Amy Pond

Amy Pond
Personaxe de Doctor Who
Universu Whoniverse (es) Traducir
Información
Sexu femenín
Nacimientu 1989 (34/35 años)
Fallecimientu Nueva York, 
Ocupación modelu y viajero del tiempo (es) Traducir
Cónxuxe Rory Williams (es) Traducir
Fíos River Song (es) Traducir
[editar datos en Wikidata]

Amelia Jessica "Amy" Pond ye un personaxe de ficción interpretáu por Karen Gillan y dacuando por Caitlin Blackwood na llonxeva serie británica de ciencia ficción Doctor Who. Amy ye una acompañante del protagonista de la serie, el Doctor, nel so oncena encarnación, interpretada por Matt Smith. Apaez na serie dende l'entamu de la quinta temporada (2010) hasta la metá de la séptima (2012).

El Doctor conoz a Amelia cuando ella tien siete años y ta asustada por un resquiebru na so paré (que supón una de los múltiples resquiebros nel universu que constitúin l'arcu argumental d'esa temporada). Prométe-y a la neña solitaria volver en cinco minutos pa llevala con ella na so máquina del tiempu, la TARDIS, pero per error remanez doce años más tarde, cuando Amy volvióse escéptica escontra la so "amigu imaxinariu". Sicasí, finalmente ella decide viaxar col él, y al dúu xúnese-yos más tarde el prometíu d'ella, Rory Williams (Arthur Darvill). Amy y Rory cásense a la fin de la quinta temporada, y na sesta Amy tien a la so fía, Melody Pond, que se revela ser en realidá'l personaxe aquel día yá recurrente de River Song (Alex Kingston).

Aparición

[editar | editar la fonte]

Amelia Pond apaez nel primer episodiu de la quinta temporada moderna, Nel últimu momentu, como una neña de siete años que vive namái cola so tía cuando'l recién refechu Oncenu Doctor estréllase una nueche cola TARDIS nel so xardín. Ella pídelu qu'investigue un resquiebru na paré de la so habitación, pero atáya-yos un soníu d'alarma de la TARDIS. Promételu a Amelia que va volver en cinco minutos, pero ensin querer llega tarde 12 años. Nesi tiempu, los familiares y amigos d'Amelia piensen que'l Doctor ye'l so amigu imaxinariu, y la insistencia d'ella de que yera real fizo que la llevaren a tratamientu psiquiátricu. Cuando'l Doctor torna, Amy tien 19 años y trabaya como "besógrafa". Ayúdalu a salvar la Tierra de la policía intergaláutica de los Atraxi, y cuando'l Doctor torna dos años más tarde empieza a viaxar con él como'l so acompañante.[1] A la fin de Carne y piedra, Amy revela que cuando se fueron de la Tierra yera la viéspora de la so boda con Rory Williams (Arthur Darvill), ya intenta seducir al Doctor.[2] El Doctor entós busca a Rory y llevar a dambos a la Venecia del sieglu XVI pa una pretendida cita romántica tres la cual Rory quedar a viaxar con ellos.[3] En La eleición de Amy, ella ye primida por que resuelva los sos sentimientos confusos escontra'l Doctor y Rory, y dase cuenta de lo fondamente qu'ama a Rory.[4] A la fin de Sangre frío, Rory ye asesináu y dempués borráu de la hestoria polos resquiebros del universu. Como ye parte de la mesma llinia temporal de Amy, ella escaez la so esistencia.[5] P'aselar la so culpa pola perda de Rory, llevar a Amy a la Francia del sieglu XIX, onde Amy traba una estrecha amistá col famosu pintor Vincent van Gogh (Tony Curran).[6]

Nel final de la temporada, La Pandórica ábrese y El Big Bang, Rory remanez nel añu 102 d. C. como un centurión romanu. Él reactiva les alcordances de Amy, pero mientres ella empieza a recordar, afayar que'l Rory centurión ye en realidá un Autón, un duplicáu de plásticu vivo, creáu a partir de les alcordances de Amy p'ayudar a prindar al Doctor. La consciencia de Rory intenta lluchar contra la so programación, pero nun puede evitar disparala y matala.[7] Utilicen la Pandórica, una prisión especial que pretendíen usar p'atrapar al Doctor, p'asitiar el cuerpu de Amy nel so interior y alicar. El Rory Autón protexe la Pandórica mientres 2.000 años mientres se realiza'l procesu. El Doctor da cuenta de que Amy ta rellacionada colos resquiebros nel universu, que s'aniciaron a partir d'una esplosión temporal nel so día de boda. Revéla-y que los padres de Amy fueren borraos pol resquiebru de la so paré, y apúra-y a qu'intente recorda-yos. Dempués d'utilizar la Pandórica pa reiniciar l'universu destruyíu pola esplosión, el Doctor ye rebobinado a lo llargo de la so llinia temporal, y llogra enllantar l'alcordanza de la TARDIS na pequeña Amy. El día de la so boda, Amy espierta nuna llinia temporal onde los sos padres vuelven ser parte de la so realidá, y cásase con Rory, tamién restauráu. Les sos alcordances son reactivaos pol diariu con forma de TARDIS que River Song (Alex Kingston) déxa-y. Una vegada Amy recuerda al Doctor, este remanez na realidá.[8]Nel serial de The Sarah Jane Adventures tituláu Death of the Doctor, este menta que dexó a Amy y Rory nun "planeta de lluna de miel",[9] y la pareya sigue de lluna de miel nun cruceru interestelar que'l Doctor salva d'estrellase nun planeta habitáu.[10]

