ass die keltischi Bevölkerig denn umbrocht worden isch.
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Rauriker“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |