| ||||
---|---|---|---|---|
، و، و، و | ||||
حركه فنيه | ||||
بيتكون من | نهضه عليا فن عصر النهضه النهضه الايطاليه | |||
معرض صور عصر النهضه - ويكيميديا كومنز | ||||
تعديل |
عصر النهضه او الرنيسانس Renaissance - ( بالطليانى Rinascimento = الولاده الجديده ): مرحله ثقافيه او حركه بشريه [1] ظهرت اول ما ظهرت فى ايطاليا فى القرن الاربعتاشر و وصلت لذروتها فى القرن خمستاشر و انتشرت بعد كده فى اوروبا. فى الفتره دى اتحررت العقول و الفنون الجميله من القيود الدينيه اللى فرضتها مفاهيم فترة العصور الوسطى، و فيها اهتم الفنانين و المفكرين بالفنون و الافكار الاغريقيه و الرومانيه القديمه اللى كانت سايده قبل ما تبتدى مرحلة التقهقر و الانحطاط الثقافى اللى عمت فى عصور الظلام و العصور الوسطى ، مش عشان تقليدها لكن لدراستها و مناقشتها بحريه كحافز للنهوض و التقدم. المواضيع الدينيه بقت بتترسم و بتتنحت بحريه زى ما كان الحال فى عصور الحضاره الاغريقيه و الرومانيه، وبدأ التفكير الفنى و الادبى و العلمى يتخطى حدود الفكر الدينى الغيبى الضيق اللى كان مفروض عن طريق رجال الدين و ديولهم فى العصور الوسطى. عصر النهضه كان اساس و مفتاح اوروبا لدخول عصر التنوير و من بعده عصر العلم الحديث.
لما ابتدا عصر النهضه فى ايطاليا بقية اوروبا كانت فى مرحله ثقافيه انتقاليه. المجتمع الاوروبى وقتها كان بيختلف عن المجتمع الطليانى فى انه ماكانش مجتمع مدنى و لاسياسى بالدرجه اللى كانت موجوده فى ايطاليا. القياده الفكريه فى اوروبا كانت وقتها متمركزه فى الجامعات اللى كانت بتسيطر عليها الكنيسه سيطره كامله و عشان كده كل المواضيع و المناقشات اللى كانت بتعملها الجامعات دى وقتها كانت ليها طبيعه لاهوتيه و دينيه.
تاريخ اوروبا ممكن يتقسم لتلت مراحل: التاريخ القديم و ده مرتبط بالعصور الاغريقيه و الرومانيه، و العصور الوسطى و دى سادت من وقت سقوط الامبراطوريه الرومانيه لغاية القرن الاربعتاشر ، و العصر الحديث و ده بيبدأ من نهايات القرن الاربعتاشر بعصر النهضه.
فى عصر النهضه التفكير و الفن و الادب و النظره العلميه اتغيرو. فى النحت زى اعمال مايكلانجلو Michelangelo بتختلف بدرجه كبيره من جهة الفكره و التنفيذ عن الاعمال اللى كانت بتتنحت فى القرن الاتناشر و التلتاشر. و فى الرسم لوحات رفائيل Raffaello مالهاش مثيل فى رسومات القرن التلتاشر لا فى الاسلوب و لا فى المواضيع. فى الكتابات التاريخيه فرانسيسكو جيوشياردينى Francesco Guicciardini عالج التاريخ فى كتابه " تاريخ ايطاليا " على اسس موضوعيه بعيده عن التدخل الالاهى فى سير حركة التاريخ و تطور الاوضاع السياسيه و العسكريه على عكس مؤرخين الحوليات بتوع الفتره اللى سبقت القرن اربعتاشر. فى النظريه السياسيه ميكيافيللى Michiavelli كتب دراسه تحل بعديه عن المجتمع و التدبيرات السياسيه عن طريق متابعه دقيقه و موضوعيه لحركة المجتمع الفعليه زى ما هى، مش زى ما المفروض تكون زى ما كان كتاب العصور الوسطى بيعملو. فى البنا و الهندسه المعماريه كنيسة پازى Pazzi اللى صممها برونيليشى Brunelleschi مالهاش مثيل فى العصور الوسطى من الحجم و الاضاءه و التناسب و الوظيفه و غيرهم. النظره للعلم و الدراسات العلميه هما كمان اتغيرو، فى الطب زى اندرياس ڤيساليوس Andreas Vesalius و جيرولامو فراكاسترو Girolamo Fracastro استخدمو تكنيكات جديده فى الملاحظه و التشريح و اكدو ان دراسة جسم الانسان نفسه هى اللى بتوصل لفهم الامراض اللى بتصيب الانسان و احسن الطرق لعلاجها مش السلطات الدينيه الطبيه القديمه.
فى المجالات العقليه دى و غيرها حصلت تغييرات جذريه فى ايطاليا المحصوره جغرافى و فى فتره قصيره نسبى من نص القرن اربعتاشر لغاية نص القرن الستاشر. فى كل مجال ظهر مبدعين و عباقره كبار، مش على مستوى فترة متين سنه بس لكن على مستوى التاريخ البشرى كله. بطبيعة الحال ده ماكانش صدفه او بالحظ لكن لإن المجتمع اللى عاشو فيه اتطور و خرج من الحيز الدينى الغيبى و بقى يشجع المبدعين على التفكير و انجاز اعمالهم بحريه.
فى العصور الوسطى و عصر النهضه الاصح انه يتشار لايطاليا كجمهوريات مش كدوله واحده. ايطاليا بالشكل المعروف النهارده ماكانتش موجوده لغاية نص القرن تسعتاشر بعد ما اتوحدت الجمهوريات الايطاليه مع ممالك بيدمونت و سردينيا. المدن الطليانيه الكبيره فى العصور الوسطى كانو موانى، جنوه و فنيسيا و بيزا و امالفى. الموانى دى كانت عايشه على التجاره مع بيزنطه و شرق و جنوب البحر المتوسط.