La sesta temporada empieza con Amy y Rory viviendo una vida normal y doméstica. Reciben una invitación anónima al desiertu d'Utah onde s'axunten a un Doctor 200 años más vieyu dende'l so anterior alcuentru, y la tamién convidada River Song. Los trés son testigos de la muerte del Doctor a manes d'un estrañu astronauta, pero dempués afayen que'l Doctor convidó a una versión más nueva de sigo mesmu, la versión de 906 años que yá conocíen, y cola cual los trés viaxen a Washington, D.C. en 1969 pa investigar estraños sucesos avera del Silenciu, unos alienígenas a los que nun se puede recordar dempués d'estremar la vista d'ellos. Mientres tán ellí, Amy informa al Doctor de que ta embarazada, antes d'intentar disparar a una neña nun traxe d'astronauta pa salva-y la vida nel futuru.[11] Nel orfanatu de la neña, Amy atopa unes estrañes pintures d'ella mesma suxetando un ñácaru naciellu. Cuando'l Doctor pregúnta-y a Amy sobre'l so embaranzu, ella aportuna en que taba equivocada, y los escáneres que'l Doctor realízalu non amuesen resultaos concluyentes nin a favor nin en contra del embaranzu.[12] A lo llargo de les sos siguientes aventures, Amy tien estrañes visiones d'una muyer que lleva un parche nel güeyu (Frances Barber) y que namái se -y apaez a ella.[12][13][14] En Les cuasi persones, revélase que la Amy que ta presente ye en realidá un duplicáu animáu pola so consciencia, ente que la verdadera Amy foi prindada pola muyer del parche nel güeyu y ta a puntu de dar a lluz.[15] En Un home bonu va a la guerra, el so ñácaru, a la que llamó Melody Pond, ye secuestráu pola muyer del parche, Madame Kovarian, que la entrenará por que un día mate al Doctor. River Song entós apaez y revéla-y qu'ella ye Melody yá adulta.[16]

Un flashback en Matemos a Hitler presenta a l'amiga d'infancia de Amy y Rory, Mels (Nina Toussaint-White). D'adolescentes, foi Mels la que reveló que Rory llevaba enforma tiempu namoráu de Amy, lo que fizo que los dos empezaren a salir. Nel presente, Mels secuestra la TARDIS y dirixir a 1939 onde Hitler (Albert Welling) disparar, y refaise en River Song, revelando que Amy había crecíu tol tiempu xunto a la so propia fía, entrenada pol Silenciu pa matar al Doctor. El Doctor entós convence a Amy por que la so fía adulta siga'l so propiu camín na vida.[17] En La moza qu'esperó, Amy dixebrar del Doctor y Rory nun planeta en cuarentena y vive sola mientres 36 años primero que puedan tornar. El Doctor quier volver al pasáu pa rescatar a la moza Amy, pero la Amy vieya aportuna en que les rescaten a dambes. Sicasí, el Doctor sabe que la TARDIS nun va aceptar la paradoxa y vese obligáu a abandonar a la vieya Amy, que sume xunto cola llinia temporal albortada.[18] En El complexu de Dios, el Doctor ruempe deliberadamente la fe de Amy nél al afayar que tán atrapaos nuna prisión con una criatura que mata alimentándose de la fe de les sos víctimes. Entós decide regala-yos una casa y un coche nuevu y dixebrase d'ellos colándose na TARDIS y dexándo-yos na Tierra por que vivan la so vida.[19] Amy fai un cameo en Hora de cerrar, onde s'amuesa que se convirtió nuna modelu famosa.[20] El final de la temporada, La boda de River Song, amuesa un universu paralelu que River creó al negase a matar al Doctor n'Utah como s'había vistu. Ellí Amy lidera una organización secreta que llucha contra'l Silenciu. Ella axunta al Doctor con River y más tarde asesina a Madame Kovarian por secuestrar a Melody. Dempués de que River mate al Doctor y restáurese asina'l tiempu, River visita a Amy y revéla-y que'l Doctor asonsañó la so muerte con un duplicáu robóticu.[21] A la fin de El Doctor, la vilba y l'armariu, el Doctor torna con Amy y Rory dos años dempués de la so separación y toma la cena de Nuechebona con ellos.[22]

Al empiezu de la séptima temporada, en El manicomiu de los Daleks, amuésase que Amy y Rory tán a puntu de divorciase. Mientres la misión de los Daleks, el Doctor orquesta una reconciliación ente dambos, dexándo-yos falar de los sos sentimientos mutuos. Amy revela qu'abandonó a Rory porque'l Silenciu haber dexáu estéril, y sabía qu'él quería tener fíos.[23] La pareya entós va viaxar n'aventures esporádiques col Doctor en Dinosaurios nuna nave espacial y Un pueblu llamáu Misericordia, pero a la fin de caúna tornen a les sos vides cotidianes.[24][25] En El poder de trés, Amy diz que'l Doctor lleva na vida de dambos diez años, y que ella agora trabaya como periodista. La pareya da cuenta de que tienen d'escoyer ente les sos vides normales y la so vida col Doctor. Vense inclinaos pola primer opción, pero'l padre de Rory, Brian (Mark Williams) aníma-yos a que sigan viaxando col Doctor.[26] La so siguiente aventura, Los ánxeles tomen Manhattan, va ser la postrera. Na hestoria, Amy y Rory son amenaciaos polos malinos ánxeles llorosos, que'l so fregadura puéde-yos mandar al pasáu remotu por que muerran solos. En siendo testigos de la muerte de Rory de vieyu d'esta forma, los dos intenten suicidase, creando una paradoxa que destrúi a tolos ánxeles salvu a unu, pero dexando nel procesu la zona permanentemente fuera de les llendes de la TARDIS. Nel presente, l'ánxel sobreviviente manda a Rory tres nel tiempu, y sabiendo que'l Doctor nun puede dir a por él, Amy dexa que l'ánxel el toque a ella tamién pa poder vivir xuntos. La llábana del campusantu revela que Rory morrió a los 82 años y Amy a los 87. River fai que'l Doctor déxe-y un mensaxe nel epílogu d'una novela de los años trenta, onde ella-y diz que ye feliz con Rory y que-yos esmolez que'l Doctor viaxe solu.[27] P.S., un mini-episodiu apéndiz creáu a partir del guión orixinal de Los ánxeles tomen Manhattan, amuesa que Rory y Amy adoptaron un fíu en 1946, y llamáronlu Anthony Brian Williams.[28] Amy Pond remanecería faciendo un cameo d'unos curtios segundos nel episodiu de despidida del Oncenu Doctor, El tiempu del Doctor, el 25 d'avientu de 2013, magar nun se trata de la verdadera Amy, sinón d'una allucinación del Doctor que s'atopaba nesi momentu metanes la so rexeneración.[29]

