Republica d'Artsakh Արցախի Հանրապետություն Artsakhi Hanrapetut’yun Нагорно-Карабахская Республика | ||||
| ||||
| ||||
Himno nacional: Azat u ankakh Artsakh | ||||
Capital | Stepanakert[nota 1] | |||
Idioma oficial | Armenio y ruso | |||
Gubierno | Republica | |||
President • 1994-1997 • 2023 |
Robert Kocharyan Samvel Shahramanyan | |||
Primer Ministro • 1992 • 2023 |
Oleg Yesayan Arayik Harutyunyan | |||
• Independencia[nota 2] | 10 d'aviento de 1991 | |||
• Disolución | 1 de chinero de 2024 | |||
Superficie • 2005 |
11,458 km² | |||
Población • 2005 est. Densidat |
137.737 hab. 12 hab/km² | |||
Chentilicio | Artsají, karabají, armenio/a | |||
Moneda | Dram armenio Dram artsají | |||
Miembro de: Azerbaichán |
A Republica d'Artsakh (en armenio Արցախի Հանրապետություն, Artsakhi Hanrapetut’yun, en ruso Нагорно-Карабахская Республика, Nagorno-Karabakhskaya Respublika) u tamién conoixita con l'antigo nombre ruso de Nagorno Karabakh (Нагорный Карабах) entre 1991 y 2017, estió un estato independient no reconoixito internacionalment situato en a rechión d'o mesmo nombre en o Caucas Sud.
Oficialment feba parti d'Azerbaichán y yera situata a 270 kilometros a l'ueste d'a capital Bacú, en a rechión de l'Alto Karabakh, y amán d'a muga con Armenia.
Dimpués de l'armenización d'os albans caucasians (antipasaus d'os Udis), l'Alto Karabakh estió una zona de población armenia. Entre os sieglos XVI y XVIII yera un bastión d'a cultura armenia y una d'as pocas zonas habitatatas por armenios que no yeran en l'Imperio Otomán. Una dinastía armenia local, os Melik, resistiba contra a expansión otomana entre 1720 y 1730 en o contexto d'as guerras entre Persia y l'Imperio Otomán.
A principios d'o sieglo XIX os rusos conquirioron a l'Imperio Persa os territorios a lo norte de l'Araxes, con l'aduya d'os armenios locals. En 1828 se firmó o tractau de Turlmenchai entre l'Imperio Ruso y l'Imperio Persa y permitió a 50.000 armenios de Persia que s'establisen en a rechión de Ereván, Nakhicheván y Karabakh.
En chunyo de 1918 os otomans ocuporon Azerbaichán y en agosto planteyoron a cuestión de Karabakh. Una asamblea local, con mayoría armenia refusó a unión con Azerbaichán, pero habió de ceder. Os otomans con l'armisticio de Mudros d'o 30 d'octubre de 1918 habioron de retirar-sen a las suyas mugas de 1914, mientres as fuerzas britanicas preneban posicions en Transcaucasia.
Dimpués de desapareixer o periglo otomán plegó l'inte que os armenios s'enfrentasen con os suyos vecins azerins. Os britanicos facioron de meyadors y establioron a principios de 1919 que Nakhicheban quedase en Armenia y Karabakh en Azerbaichán.
Nagorno Karabakh no feguraba en o tractau ruso-turco de Kars d'o 13 d'octubre de 1921, tractau que repartiba l'Armenia independient entre Turquía y a URSS, dimpués d'una invasión conchunta, pero poco dimpués fue atribuito a Azerbaichán y se creyó a rechión autónoma d'Alto Karabakh o 7 de chulio de 1923.
En ixos primers anyos d'independencia y de descomposición d'a URSS i habió tropas sovieticas que colaboraban en a muga d'Armenia y Azerbaichán en a deportación d'armenios, mientres os armenios de Karabakh yeran en rebelión ubierta y encomenzoron a vencer a los chenocidas azerins a servició d'a republica d'Azerbaichán, y dimpués a forachitar a los azerins de l'Alto Karabakh, (y a los meskhetas asentatos por os azerins). Os armenios de Karabakh y os armenios d'Azerbaichán refuchiatos en Karabakh consiguioron controlar o 10 % d'Azerbaichán, y creyar un corredor con Armenia en una zona habitata por kurdos. Plegoron a controlar dica a ribera ezquierda de l'Araxes, en a muga con Irán, dica que l'exercito iraní intervinió creyando una zona de seguridat de 10 km.
Dende l'alto a o fuego de 2020 i habió cuantos enfrentamiento entre as fuerzas d'Armenia y a Republica d'Artsakh contra Azerbaichán que rematoron con una invasión y posterior victoria azerina en 2023, prencipiando asinas formalment o proceso de disolución d'a republica y a suya reintegración en o marco constitucional azerín. Dimpués d'isto, dende l'1 d'octubre de 2023, cuasi toda a población de Nagorno-Karabakh fuyió enta Armenia, prevocando una crisis de refuchiatos.[1]
As autoridaz artsajíes alcordoron a disolución d'a Republica d'Artsakh, que deixaría d'existir como estato independient l'1 de chinero de 2024 a traviés d'a eliminación d'as suyas institucions dimpués de l'alcuerdo d'o 28 de septiembre.[2]