খোৰোভড (ইংৰাজী: Khorovod) বা হ'ৰ'ভ'ড (horovod) [টোকা 1] হৈছে পূব স্লাভিক আৰু পৌত্তলিক শিল্প। ই ৰাছিয়াৰ আটাইতকৈ পুৰণি লোকনৃত্যসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম – ১০০০ বছৰৰ ওপৰৰ।[1] ই প্ৰাচীন গ্ৰীচৰ ক’ৰেইয়াৰ দৰেই বৃত্ত নৃত্য আৰু কোৰাছ গায়নৰ সংমিশ্ৰণ। ৰাছিয়াত এই নৃত্যক কাৰাগোড, তানোক আৰু ক্ৰুগ নামেৰেও জনা গৈছিল।
khorovod শব্দটো সম্ভৱতঃ গ্ৰীক Choreia (প্ৰাচীন গ্ৰীক: χορεία)ৰ পৰা আহিছে; ৰুছৰ সংস্কৃতিত গ্ৰীক সংস্কৃতিৰ প্ৰভাৱ যথেষ্ট আছিল। খোৰোভডৰ সৈতে চ'ৰেইয়া ( গ্ৰীক বৃত্ত নৃত্য), ক'লো (ছাৰ্বিয়া, ক্ৰ'ৱেচিয়া আৰু বছনিয়াৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা দক্ষিণ স্লাভিক বৃত্ত নৃত্য), হোৰা (বাল্কন), আৰু কোচাৰি (আৰ্মেনিয়ান আৰু আজাৰবাইজান লোক নৃত্য)ৰ সম্পৰ্ক আছে।
নৃত্যত অংশগ্ৰহণকাৰীসকলে বৃত্তৰ দৰে নাচি থকাৰ সময়ত নিজৰ নৃত্যৰ সংগীৰ হাত বা সৰু আঙুলিটো ধৰি ৰাখে।
প্ৰাচীন ৰাছিয়ান সংস্কৃতিত এই বৃত্ত নৃত্য "সূৰ্য্যৰ চাৰিওফালে ঘূৰি ফুৰা"ৰ প্ৰতীক আছিল আৰু ই আছিল ঐক্য আৰু বন্ধুত্বৰ প্ৰতীক পৌত্তলিক আচাৰ। নৃত্যৰ মহিলা সংগঠক বা নেত্ৰীক খোৰোভোডনিছা বুলি কোৱা হৈছিল।
পুৰণি ৰাছিয়াৰ বিভিন্ন অঞ্চলত খোৰোভড নৃত্যৰ নিজস্ব বৈশিষ্ট্য আছে। উত্তৰ ৰাছিয়াৰ অঞ্চলত ঘূৰণীয়া নৃত্যৰ কোমল আৰু সূক্ষ্ম পদ্ধতিৰ বাবে জনাজাত আছিল, আনহাতে মধ্য ৰাছিয়াৰ অঞ্চলত এই নৃত্য অধিক আনন্দময় আৰু লঘু আছিল। ৰাছিয়াৰ লোকগীতেও নৃত্যৰ লগত সংগতি ৰাখিছিল। ৰাইজে লাথি মাৰি, হাত চাপৰি বজাই দ্ৰুত আৰু শক্তিশালী গতিবিধি কৰিলে। উষ্ণ, মৃদু বতৰৰ সৈতে দক্ষিণ ৰাছিয়াৰ নৃত্যবোৰ দ্ৰুত, গৰম তেজৰ গতি আৰু জটিল আৰ্হিৰ বাবে বিখ্যাত আছিল, শক্তি, সীমাহীন শক্তি আৰু যৌৱনক মূৰ্ত কৰি তুলিছিল।[2][3]