Carauterización

[editar | editar la fonte]

Creación y casting

[editar | editar la fonte]
La moza Amy que'l Doctor conoz per primer vegada, taba interpretada por Caitilin Blackwood, la prima na vida real de Karen Gillan.

L'entós nuevu productor executivu y direutor de guionistes Steven Moffat tuvo la idea del nome del personaxe.[30] Escoyó l'apellíu "Pond" pa crear un enllaz ente Amy y River Song, que más tarde revelaría ser la so fía.[31] El predecesor de Moffat, Russell T Davies, dixo nuna entrevista pa la revista Dose que "Dexemos tres yá munchos acompañantes, asina que vais ser compensaos con un grande y fuerte personaxe en Amy Pond, cuando ella llegue. Creo que'l plan ye bonu".[32]

Andy Pryor, el direutor de casting, suxirió a Gillan a Moffat tres la so interpretación nel episodiu de la cuarta temporada Los fueos de Pompeya, onde interpretaba a una pitonisa, pero Moffat orixinalmente imaxinara a Amy Pond "bajita y regordeta".[33] Más tarde, sicasí, dixo qu'ella yera "esautamente la indicada pal papel", anque interpretaba'l personaxe distintu a como Moffat lo escribiera orixinalmente.[34] Gillan foi la postrera na audición pal papel, y destacar por ser "un pocu más escéntrica" que les otres.[35] Moffat dixo sobre'l casting: "Vimos delles actrices impresionantes pa esti papel. Pero cuando Karen crució la puerta, la suerte taba echada; yera prestada, intelixente, maraviyosa y sexy. O en poques pallabres, escocesa. Una xeneración de neñes pequeñes van querer ser ella. Y una xeneración de neños van querer tamién qu'elles sían ella".[36][37] El coproductor executivu de Doctor Who y direutor de drama en BBC Wales, Piers Wenger, coincidió: "Sabíamos que Karen yera perfecta pal papel dende'l mesmu momentu que la vimos. Dába-y una enerxía y emoción al papel que yera a cencielles fantástica".[38] Gillan conocía'l programa, pero nun yera un fan tan grande como lo yera la so madre, yá que nun lo emitíen cuando ella yera neña. Sicasí, vio dellos episodios cola so madre tres el so regresu en 2005, y amás yera fan d'otros trabayos de ciencia ficción como The X-Files, Más allá de la llende, Star Trek: The Next Generation y Star Trek: Voyager.[39]

Gillan presentar al casting usando tanto'l so acentu nativu escocés como un acentu inglés, y nun foi hasta dempués que se decidió que Amy fuera escocesa.[40][41] Gillan comentó que pensaba que l'acentu escocés pegába-y más al personaxe.[42] En dellos episodios apaez una versión más nueva de Amy, conocida como "Amelia", interpretada pola prima de 10 años na vida real de Amy, Caitlin Blackwood. Anque los dos actrices nun se conocieron hasta la grabación, Gillan encamentó a Blackwood pal papel. Sicasí, antes tuvo que pasar les rigoroses audiciones.[43][44] Blackwood y Gillan llegaron a interactuar xuntes en El Big Bang, lo qu'a Gillan paeció-y "raru", anque los dos actrices acostumáronse rápido.[45]

Personalidá y arcu del personaxe

[editar | editar la fonte]
"Eso ye lo que más adoro d'interpretar esti personaxe, que nun ye namái un personaxe. Sabemos cómo ye, y esi ye'l so percorríu nel programa. Tamos viendo esplegase tola so vida. Ye polo que la quiero tantu. Espero que camude. Yera bastante sarcástica na quinta temporada... porque siempres tenía inda una neña dientro, como unu de les bisarmes diz-y en ciertu puntu. Y dempués vemos el reinicio del universu, asina que tenemos dos versiones distintos de la realidá, colo qu'ella ta un pocu confundida, pero ta muncho más asitiada como persona, al tener una infancia normal nesa realidá. Cásase y tien un fíu."
—Karen Gillan[39]

Gillan dixo que "en lleendo'l primer episodiu, quedé impactada (col programa), y col personaxe. Amy ye una moza descarada, risondera y apasionada, y la so rellación col Doctor tien una dinámica realmente interesante".[46] Gillan pensaba que'l Doctor siguía viendo a Amy como la mesma neña de siete años que conoció, y describió la so rellación como d'hermanu y hermana, na que Amy dacuando actuaba como la "incordiante hermana pequeña". Amás, ella nun quería que Amy, como acompañantes anteriores, tuviera "allabando al Doctor tol rando" o "abatida" cuando él nun taba; Amy "diría pola so cuenta, yá fuera lluchando contra bisarmes en mundos estraños, o a cencielles viviendo la so vida nel so propiu pueblu".[47] Na primer temporada, Gillan quería que Amy actuara como "una neña nun cuerpu adultu", porque nun tuviera una verdadera infancia.[48] Amuésase más reservada porque "nun-y gusta amosar les sos emociones porque quier ser fuerte".[49] Sicasí, empieza la so segunda temporada como una persona más centrada,[48] y amuesa más los sos sentimientos, sobremanera cola nacencia de la so fía.[49]

