Aconitum carmichaelii | ||
---|---|---|
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Orde: | Ranunculales | |
Familia: | Ranunculaceae | |
Subfamilia: | Ranunculoideae | |
Tribu: | Delphinieae | |
Xéneru: | Aconitum | |
Especie: |
Aconitum carmichaelii Debeaux | |
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
Aconitum carmichaelii, llamáu Fu Zi n'Chinu, ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia Ranunculaceae.
Ye una planta yerbácea perenne qu'algama los 50 cm d'altor. Les sos flores arrexuntar nuna espiga de color azul.
Los síntomes marcaos pueden apaecen cuasi de momentu, polo xeneral, a non más d'una hora, y "con grandes dosis, la muerte ye cuasi instantánea". La muerte xeneralmente asocede dientro de dos a seis hores nel envelenamientu fatal (20 a 40 ml de tintura puede ser fatal).[1] Los signos iniciales son gastrointestinales como estomagaes, vultures y foria. Esto ye siguíu por una sensación d'ardor, formiguéu y entumecimiento na boca y la cara, y d'ardor nel abdome.[2] En casos d'envelenamientos severos hai pronunciada debilidá motora y produzse sensaciones cutanees de formiguéu y entumecimiento que s'estiende a les estremidaes. Los síntomes cardiovasculares inclúin hipotensión, bradicardia , y arritmies ventriculares. Otres carauterístiques pueden incluyir sudoración, mareos, dificultá p'alendar, dolor de cabeza y tracamundiu. Les principales causes de muerte son les arritmies ventriculares y la asistolia, paralís del corazón o del centru respiratoriu.[1][3] Los únicos signos post-mortem son los d'afogar.[2]
El tratamientu de la intoxicación ye principalmente de sofitu. Tolos pacientes riquen un estrechu control de la presión arterial y el ritmu cardiacu. Descontaminación gastrointestinal con carbón vexetal activáu puede utilizase si alminístrase dientro d'una hora de la ingestión.[4] Un antídotu fisiolóxicu importante ye l'atropina, que s'utiliza pa tratar la bradicardia. Otros fármacos utilizaos pa l'arritmia ventricular inclúin lidocaína, amiodarona, bretilio, flecainida, procainamida, y mexiletina. La circulación extracorpórea utilízase si los síntomes son refractarios al tratamientu con estos fármacos.[3] L'usu esitosu de carbón hemoperfusión confirmóse en pacientes con envelenamientu severu d'acónito.[5]
La intoxicación tamién puede asoceder dempués de recoyer les fueyes ensin usar guantes; la toxina aconitina absuérbese fácilmente al traviés de la piel. Nesti casu, nun va haber efeutos gastrointestinales. El formiguéu va empecipiar nel puntu d'absorción y estiéndese dende'l brazu hasta'l costazu, dempués de lo cual el corazón va empezar a ser afeutáu. El formiguéu ye siguíu d'un entumecimiento desagradable. El tratamientu ye similar a la intoxicación causada pola ingestión oral.
Aconitina ye una potente neurotoxina qu'abre tetrodotoxina canales de sodiu sensibles. Aumenta l'arribación de sodiu al traviés d'estes canales y los retrasos de la repolarización, lo qu'aumenta la excitabilidad y la promoción de les arritmies ventriculares.
Aconitum carmichaelii, describióse por Jean Odon Debeaux y espublizóse en Actes de la Société Linnéenne de Bordeaux 33: 87, nel añu 1879.[6]
Aconitum: nome xenéricu que remanez del griegu antiguu akòniton (= "planta venenosa"). Ello ye que la planta ye conocida pola so alta toxicidá dende l'antigüedá homérica. Esti nome probablemente indicaba una planta venenosa endémica que'l so hábitat yera común ente les roques serrapatoses en delles zones de Grecia. Hai dos raíz que s'atribúin al so nome: akone (= "piedra"), en referencia al so hábitat; y koné (= "matar"), obviamente faciendo referencia a la so toxicidá. Tamién foi utilizáu como un símbolu negativu (maldición o vengación) na mitoloxía de los pueblos mediterráneos. Según otres fontes ( Pliniu'l Vieyu[7]) el nome Aconitum derivar d'un antiguu puertu nel Mar Negru, llamáu "Aconis". El nome científicu anguaño aceptáu ( Aconitum ) foi propuestu por Carl von Linne (1707-1778), biólogu y escritor suecu, consideráu'l padre de la moderna clasificación científica de los organismos vivos, na publicación de Species Plantarum de 1753.
carmichaelii: epítetu que foi nomáu n'honor del Capitán Dugald Carmichael, un oficial escocés de l'armada británica y botánicu que colectó plantes en Nueva Zelanda. (Allen and Allen, 1981).
Wikispecies tien un artículu sobre Aconitum carmichaelii. |