এছিয়াৰ আন বহু সমাজৰ মহিলাতকৈ মংগোলীয় নাৰীৰ সামাজিক মৰ্যাদা বেছি আছিল যদিও তেওঁলোকক গৰু আৰু সম্ভৱতঃ ঘোঁৰা চৰাবলৈ অক্ষম বুলি গণ্য কৰা হৈছিল।
মংগোলিয়াৰ মহিলাসকলে পৰিয়াল আৰু অৰ্থনৈতিক জীৱনত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। দুখীয়া মহিলাতকৈ কিছুমান অধিক অভিজাত মহিলাৰ সুযোগ বেছি আছিল, তথাপিও মানসম্পন্ন জীৱনশৈলীৰ বাবে সকলো মহিলাই কাম কৰিবলগীয়া হৈছিল। ঘৰৰ প্ৰতিজন সদস্যৰ দায়িত্ব আছিল, তথাপিও মহিলাৰ কান্ধত অধিক বোজা জাপি দিয়াৰ প্ৰৱণতা দেখা গৈছিল।[1] বহু সংস্কৃতিত মহিলাসকলে ঘৰুৱা কাম-কাজ চলাব বুলি আশা কৰা হৈছিল। তথাপিও মংগোলিয়াৰ মহিলাসকলে ঘৰুৱা কাম যেনেঃ জীৱ-জন্তুৰ যত্ন লোৱা, দুগ্ধজাত সামগ্ৰী প্ৰস্তুত কৰা, ঊল কাটি লোৱা আদি কাম কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।[1] ঘৰুৱা কামৰ জৰিয়তে সমাজৰ অভিজাত শ্ৰেণীৰ মহিলাসকলে যথেষ্ট পৰিমাণৰ ক্ষমতা লাভ কৰিছিল আৰু নিজৰ ভূমিকাক আগুৱাই নিবলৈ সক্ষম হৈছিল। কম সৌভাগ্যৱানসকলে ঘৰুৱা কামৰ পৰা লাভৱান হ’ব পৰা নাছিল। মংগোল সাম্ৰাজ্যৰ পতনৰ সময়ত সমাজৰ দৰিদ্ৰ মহিলাসকলে কোনো ধৰণৰ উপযুক্ত স্বাস্থ্যসেৱা বা শিক্ষা আৰু অৱসৰৰ কোনো সুযোগ লাভ কৰিব পৰা নাছিল।[1]
মংগোলিয়াত গৃহহীন মহিলাসকল সাধাৰণতে বাল্টিভৰ্তি পানী সংগ্ৰহ কৰা, পৰিয়ালৰ বাবে খাদ্য ৰন্ধা, পশুধনক সুস্থ কৰি ৰখা, জুইৰ বাবে কাঠ সংগ্ৰহ কৰা, শিশুক স্তনপান কৰাই দিয়া আৰু ডাঙৰ-দীঘল কৰা, কাপোৰ চিলোৱা আৰু সাধাৰণতে ঘৰুৱা সকলো কাম ক্ৰমবদ্ধ কৰি ৰখাৰ দায়িত্বত থাকে।[2]
মংগোলিয়াত মহিলাৰ বাবে ৰাজনৈতিক সংহতিৰ পৰিৱেশ এটা তৈয়াৰ কৰা হৈছে মহিলা হোৱাৰ বাবেই নাৰী বৈষম্যৰ সমুখীন হৈছে বুলিও বিশ্বাস কৰা হয়। মহিলাসকলেও বিশ্বাস কৰে যে পুৰুষৰ সৈতে ৰাজনৈতিক বিষয়ত আলোচনা কৰাৰ সময়ত তেওঁলোকৰ বৈধতা কম।[3] অতি পৰম্পৰাগত অৰ্থত যাযাবৰী সমাজত মহিলাসকলক আনুষ্ঠানিক ৰাজনৈতিক ক্ষেত্ৰত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ দিয়া হোৱা নাছিল কাৰণ তেওঁলোকৰ সিদ্ধান্ত ঘৰুৱা ক্ষেত্ৰতে সীমাবদ্ধ আছিল।[3] ১৯২১ চনত মংগোলিয়াত এজন পুৰুষে এগৰাকী মহিলাৰ ওপৰত ন্যস্ত কৰি থোৱা কৰ্তৃত্বশীলতাৰ অন্ত পৰে। ইয়াৰ ফলত মহিলাসকলক নাগৰিকৰ অধিকাৰ প্ৰদান কৰা হয়।[3] নতুন সংবিধানে মংগোলিয়াৰ সকলো নাগৰিককে উৎপত্তি, লিংগ, লিংগ বা বিশ্বাসৰ ওপৰত গুৰুত্ব নিদিয়াকৈও সমান অধিকাৰ প্ৰদান কৰে।[3] ১৯২৪ চনত মংগোলীয় মহিলাসকলে ভোটদান কৰিবলৈ সক্ষম হয় আৰু সম্ভাৱনাময়ভাৱে ৰাষ্ট্ৰপতি হিচাপে নিৰ্বাচিত হ’ব পাৰে। মহিলা সংস্থাও প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছিল,যাৰ জৰিয়তে ৰাষ্ট্ৰৰ দ্বাৰা নিজা পুঁজিৰ সহায়ত অধিক মহিলাক ৰাজনৈতিক ব্যৱস্থাত অধিক সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণকাৰী হ'বলৈ অনুমতি দিয়া হৈছিল।[3]ৰাজনীতিত মহিলাসকলে সক্ৰিয়ভাৱে অংশগ্ৰহণ কৰাৰ পিছতো শীৰ্ষত মহিলাৰ সংখ্যা কম।[4]