পেৰুৰ নাৰীসকলে (ইংৰাজী: Women in Peru) সংখ্যা আৰু আইনী অধিকাৰ দুয়োটা দিশতে সংখ্যালঘুক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। যদিও ঐতিহাসিকভাৱে তেওঁলোক পুৰুষৰ সমকক্ষ, স্পেনিছ বিজয়ৰ পিছত বৰ্তমানৰ পেৰু দেশৰ সংস্কৃতি ক্ৰমান্বয়ে পিতৃতান্ত্ৰিক হৈ পৰে। পিতৃতান্ত্ৰিক সংস্কৃতি এতিয়াও লক্ষণীয়। মহিলাসকলে পুৰুষতকৈ কম দৰমহা পায়, কৰ্মসংস্থাপন আৰু ৰাজনৈতিক সুযোগ কমকৈ আহৰণ কৰে, আৰু কেতিয়াবা কোনো প্ৰতিক্ৰিয়া নোহোৱাকৈ তেওঁলোকৰ ওপৰত নিৰ্যাতন চলোৱা হয়। গৰ্ভনিৰোধক ঔষধৰ উপলব্ধতা চাহিদাৰ বাবে যথেষ্ট নহয় আৰু এক তৃতীয়াংশতকৈ অধিক গৰ্ভাৱস্থা অনাকাংক্ষিতভাৱে গৰ্ভপাতৰ বলি হয়। মাতৃৰ মৃত্যুৰ হাৰো দক্ষিণ আমেৰিকাত সৰ্বাধিক।[1]
পেৰু চৰকাৰে মাতৃৰ মৃত্যুৰ হাৰ, মহিলাৰ ৰাজনৈতিক প্ৰতিনিধিত্বৰ অভাৱগ্ৰস্ততাৰ লগতে মহিলাৰ ওপৰত হোৱা হিংসাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ প্ৰচেষ্টা আৰম্ভ কৰিছে। অৱশ্যে এই প্ৰচেষ্টাই এতিয়াও ফল দিব পৰা নাই।
পেৰুত মহিলাসকল সামান্য সংখ্যালঘু। ২০১০ চনত তেওঁলোকে জনসংখ্যাৰ ৪৯.৯ শতাংশক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল। জন্মতে মহিলাৰ জীৱন-প্ৰত্যাশা ৭৪ বছৰ, যিটো পুৰুষতকৈ পাঁচ বছৰ বেছি।[2]
শেহতীয়া অনুমান অনুসৰি পেৰুৰ জনসংখ্যা আমেৰিকান ৪৫%, মেষ্টিজো (মিশ্ৰিত আমেৰিকান আৰু বগা) ৩৭%, বগা ১৫%, ক'লা, জাপানী, চীনা আৰু অন্যান্য ৩%।[3] ১০ জনৰ ভিতৰত ৮ জনতকৈ অধিক লোক কেথলিক।[3]
পেৰুৰ জনসংখ্যা জাতিগতভাৱে বৈচিত্ৰময়। অৱশ্যে জাতিগত ৰেখা অনুসৰি বৈষম্য সাধাৰণ, বিশেষকৈ আমেৰিকান আৰু কৃষ্ণাংগসকলৰ বিৰুদ্ধে। লিংগই প্ৰায়ে জাতিগত উৎপত্তিৰ সৈতে ক্ৰিয়া কৰে; ইয়াৰ অৰ্থ হ'ব পাৰে যে "এগৰাকী খিলঞ্জীয়া মহিলাই কেৱল কেতিয়াও দাসী হিচাপে কাম কৰিব পাৰে"।[4]
পেৰুত মহিলাৰ সাক্ষৰতা পুৰুষৰ সাক্ষৰতাতকৈ কম। ২০১৬ চনৰ অনুমান অনুসৰি মাত্ৰ ৯৪.৩% মহিলা (১৫ আৰু তাতকৈ অধিক) সাক্ষৰ, আনহাতে পুৰুষৰ ৯৭.২%।[5]
পেৰুৰ খিলঞ্জীয়া মহিলাসকলে পুৰুষতকৈ কম ভ্ৰমণ কৰে। সেইবাবেই তেওঁলোকে পেৰুৰ জাতীয় স্পেনিছ ভাষাত কম সাৱলীল হোৱাৰ প্ৰৱণতা থাকে। ইয়াৰ ফলত অসুবিধাৰ সৃষ্টি হ'ব পাৰে যেতিয়া তেওঁলোকে বাহিৰৰ মানুহৰ সৈতে কথা পাতিব লাগিব, যিসকলে প্ৰায়ে থলুৱা ভাষাটো নাজানে।[6]যদিও মহিলাৰ নিৰক্ষৰতাৰ হাৰ পুৰুষতকৈ বেছি, ক্ৰমাৎ বৃদ্ধি পোৱা সংখ্যক মহিলাই উচ্চ শিক্ষা লাভ কৰিছে।[7]
দৰিদ্ৰতাত জীৱন কটোৱা মহিলাসকলে স্বাস্থ্য কেন্দ্ৰত সন্তান জন্ম দিয়াৰ সম্ভাৱনা কম, তেওঁলোকক স্বাস্থ্যসেৱা কৰ্মীয়ে সহায় কৰে।[8]দক্ষিণ আমেৰিকাৰ ভিতৰতে পেৰুত মাতৃৰ মৃত্যুৰ হাৰ সৰ্বাধিক, চৰকাৰে প্ৰতি এক লাখ জীৱিত জন্মৰ বিপৰীতে ১৮৫ জনৰ মৃত্যু লক্ষ্য কৰিছে আৰু ৰাষ্ট্ৰসংঘই এই সংখ্যা প্ৰতি এক লাখ জীৱিত জন্মৰ ভিতৰত ২৪০ বুলি অনুমান কৰিছে। সেই উচ্চ পৰিসংখ্যাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ চৰকাৰে ২০০৮ চনত এক কৌশলগত পৰিকল্পনা প্ৰকাশ কৰে যাতে প্ৰতি এক লাখ জীৱিত জন্মৰ বিপৰীতে মুঠ ১২০ গৰাকী মাতৃৰ মৃত্যু হয়।[9]