Gillan tomó una parte importante nel vestuariu de Amy, según nel so pelo y maquillaxe.[41] Nel primer episodiu, el diseñador de vestuariu Ray Holman dixo que la identidá de Amy nun taba clara y que llevaba les sos propies ropes a partir de más tarde.[50] Gillan pensaba que Amy tenía l'enfotu interior de llevar ropes qu'amosaben "daqué de piel de cuando en vez".[41] Gillan dixo que se probó munches coses, pero cuando llegó a les minifaldes "a cencielles pensó que yera perfectu" y amosaba que Amy taba "cómoda y segura de la so apariencia".[51] Ella creía que les faldes reflexaben lo que les moces lleven típicamente a la so edá.[47] El productor executivu Piers Wenger tamién señaló que la chaqueta de Amy tipo años setenta, que lleva "abondo", reflexaba que Gillan yera una "aventurera innata" y Amy desenvolvió gustu pol viaxe y l'aventura.[50] Na sesta temporada, Amy lleva más vaqueros y pantalones más llargos; Gillan dixo: "vase masculinizando más cuanto más chica d'aición va faciéndose".[52] Amy nunca lleva tacones, yá que Gillan quería que'l calzáu fuera funcional pa salvar el mundu.[53]

Como'l Doctor por fuercia nun volvió con ella hasta doce años más tarde, Amy creció como una persona distinta de lo que fuera. Fixérase "cínica" y "desconfiable" una y bones el Doctor nun volvió como prometiera y viose obligada a creer que yera namái un amigu imaxinariu, y resolviera ser "dura". Moffat teorizó que Amy descargaría la so roxura en Rory y sería "mala" en coses como Papa Noel o'l Ratoncito Pérez.[54] El segundu episodiu, La bestia de baxo, yera pa presentar a Amy nel so papel d'acompañante y lo muncho que'l Doctor precisaba unu.[55] Anque Amy llueu intenta seducir al Doctor, Moffat pensaba qu'esto yera consistente col personaxe qu'había construyíu. Tamién yera un reflexu de cómo los dos acababen d'escapar de la muerte y compartieren una mala esperiencia, y l'enclín de Amy de faer les coses "en caliente".[56] En La eleición de Amy, pretendía ponese a prueba la rellación del Doctor y Amy,[57] Rory muerre nun universu paralelu resultancia del polen psíquicu que se colara na TARDIS. Y foi ende cuando Amy diose cuenta de los sos sentimientos escontra Rory.[58] Como un puntu principal de la temporada, Rory muerre oficialmente y ye borráu de la hestoria y de la memoria de Amy.[59] Anque Rory más tarde muerre, ye un duplicáu Autón que'l matu, lo que reflexaba la creencia de Moffat de que toles bones hestories d'amor acaben en traxedia.[60] El final de El Big Bang, nel que Amy llevántase vistida de boda y proclama que'l Doctor ye real, foi l'ésitu del Doctor en restaurar en Amy l'espíritu de la neña que conoció.[45]

Moffat siempres previera que Amy y Rory casárense "dende'l principiu".[61] Gillan dixo, "Lo que m'encantar de la so rellación ye que la vimos evolucionar hasta'l puntu en que son felices xuntos. Porque empezamos nun puntu nel que Amy nun quería comprometese con él, y él deseyar fervientemente, y eso dionos un puntu d'arranque, en llugar de que fueren felices y yá ta. Asina yera interesante, y evolucionaba, y nel procesu Rory convertir nun héroe de verdá".[39] A ella encantólu que'l públicu pudiera ver la vida de Amy "esplegase" desque yera una neña hasta'l so matrimoniu y la so fía.[39] Gillan dixo que les repercusiones de Un home bonu va a la guerra "camudar a lo grande y al llargu plazu y pienso que vamos ver a Amy so un prisma verdaderamente distintu".[62] Según Moffat, pa la séptima temporada, Amy y Rory convirtiérense en "un gran equipu", tan acostumaos a ser los acompañantes del Doctor qu'en llugar de maraviase ante él "trátenlu como a un neñu grande del qu'hai que curiar".[63]

N'avientu de 2011, anuncióse que la séptima temporada sería la postrera de Amy y Rory.[64] Antes, en payares, Gillan dixera qu'una vegada que Amy colárase, nun quería volver faciendo cameos, yá que pensaba que "llevaríase parte de la gran y emotiva despidida".[65] Gillan preparara la so salida con Moffat y los dos decidieren cómo se diría Amy. Ella dixo que quería dise "cuando'l personaxe taba nel so meyor momentu" y que "(quería) vela dise con tou lo qu'ella quier".[66]

Receición

[editar | editar la fonte]
Gillan roblando autógrafos nel estrenu n'Estaos Xuníos de Nel últimu momentu

Col estrenu de Nel últimu momentu, dos espectadores anónimos quexar nel Telegraph de que'l personaxe de Amy yera demasiáu "sexy" pa un programa familiar como Doctor Who. El productor executivu Piers Wenger dixo que se pretendía que Amy fuera "exuberante y descarada. Amy ye probablemente l'acompañante más selvaxe cola que'l Doctor viaxó, pero nun ye promiscua".[51] D'una forma similar, Gavin Fuller, pal sitiu web del Daily Telegraph, criticó'l "intentu de seducir al Doctor" de Amy nel episodiu Carne y piedra, diciendo que "nun encaxar col tonu habitual de la serie", y que "teniendo en cuenta la cantidá de neños que lu ven, pue que nun seya la escena más apropiada qu'amosar".[67] El Daily Mail dixo que la escena de seducción provocó quexes de dellos espectadores qu'acusaron a la BBC d'intentar "sexualizar el programa p'atraer más espectadores adultos". L'artículu cita a un representante del grupu de presión Mediawatch-uk y un contribuyente anónimu nun foru d'internet. Un voceru de la BBC confirmó que recibieren 43 quexes sobre la escena de los millones que vieron l'episodiu.[68]

Los críticos señalaron que Amy nun evolucionó enforma a lo llargo de la temporada 2010. Dan Martin del Guardian, a metá de la temporada, escribió: "Pregunto si realmente conozo a Amy Pond. So lo descarao, lo picante, l'inxeniu y (nun hai forma de llibrase d'esto) les faldes, entá me queda empatizar por completu con ella, o afayar los sos motivaciones".[69] Nuna crítica antes del final, Martin calificar como "una revelación", anque dacuando "desafinaba un pocu... pero dexar tou tres si los guionistes respondieren con un rellumu del personaxe que dixera que probablemente ye daqué más qu'una pelirroxa exuberante".[70] Matt Wales de IGN tenía sentimientos similares, escribiendo, "a pesar del carisma ensin esfuerciu de Gillan, Pond presentábase principalmente en ramalaes bidimensionales que provocaben una torna descarada y dacuando irritante. Ye gracies a les habilidaes de Gillan y la so brillosa química con Smith que se dexaba ver esti tiempu, pero pola falta d'una hestoria de fondu (anque intencional), yera difícil interesase de verdá pol personaxe".[71] Paul Kerton de Zap2it, sicasí, escribió nuna crítica de Nel últimu momentu que la "presentación brillantemente executada (de Amy) nel programa destacaba. El personaxe de Amy nun solu episodiu yá ye un personaxe con fondura".[72] Teresa Jusio de Tor.com tamién s'amosó más positivu escontra Amy na quinta temporada, escribiendo que yera igualmente "competente, intelixente, y de mente rápida" y que tenía los sos defeutos y cometía errores, lo que faía que se pudiera empatizar con ella y que fuera "un personaxe femenín esitosu".[73]

Chris Haydon de Dean of Geek argumentó que Amy yera "muncho más que'l carambelu pa la vista que munchos periodistes llamar inxustamente, o de fechu muncho más qu'una humana qu'acompaña al Señor del Tiempu Gallifreyano. Ye muncho más tridimensional y más desenvuelta que los prexuicios facer". Tamién allabó l'habilidá interpretativa de Gillan y la forma en que la so rellación con Rory "desenvolvió'l so personaxe escontra daqué batante especial".[74] Michael Hogan del Daily Telegraph consideró a Amy "la meyor asistente de la nueva era de Who, bien cimera a Catherine Tate y Freema Agyeman, y al mesmu nivel que Billie Piper". Tamién allabó la so rellación col Doctor, diciendo que yeren "totalmente creíbles como meyores amigos".[75] Patrick Mulkern del Radio Times allabó a Amy por ser "animadamente llibre... de tol bagaxe emocional que lastraba a les sos predecesores",[76] y tamién reaccionó positivamente ante'l so intentu de seducir al Doctor.[77] SFX nomó a Amy y Rory el segundu meyor romance de la ciencia ficción y la fantasía.[78] En 2012, alrodiu de la so marcha, Martin escribió que la interpretación de Gillan ameyorara, siendo menos "una coleición esgonciada de traces de personalidá y momentos de frases enunciaes" y más daquién con más volume. Tamién señaló que Amy yera única por lo muncho qu'asocediera al so alredor y que s'enxareyara na vida del Doctor, lo que dexaba al públicu vela "desenvolvese y camudar".[79]

Krystina Nellis de The Guardian argumentó que Amy funcionaba más como un elementu de la trama que como un personaxe femenín fuerte, citando la importancia de dar a lluz a River Song.[80] Charlie Jane Anders de io9, anque positiva escontra la so rellación con Rory, cuntó que Amy entá yera "un personaxe un pocu de dibuxos animaos" en La boda de River Song, pensando que'l so asesinatu de Madame Kovarian "nun yera sustitutu" pa encarar lo que Kovarian fixéralu a la so fía.[81]

El personaxe aportó a mentáu na cultura popular. Na serie estauxunidense Sobrenatural, nel episodiu de la séptima temporada The Girl Next Door (2011), un personaxe interpretáu por Jewel Staite mover sol pseudónimu de Amy Pond. Digital Spy pensó que la referencia a Doctor Who yera "abondo aleatoria",[82] mientas qu'a IGN "encantólu".[83]

