নব্য বা নতুন নাৰীবাদ (ইংৰাজী: New feminism) হৈছে নাৰীবাদৰ এক প্ৰকাৰ যিয়ে নাৰী আৰু পুৰুষৰ অবিচ্ছেদ্য পৰিপূৰকতাক গুৰুত্ব দিয়ে, নাৰীতকৈ পুৰুষ বা পুৰুষৰ ওপৰত মহিলাৰ শ্ৰেষ্ঠত্বৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে আৰু গৰ্ভধাৰণৰ পৰা স্বাভাৱিক মৃত্যুলৈকে ব্যক্তিক সন্মান কৰাৰ পোষকতা কৰে।[1]
নতুন নাৰীবাদে পাৰ্থক্যসূচক নাৰীবাদৰ এক প্ৰকাৰ হিচাপে পুৰুষ আৰু মহিলাৰ শক্তি, দৃষ্টিভংগী আৰু ভূমিকা ভিন্ন বুলি ধাৰণাটোক সমৰ্থন কৰে। একে সময়তে দুয়োটা লিংগৰ সম মূল্য আৰু মৰ্যাদাৰ পোষকতা কৰে। ইয়াৰ মূল ধাৰণাসমূহৰ ভিতৰত জৈৱিক পাৰ্থক্যসমূহ উল্লেখযোগ্য আৰু ই যৌন সমতাৰ লগত আপোচ নকৰে। নতুন নাৰীবাদৰ মতে নাৰীক সন্তান জন্ম দিয়া ভূমিকাত মূল্য দিয়া উচিত। নাৰী হৈছে পুৰুষৰ সমকক্ষ। সামাজিক, অৰ্থনৈতিক আৰু আইনী অৰ্থত তেওঁলোক সমান হ’ব লাগে, আৰু একে সময়তে লিংগৰ মাজৰ পাৰ্থক্য মানি ল’ব লাগে।
এই শব্দটো প্ৰথমে ১৯২০ চনত ব্ৰিটেইনত পৰম্পৰাগত মূলসুঁতিৰ ভোটাধিকাৰবাদী নাৰীবাদৰ পৰা নতুন নাৰীবাদীসকলক পৃথক কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। কল্যাণমূলক নাৰীবাদী বুলিও কোৱা এই মহিলাসকলে মাতৃত্বৰ প্ৰতি বিশেষভাৱে চিন্তিত আছিল। নতুন নাৰীবাদীসকলে মাতৃক পোনপটীয়াকৈ দিয়া পৰিয়ালৰ ভাট্টা আদি ব্যৱস্থাৰ সপক্ষে তীব্ৰ প্ৰচাৰ চলাইছিল। উদ্যোগত সুৰক্ষামূলক আইন প্ৰণয়নৰ ক্ষেত্ৰতো তেওঁলোকে বহুলাংশে সমৰ্থন কৰিছিল। ইয়াৰ এগৰাকী প্ৰধান সমৰ্থক আছিল ভোটাধিকাৰবাদী-উত্তৰাধিকাৰী সমাজ নেচনেল ইউনিয়ন অৱ ছ’চাইটিজ ফৰ ইকুৱেল চিটিজেনশ্বিপৰ এলিন’ৰ ৰাথব’ন।
নতুন নাৰীবাদীসকলৰ বিৰোধিতা মূলতঃ যুৱতীসকলে কৰিছিল, বিশেষকৈ ছয় পইণ্ট গ্ৰুপৰ যুৱতীসকলে। তেওঁলোকৰ ভিতৰত উইনিফ্ৰেড হোল্টবি, ভেৰা ব্ৰিটেইন আৰু ড’ৰথী ইভান্স আদিৰ নাম ল'ব পাৰি-যিসকলে ইয়াক ১৯ শতিকাৰ পৃথক ক্ষেত্ৰৰ মতাদৰ্শৰ দিশত এক পশ্চাদগমন পদক্ষেপ হিচাপে দেখিছিল। তেওঁলোকে বিশেষকৈ সুৰক্ষামূলক আইন প্ৰণয়নৰ বিৰোধিতা কৰিছিল, যিটো তেওঁলোকে কাৰ্যক্ষেত্ৰত নিষেধাজ্ঞামূলক আইন বুলি ভাবিছিল, আৰু যিয়ে মহিলাসকলক স্বাস্থ্য আৰু কল্যাণমূলক বিবেচনাৰ অজুহাতত উন্নত দৰমহা পোৱা চাকৰিৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখিছিল।
