Abdulfatah Said Husein Jalil al Sisi[4] (n'árabe عبد الفتاح سعيد حسين خليل السيسي Abdu l-Fattāḥ Sa'īd Ḥusayn Khalīl as-Sīsī; El Cairu, Exiptu, 19 de payares de 1954), más conocíu a cencielles como Abdulfatah al Sisi o Abdelfatah el Sisi, ye un militar y políticu exipciu.[5] En 2013 lideró un golpe d'Estáu nel so país y el 8 de xunu de 2014 convertir en presidente constitucional d'Exiptu, siendo reelecto en 2018, pa otru periodu presidencial.
Al Sisi graduar n'abril de 1977 na Academia Militar de Heliópolis col grau de teniente de la infantería mecanizada, especializándose en táctiques de guerra antitanque. Más tarde formóse, ente otros, nel Army War College de Carlisle n'Estaos Xuníos, el Staff College de Camberley en Reinu Xuníu y el Colexu de Mandu y Estáu Mayor d'El Cairu, onde se llicenció en Ciencies Militares. Foi amás un agregáu militar n'Arabia Saudina nuna misión diplomática.
Cuando algamó'l rangu de xeneral, llogró'l mandu de brigaes d'infantería mecanizada y, más tarde, de la II División d'Infantería Mecanizada, unidá de la que foi xefe d'Estáu Mayor y comandante. En 2008, foi nomáu comandante de la Rexón Militar Norte, con acuartelamiento n'Alexandría. Dempués pasó a formar parte del Conseyu Supremu de les Fuercies Armaes, siendo nomáu direutor de la Oficina d'Intelixencia y Reconocencia.
Tres la revolución exipcia de 2011, Al Sisi foi xubíu a comandante en xefe del Exércitu y presidente del Conseyu Supremu de les Fuercies Armaes en sustitución de Mohamed Hussein Tantawi.[6] Coles mesmes, desempeñó'l cargu de ministru de Defensa y de Producción Militar nel gobiernu de Mohamed Morsi.
Mientres la presidencia de Mohamed Morsi, de los Hermanos Musulmanes, y tres una serie de protestes n'Exiptu en xunetu de 2013, Al Sisi dio al gobiernu un ultimátum de 48 hores p'apautar coles "demandes del pueblu" o ser depuestu.[7]
"Si les demandes de la xente nun se realicen nel periodu definíu, entós va corresponder [a les Fuercies Armaes] anunciar una fueya de ruta pal futuru"Abdelfatah al Sisi
Ante la negativa de Morsi d'abandonar el poder, el miércoles 3 de xunetu, el día que l'ultimátum expiraba, Al Sisi axuntar con delles fuercies polítiques del país pa trazar una fueya de ruta. Na xunta, a la cual la Hermandá musulmana negar a allegar, tuvieron presentes destacaes figures de la oposición como Mohamed el-Baradei, el papa coptu Teodoro II, el xeque de la Mezquita d'Al-Azhar (Ahmed el-Tayeb) y l'organizador del movimientu Tamarod, Mahmoud Badr.[8][9]
En redol a les 17:00 (hora llocal) l'ultimátum del exércitu llegó al so fin y, ente que millones de manifestantes anti-Morsi rexuntar na plaza Tahrir, los miembros del Exércitu tomaron numberoses infraestructures d'El Cairu (la sede de la televisión, pontes, cais...). La residencia presidencial foi arrodiada y Morsi foi deteníu.[8][9]
Tres el golpe d'Estáu, Al Sisi dio un discursu televisáu xunto con El-Baradei, El-Tayeb, Teodoro II, Badr, etc.[8][10][9] Nél anunciáronse:
Tres el golpe d'Estáu, el 16 de xunetu de 2013 Al Sisi asumió'l nuevu cargu de Vizprimer ministru d'Exiptu, siendo Hazem el Beblaui el primer ministru. Siguió desempeñando les mesmes funciones nel Exércitu y nel Ministeriu de Defensa, pero la cartera de Producción Militar pasó a Reda Hafez.[11]
El 25 de xunetu, Al Sisi dio de nuevu un ultimátum, nesta ocasión dirixíu a los manifestantes contrarios al golpe d'Estáu, nel que pidió a estos que se xunieren a les "files de la patria" o de lo contrario l'Exércitu "camudaría la so estratexa nel tratu de la violencia" que supuestamente xeneraben los manifestantes.[12] Finalmente, el 14 d'agostu, l'Exércitu eslleió pola fuercia les acampaes masives qu'instalaren los partidarios de Morsi nes places cairotas de Nahda y Raba al Adawiya. Asegurando que dalgunos de los manifestantes taben armaos, la policía usó gases lacrimógenos y supuestamente bales reales pa esvalixa-yos,[13] lo que derivó n'enfrentamientos que causaron un eleváu númberu de finaos: 595 civiles,[14] 43 policías[15] y dos periodistes estranxeros, según el Ministeriu de Sanidá.[16]
Pa los partidarios de los Hermanos Musulmanes, Al Sisi ye responsable de violaciones contra los derechos humanos y d'intentar tresformar el país nun nuevu réxime autocráticu. Ante la prohibición de les manifestaciones, activistes iniciarion campañes n'Internet, creando'l hashtag en Twitter Vote for the pimp ("voten pol proxeneta") que foi espublizáu ente millones de musulmanes al traviés del mundu[17] o'l Símbolu de Rabaa.[18]
Sicasí, pa una parte de la población exipcia, Al Sisi convirtiérase nun héroe nacional y el salvador de la patria,[19] siendo veneráu con imáxenes peles cais, camisetes, arumes, tartes, relós, bixutería ya inclusive videoxuegos y cantares nacionalistes o d'allabancia.[20][21]
Por cuenta de les Eleiciones presidenciales d'Exiptu de 2014 y dau el gran sofitu popular con él que cuntaba, Al Sisi dimitió de tolos sos cargos militares y presentóse como candidatu. La Comisión Eleutoral exipcia anunció n'abril qu'A los Sisi llogró rexistrar 188 930 firmes válides pa la so participación (siendo solamente 25 000 necesaries). El so únicu rival que llogró superar el mínimu foi l'izquierdista Hamdin Sabahi, líder del partíu Corriente Popular, llogrando 31 555 avales.[22]
Pa les eleiciones de 2018, Al-Sisi anunció formalmente'l so postulación pa un segundu y últimu mandatu,[23] el cual llogró con un 97% de los votos.[24] El so únicu rival, el líder del Partíu al-Ghad Moussa Mostafa Moussa, llogró apenes un 2,92%.
Predecesor: Adli Mansur |
Presidente d'Exiptu 2014 - actualidá |
Socesor: Nel cargu |