Gillan ganó más de seis premios hasta la fecha por interpretar a Amy Pond. En 2010 ganó'l premiu Muyer del añu de Cosmopolitan.[84] En 2011, Gillan ganó un premiu SFX,[85] un premiu TV Choice,[86] y en 2012 ganó'l National Television Award.[87] Nuna encuesta d'internet, con 3.000 participantes, que se tomó a finales de 2010, Amy Pond foi escoyida la quinta acompañante más popular.[88]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Steven Moffat (writer), Adam Smith (direutor), Tracie Simpson (producer) (3 April 2010). Doctor Who. Episodio 1. series 5. BBC. BBC One. 
  2. ↑ Steven Moffat (writer), Adam Smith (direutor), Tracie Simpson (producer) (1 May 2010). Doctor Who. Episodio 5. series 5. BBC. BBC One. 
  3. ↑ Toby Whithouse (writer), Jonny Campbell (direutor), Tracie Simpson and Patrick Schweitzer (producers) (8 May 2010). Doctor Who. Episodio 6. series 5. BBC. BBC One. 
  4. ↑ Simon Nye (writer), Catherine Morshead (direutor), Tracie Simpson (producer) (15 May 2010). Doctor Who. Episodio 7. series 5. BBC. BBC One. 
  5. ↑ Chris Chibnall (writer), Ashley Way (direutor), Peter Benett (producer) (29 May 2010). Doctor Who. Episodio 9. series 5. BBC. BBC One. 
  6. ↑ Richard Curtis (writer), Jonny Campbell (direutor), Tracie Simpson and Patrick Schweitzer (producers) (5 June 2010). Doctor Who. Episodio 10. series 5. BBC. BBC One. 
  7. ↑ Steven Moffat (writer), Toby Haynes (direutor), Peter Bennett (producer) (19 June 2010). Doctor Who. Episodio 12. series 5. BBC. BBC One. 
  8. ↑ Steven Moffat (writer), Toby Haynes (direutor), Peter Bennett (producer) (26 June 2010). Doctor Who. Episodio 13. series 5. BBC. BBC One. 
  9. ↑ Plantía:Cita serial
  10. ↑ Steven Moffat (writer), Toby Haynes (direutor), Sanne Wohlenberg (producer) (25 December 2011). Doctor Who. Episodio X. series 6. BBC. BBC One. 
  11. ↑ Steven Moffat (writer), Toby Haynes (direutor), Marcus Wilson (producer) (23 April 2011). Doctor Who. Episodio 1. series 6. BBC. BBC One. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Steven Moffat (writer), Toby Haynes (direutor), Marcus Wilson (producer) (30 April 2011). Doctor Who. Episodio 2. series 6. BBC. BBC One. 
  13. ↑ Stephen Tompson (writer), Jeremy Webb (direutor), Marcus Wilson (producer) (7 May 2011). Doctor Who. Episodio 3. series 6. BBC. BBC One. 
  14. ↑ Matthew Graham (writer), Julian Simpson (direutor), Marcus Wilson (producer) (21 May 2011). Doctor Who. Episodio 5. series 6. BBC. BBC One. 
  15. ↑ Matthew Graham (writer), Julian Simpson (direutor), Marcus Wilson (producer) (28 May 2011). Doctor Who. Episodio 6. series 6. BBC. BBC One. 
  16. ↑ Steven Moffat (writer), Peter Hoar (direutor), Marcus Wilson (producer) (4 June 2011). Doctor Who. Episodio 6. series 6. BBC. BBC One. 
  17. ↑ Steven Moffat (writer), Richard Senior (direutor), Marcus Wilson (producer) (27 August 2011). Doctor Who. Episodio 8. series 6. BBC. BBC One. 
  18. ↑ Tom MacRae (writer), Nick Hurran (direutor), Marcus Wilson (producer) (10 September 2011). Doctor Who. Episodio 10. series 6. BBC. BBC One. 
  19. ↑ Toby Whithouse (writer), Nick Hurran (direutor), Marcus Wilson (producer) (17 September 2011). Doctor Who. Episodio 11. series 6. BBC. BBC One. 
  20. ↑ Gareth Roberts (writer), Steve Hughs (direutor), Denise Paul (producer) (24 September 2011). Doctor Who. Episodio 12. series 6. BBC. BBC One. 
  21. ↑ Steven Moffat (writer), Jeremy Webb (direutor), Marcus Wilson (producer) (1 October 2011). Doctor Who. Episodio 13. series 6. BBC. BBC One. 
  22. ↑ Steven Moffat (writer), Farren Blackburn (direutor), Marcus Wilson (producer) (25 December 2011). Doctor Who. Episodio X. series 7. BBC. BBC One. 
  23. ↑ Steven Moffat (writer), Nick Hurran (direutor), Marcus Wilson (producer) (1 September 2012). Doctor Who. Episodio 1. series 7. BBC. BBC One. 
  24. ↑ Chris Chibnall (writer), Saul Metzstein (direutor), Marcus Wilson (producer) (8 September 2012). Doctor Who. Episodio 2. series 7. BBC. BBC One. 
  25. ↑ Toby Whithouse (writer), Saul Metzstein (direutor), Marcus Wilson (producer) (15 September 2012). Doctor Who. Episodio 3. series 7. BBC. BBC One. 
  26. ↑ Chris Chibnall (writer), Douglas Mackinnon (direutor), Marcus Wilson (producer) (22 September 2012). Doctor Who. Episodio 4. series 7. BBC. BBC One. 
  27. ↑ Steven Moffat (writer), Nick Hurran (direutor), Marcus Wilson (producer) (29 September 2012). Doctor Who. Episodio 5. series 7. BBC. BBC One. 
  28. ↑ «Doctor Who: P.S.». BBC (12 d'ochobre de 2012). Consultáu'l 13 d'ochobre de 2012.
  29. ↑ Karen Gillan makes surprise cameo as Amy Pond in Doctor Who Christmas Special 2013
  30. ↑ «The Name's Pond. Amy Pond — Details remanez about new companion!». BBC News (BBC). 20 de xunetu de 2009. https://www.bbc.co.uk/doctorwho/s4/news/latest/090720_news_02. Consultáu'l 25 d'avientu de 2009. 
