Nochdrägligi Verleihig vum Bryys 1990 im Europäische Barlemänt z Stroßburi an d Aung San Suu Kyi im Oktober 2013
Übergob vum Bryys an d Aung San Suu Kyi
Dr Sacharow-Bryys fir gaischtigi Freihait , au EU-Mänscherächtsbryys , wird syter anne 1988 vom Europäische Barlemänt an Persenligkaite oder Organisatione vergee, wu sich fir d Verdaidigung vu dr Mänscherächt un vu dr Mainigsfreihait yysetze. Dr Bryys isch noch em Friidesnobelbryysdreeger Andrei Sacharow gnännt un mit 50.000 Euro dotiert. Är wird alljohr im Dezämber z Stroßburi verleent.
1988: Nelson Mandela (Fierer vum sidafrikanische ANC) un Anatoli Martschenko (sowjetische Dissidänt, † 1986)
1989: Alexander Dubček , tschechoslowakische Bolitiker un Mitinitiator vum Prager Friejohr
1990: Aung San Suu Kyi , Grinderi vu dr Nationale Liga fir Demokrati z Myanmar
1991: Adem Demaçi , albanische Schriftsteller us em Kosovo
1992: Madres de Plaza de Mayo , argentinisch Mänscherächtsbewegig
1993: Oslobođenje , Zytig vu Sarajevo
1994: Taslima Nasrin , Schriftstelleri vu Bangladesch
1995: Leyla Zana , kurdischi Aagherigi vum türkische Barlemänt
1996: Wei Jingsheng , chinesische Regimekritiker
1997: Salima Ghezali , algerischi Journalischti un Mänscherächtsaktivischti
1998: Ibrahim Rugova , bolitischer Fierer vu dr albanische Bevelkerig im Kosovo
1999: Xanana Gusmão , Fierer vu dr Unabhängigkaitsbewegig z Oschttimor
2000: ¡Basta Ya! , e Organisation, wu sich gege dr ETA-Terrorismus richtet
2001: Don Zacarias Kamwenho , Erzbischof vu Lubango (Angola); Nurit Peled-Elhanan , israelischi Dozänti; Izzat Ghazzawi , paleschtinänsische Schriftsteller
2002: Oswaldo José Payá Sardiñas , kubanische Regimekritiker
2003: UN-Generalsekretär Kofi Annan un alli Mitarbaiter vu dr Verainte Natione – „in bsunderem Gedänke an dr Sérgio Vieira de Mello un di vile andere UN-Beamte, wu in Uusiebig vu ihrem Dienscht fir dr Friide in dr Wält ihre Läbe verlore hän“
2004: BJV , wyssrussische Journalischteverband
2005: d kubanisch Mänscherächtsbewegig Dame in Wyss ; Reporter ohni Gränze ; di nigerianisch Aawälti Hauwa Ibrahim
2006: Aljaksandr Milinkewitsch , wyssrussische Oppositionsbolitiker
2007: Salih Mahmoud Osman , sudanesische Mänscherächtsaawalt
2008: Hu Jia , chinesische Burgerrächtler
2009: Memorial , russischi Mänscherächtsorganisation
2010: Guillermo Fariñas , kubanische Regimekritiker un Arzt
2011: Mohamed Bouazizi (†), Tunesie; Asmaa Mahfouz , Ägypte; Ahmed al-Zubair al-Sanusi (Libye); Razan Zaitouneh un Ali Farzat (Syrie): Aktivischte vum Arabische Friejohr .
2012: Nasrin Sotudeh , iranischi Aawälti, un Jafar Panahi , iranische Regisseur
2013: Malala Yousafzai , pakischtanischi Bloggeri un Chinderrächtsaktivischti
2014: Denis Mukwege , kongolesische Gynäkolog
2015: Raif Badawi , Blogger vu Saudi-Arabie
2016: Nadia Murad un Lamija Adschi Baschar , Irak: vum „Islamische Staat “ verfolgti Jesidinne
2017: Di demokratisch Opposition z Venezuela : D Nationalversammlig (as Stellverdrätter Julio Borges ) un alli bolitische Gfangene, wu vu dr Organisation „Foro Penal Venezolano“ as sonigi anerkännt wäre, dodrunter Leopoldo López , Antonio Ledezma , Daniel Ceballos , Yon Goicoechea , Lorent Saleh , Alfredo Ramos un Andrea González .
2018: Oleh Senzow , ukrainische Regisseur
2019: Ilham Tohti , uigurische Wirtschaftswisseschaftler
2020: Demokratischi Opposition z Wyssrussland
2021: Alexei Nawalny , russische Oppositionälle
2022: dr Ukrainischi Bevelkerig , wu vum Chrieg vu Russland gege d Ukraine droffen isch, represäntiert dur dr Wolodymyr Selenskyj , dr Staatli Dienscht fir Notfallsituatione, d Yuliia Paievska , d Oleksandra Matwijtschuk , Yellow Ribbon Civil Resistance Movement un dr Iwan Fedorow
2023: Jina Mahsa Amini (posthum) un di iranisch Frauebewegig
2024: María Corina Machado un Edmundo González , Oppositionsbolitiker*ne z Venezuela