সমসাময়িক সমৰ্থকসকলৰ ভিতৰত আছে পিয়া ডি ছলেনি, জেনেট ই স্মিথ, কেটৰিনা জেনো, এলিজাবেথ ফক্স-জেনোভেজ, আৰ মেৰী লেমনছ, কলিন কেৰল কেম্পবেল, মেৰী বেথ বোনাচি, ভগ্নী প্ৰুডেন্স এলেন, এলিছ ভন হিল্ডেব্ৰাণ্ড, কিম্বাৰ্লি হান, হেলেন আলভাৰে, ডৰিণ্ডা চি বৰ্ডলি, এৰিকা বাচিওচি, আৰু মেৰী এলেন বৰ্ক। পুৰুষত্ব আৰু নাৰীত্বৰ ওপৰত পূৰ্বৰ কেথলিক চিন্তাবিদ যেনে: বিংগেনৰ হিল্ডেগাৰ্ড, এডিথ ষ্টেইন আৰু জি ই এম এন্সকমবৰ কামেও শেহতীয়াকৈ নতুন নাৰীবাদৰ বিকাশত প্ৰভাৱশালী হৈ পৰিছে।
আন্দোলনটোৰ সমালোচকসকলে যুক্তি আগবঢ়ায় যে ইয়াক নিজৰ ৰক্ষণাবেক্ষণৰ বাবে পিতৃতান্ত্ৰিক কাঠামোৰ দ্বাৰা সৃষ্টি কৰা হৈছিল। বাল্টিমোৰৰ মাউণ্ট এগনেছ থিয়লজিকেল চেণ্টাৰ ফৰ ৱমেনৰ পৰিচালক চিষ্টাৰ অৱ মাৰ্চি মেৰী একুইন অ'নিলে মন্তব্য কৰা অনুসৰি, "...ইয়াৰ অৰ্থ হ'ব যে পুৰুষে নাৰীক সংজ্ঞায়িত কৰি আছে আৰু মহিলাক কয় যে মহিলা হোৱাটো কেনেকুৱা।" [2] এই মত অনুসৰি যেতিয়ালৈকে মহিলাসকল এই উচ্চ কৰ্তৃপক্ষৰ সদস্য নহয়, তেতিয়ালৈকে তেওঁলোকে নিজৰ দৃষ্টিভংগীৰ বিষয়ে কেতিয়াও কৰ্তৃত্বশীল সিদ্ধান্ত ল'ব নোৱাৰে। কাৰণ তেওঁলোকক ভোটৰ পৰা বাদ দিয়া হয়।[3] সেই সমালোচকসকলে কয় যে কৃত্ৰিম গৰ্ভনিৰোধৰ ৰূপত গৰ্ভপাত আৰু জন্ম নিয়ন্ত্ৰণৰ বিৰোধিতা কৰা কোনো আন্দোলন মহিলাৰ বাবে ইতিবাচক হ'ব নোৱাৰে আৰু নতুন নাৰীবাদ হৈছে লিংগ বা জৈৱিক নিৰ্ধাৰণবাদৰ এটা প্ৰকাৰ, যিটোক নতুন ৰূপত পুৰণি পক্ষপাতিত্ব হিচাপে দেখা যাব পাৰে।[2]
কেথলিক গীৰ্জাই নতুন নাৰীবাদৰ এই আধুনিক ব্যৱহাৰে ১৯১২ চনৰ কেথলিক বিশ্বকোষৰ পৰম্পৰাগত আৱেগৰ পৰা আঁতৰি আহিবলৈ চেষ্টা কৰে। তেওঁলোকৰ মত যে ৰাজনৈতিক, অৰ্থনৈতিক আৰু সামাজিক ক্ষেত্ৰত নাৰী আৰু পুৰুষ একেলগে সহাৱস্থান কৰিব নোৱাৰে। এই পৰিৱৰ্তনসমূহ কিয় কৰা হৈছে সেই বিষয়ে কেতিয়াও স্পষ্ট কৰা হোৱা নাছিল। নতুন নাৰীবাদৰ আন এটা সমালোচনা হ’ল পোপজন পল দ্বিতীয়ৰ স্থিতিসমূহ যাৰ জৰিয়তে অতি সহজেই অধিক পৰম্পৰাগত কেথলিক শিক্ষাৰ সৈতে বান্ধ খাব পাৰি। ইয়াৰ ফলত এনে এক বিশ্বদৃষ্টিভংগী অব্যাহত থাকিব পাৰে যিয়ে পুৰুষ আৰু মহিলাৰ বাবে পেছাদাৰী আৰু/বা সামাজিক পৰিৱেশত সফলতাৰে একেলগে কাম কৰাৰ ক্ষমতাক নস্যাৎ কৰিব পাৰে।[4]