  31. ↑ Jeffery, Morgan (25 d'agostu de 2011). «'Doctor Who' Steven Moffat planned River Song twist 'for a long time'». Digital Spy. Consultáu'l 17 de febreru de 2012.
  32. ↑ Angus, Kat (15 d'avientu de 2009). «More with Doctor Who's Russell T. Davies». Dose magacín (TV Casualty). http://communities.dose.ca/doseblogstvcasualty/archive/2009/12/15/more-with-doctor-who-s-russell-t-davies.aspx. Consultáu'l 25 d'avientu de 2009. 
  33. ↑ Wilkes, Neil (1 de payares de 2009). «Steven Moffat talks 'Doctor Who' future». Digital Spy. Consultáu'l 19 de febreru de 2012.
  34. ↑ «Doctor Who: Steven Moffat — Lead Writer and Executive Producer». BBC. 19 de marzu de 2010. https://www.bbc.co.uk/pressoffice/pressreleases/stories/2010/03_march/19/doctor_who2.shtml. Consultáu'l 19 de febreru de 2012. 
  35. ↑ «Doctor Who star Matt Smith on sonic screwdrivers, Steven Moffat, and following David Tennant». The Daily Telegraph (11 de marzu de 2010). Consultáu'l 19 de febreru de 2012.
  36. ↑ Doctor Who assistant is unveiled. BBC News Online. 29 de mayu de 2009. http://news.bbc.co.uk/1/hi/8073734.stm. Consultáu'l 19 de marzu de 2010. 
  37. ↑ Young, Fiona (6 d'avientu de 2009). «Drama coach on how Doctor Who's Karen Gillan went from teacher to the Tardis». Scottish Daily Record (www.dailyrecord.co.uk). http://www.dailyrecord.co.uk/showbiz/celebrity-news/2009/12/06/drama-coach-on-how-doctor-who-s-karen-gillan-went-from-teacher-to-the-tardis-86908-21877725/. Consultáu'l 25 d'avientu de 2009. 
  38. ↑ Holmwood, Leigh (29 de mayu de 2009). «Doctor Who's new companion unveiled as 21-year-old Karen Gillan». The Guardian (London: Guardian News and Media Limited). http://www.guardian.co.uk/media/2009/may/29/doctor-who-karen-gillan. Consultáu'l 25 d'avientu de 2009. 
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 39,3 VanDerWerff, Todd (25 d'agostu de 2011). «Karen Gillan». The A.V. Club. Consultáu'l 19 de febreru de 2012.
  40. ↑ Fulton, Rick (22 de marzu de 2010). «New Doctor Who star Karen Gillan: It's great to be a Scots redhead in the Tardis». Daily Record. Consultáu'l 19 de febreru de 2012.
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 Golder, Dave (29 d'abril de 2010). «Doctor Who Karen Gillan Interview Taster». SFX. Consultáu'l 19 de febreru de 2012.
  42. ↑ EJD (March 2010). «The New Companion». Radio Times:  páxs. 20. 
  43. ↑ English, Paul (31 de marzu de 2010). «New Doctor Who star Karen Gillan meets cousin for the first time...on set of the show». Daily Record. Consultáu'l 19 de febreru de 2012.
  44. ↑ . Doctor Who Confidential. Episodio 1. series 5. BBC. BBC Three. 3 April 2010. 
  45. ↑ 45,0 45,1 . Doctor Who Confidential. Episodio 13. series 5. BBC. BBC Three. 26 June 2010. 
  46. ↑ Fergus, Euan (13 de marzu de 2010). «Karen Gillan: Meet Doctor Who's new assistant». The Guardian. Consultáu'l 19 de febreru de 2012.
  47. ↑ 47,0 47,1 «Doctor Who star Karen Gillan defends 'too sexy' Amy Pond». The Daily Telegraph (15 de xunu de 2010). Consultáu'l 12 de payares de 2011.
  48. ↑ 48,0 48,1 Hickman, Clayton (2011). The Brilliant Book 2012. BBC Books, páx. 36. ISBN 1849902305.
  49. ↑ 49,0 49,1 Morganre, Sarah (23 d'abril de 2011). «Karen's happy with Pond life; On the set of Doctor Who, Karen Gillan drops dark hints about momentous events ahead in the new series». Liverpool Echo. Consultáu'l 6 de xunu de 2012.
  50. ↑ 50,0 50,1 Setchfield, Nick (28 de marzu de 2010). «Dressing Doctor Who». SFX. Consultáu'l 19 de febreru de 2012.
  51. ↑ 51,0 51,1 Viewers think new Doctor Who is 'too sexy'. London: The Telegraph. 5 d'abril de 2010. http://www.telegraph.co.uk/culture/tvandradio/doctor-who/7554825/Viewers-think-new-Doctor-Who-is-too-sexy.html. Consultáu'l 7 de mayu de 2011. 
  52. ↑ Naughton, John (23 d'abril de 2011). «Interview: Karen Gillan — Doctor Who hits America». Radio Times. Consultáu'l 31 de marzu de 2012.
  53. ↑ «Doctor Who's companions on life inside the Tardis - video interviews». The Guardian (27 de setiembre de 2013). Consultáu'l 28 de setiembre de 2013.
  54. ↑ . Doctor Who Confidential. Episodio 1. series 5. BBC. BBC Three. 3 April 2010. 
  55. ↑ . Doctor Who Confidential. Episodio 2. series 5. BBC. BBC Three. 10 April 2010. 
  56. ↑ . Doctor Who Confidential. Episodio 5. series 5. BBC. BBC Three. 1 May 2010. 
  57. ↑ Nissim, Mayer (10 de mayu de 2010). «Q&A: Simon Nye talks 'Amy's Choice'». Digital Spy. Consultáu'l 19 de febreru de 2012.
  58. ↑ . Doctor Who Confidential. Episodio 7. series 5. BBC. BBC Three. 15 May 2010. 
  59. ↑ . Doctor Who Confidential. Episodio 9. series 5. BBC. BBC Three. 29 May 2010. 
  60. ↑ . Doctor Who Confidential. Episodio 12. series 5. BBC. BBC Three. 19 June 2010. 
  61. ↑ «Doctor Who: Interview with Steven Moffat». BBC. 5 d'abril de 2011. https://www.bbc.co.uk/pressoffice/pressreleases/stories/2011/04_april/05/doctorwho2.shtml. Consultáu'l 27 de xineru de 2012. 
  62. ↑ Love, Ryan (2 de xunu de 2011). «Karen Gillan: 'Female viewers will feel for Amy Pond'». Digital Spy. Consultáu'l 26 de mayu de 2012.
  63. ↑ Radish, Christina (20 de xunetu de 2012). «Comic-Con: Showrunner Steven Moffat and Producer Caroline Skinner Talk Doctor Who, What to Expect on Upcoming Episodes, the New Companion and More». Collider. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-06-19. Consultáu'l 29 de marzu de 2013.
  64. ↑ «Farewell...and Hello!». BBC (16 d'avientu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 12 de febreru de 2012. Consultáu'l 19 de febreru de 2012.
  65. ↑ Miller, Paul (2 de payares de 2011). «'Doctor Who' Karen Gillan: 'I won't make return cameos'». Digital Spy. Consultáu'l 19 de febreru de 2012.
  66. ↑ Goldman, Eric (17 de febreru de 2012). Karen Gillan: Why She's Leaving Doctor Who. IGN. http://tv.ign.com/articles/121/1218789p1.html. Consultáu'l 17 de febreru de 2012. 
  67. ↑ Fuller, Gavin (30 d'abril de 2010). «Doctor Who review: Flesh and Stone». The Daily Telegraph (London). http://www.telegraph.co.uk/culture/tvandradio/doctor-who/7658422/Doctor-Who-review-Flesh-and-Stone.html. Consultáu'l 3 de mayu de 2010. 
  68. ↑ Revoir, Paul (5 de mayu de 2010). «Scantily-clad vampires and a pass at Doctor Who... the BBC's escurre of family viewing». Daily Mail (London). http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-1272542/Scantily-clad-vampires-pass-Doctor-Who--BBCs-idea-family-viewing.html. Consultáu'l 22 de xunu de 2011. 
  69. ↑ Martin, Dan (13 de mayu de 2010). «Doctor Who: is Steven Moffat's Who living up to expectations?». The Guardian. Consultáu'l 15 de febreru de 2012.
  70. ↑ Martin, Dan (25 de xunu de 2010). «Doctor Who: a triumphant regeneration?». The Guardian. Consultáu'l 15 de febreru de 2012.
  71. ↑ Wales, Matt (8 de payares de 2010). «Doctor Who: Season 5 Review». IGN. Consultáu'l 15 de febreru de 2012.
  72. ↑ Kerton, Paul (3 d'abril de 2010). «Review:Doctor Who Season 5 - The Eleventh Hour». Zap2it. Consultáu'l 18 de febreru de 2012.
  73. ↑ Jusino, Teresa (23 d'avientu de 2010). «Moffat's Women: Amy Pond». Tor.com. Consultáu'l 26 de marzu de 2013.
  74. ↑ Haydon, Chris (7 de setiembre de 2011). «Doctor Who: the evolution of Amy Pond». Dean of Geek. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-02-12. Consultáu'l 14 de febreru de 2012.
  75. ↑ Hogan, Michael (16 d'avientu de 2011). «Doctor Who: It's sad to see Amy Pond leave». The Daily Telegraph. Consultáu'l 26 de febreru de 2012.
  76. ↑ Mulkern, Patrick (24 d'abril de 2010). «Doctor Who: The Time of Angels». Radio Times. Consultáu'l 14 de febreru de 2012.
  77. ↑ Mulkern, Patrick (1 de mayu de 2010). «Doctor Who: Flesh and Stone». Radio Times. Consultáu'l 14 de febreru de 2012.
  78. ↑ Golder, Dave (14 de febreru de 2012). «Sci-Fi & Fantasy's 14 Greatest Romances». SFX. Archiváu dende l'orixinal, el 17 de febreru de 2012. Consultáu'l 14 de febreru de 2012.
  79. ↑ Martin, Dan (31 d'agostu de 2012). «Doctor Who: why we will miss Amy Pond». The Guardian. Consultáu'l 20 d'abril de 2013.
  80. ↑ Nellis, Krystina (11 de payares de 2011). Misfits' women are not to be messed with. London: The Guardian. http://www.guardian.co.uk/tv-and-radio/tvandradioblog/2011/nov/11/misfits-women-alisha-kelly. Consultáu'l 12 de payares de 2011. 
  81. ↑ Anders, Charlie Jane (1 d'ochobre de 2011). «Why This Year's Doctor Who Finale Was (Mostly) Better than Last Year's». io9. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-04-08. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  82. ↑ Jeffery, Morgan (10 d'ochobre de 2011). «'Supernatural': 'The Girl Next Door' recap». Digital Spy. Consultáu'l 10 d'ochobre de 2011.
  83. ↑ Steenbergen, Diana (9 d'ochobre de 2011). «Supernatural: "The Girl Next Door" Review». IGN. Consultáu'l 10 d'ochobre de 2011.
  84. ↑ «Ultimate Women of the Year Awards 2010 party pics». Cosmopolitan (3 de payares de 2010). Consultáu'l 15 de febreru de 2012.
  85. ↑ Golder, Dave (5 de febreru de 2011). «SFX Awards Winners Announced». SFX. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  86. ↑ Eames, Tom (13 de setiembre de 2011). «TV Choice Awards 2011». Digital Spy. Consultáu'l 19 de febreru de 2012.
  87. ↑ «National Television Awards Success!». BBC (25 de xineru de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 13 d'abril de 2012. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  88. ↑ Jeffery, Morgan (16 de payares de 2010). «Rose Tyler tops 'Who' companion poll». Digital Spy. Consultáu'l 28 de xunetu de 2011.


Predecesor:
Wilfred Mott 		Acompañante del Doctor
con Rory Williams
y River Song
2010-2012 		Socesor:
Clara Oswald