Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
Os avaros estioron un pueblo turquico d'as estepas que emigró dende Asia dica Europa Central dimpués que os hunnos y antes que os hongaros. S'establioron en a Cuenca Panonica y tenioron sozmesos a muitos pueblos eslaus, que alavez s'estendillaban y s'estendilloron mes baixo dominio avaro. Se suposa que yeran un pueblo de luenga turquica.
Entroron en Europa en l'anyo 567 y dimpués ocuporon a Cuenca Panonica. En l'anyo 561 arriboron en o baixo Danubio.[1] Desfacioron o Reino d'os Chepidas y fixoron o centro operativo en a val d'o Theis. O apocheu d'os avaros se produció baixo o reinau d'o khan Bayan (565-602), baixo qui s'establioron en Panonia en l'anyo 565. A presencia d'os avaros en Panonia fació que os Longobardos emigrasen ta Italia y aceleró a dentrada d'os eslaus en os Balcans.[1]
O Imperio Romano d'Orient los fació servir a vegadas como federaus, pagando-lis un tributo dica tiempos de Chustín II, porque yeran en condicions de crebar a muga d'o Danubio, como facioron en os anyos 581 y 582 unius a grupos eslaus cuan plegoron dica Sirmia en una incursión.[1] Os avaros chunto con os eslaus atacoron en muitas ocasions l'Imperio Romano d'Orient contribuindo a la desromanizazión de l'antigo Illiricum.
En l'anyo 626 os avaros y persas asitiaban Costantinoble, pero sufrioron una derrota decisiva que deixó a los avaros sin capacidat de tornar a atacar en os Balcans.[1] L'emperador Heraclio permitió a os croatas y serbios que s'establisen en territorios de l'Imperio Romano d'Orient mugants con os avaros pa que fesen d'etnia-tampón.
En 796 son derrotaus por Carles Magno. O Imperio d'os Avaros fue repartiu entre l'Imperio Carolinchio y o Primer Imperio Bulgaro con o río Tizsa como muga.
Se fa mención d'os avaros en a traducción herediana de "Historia Langobardorum" de Paolo Diacono: