Anhingidae

Anhingidae
Rangu temporal: Miocenu Inferior – Recién
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Suliformes
Familia: Anhingidae
Reichenbach, 1849
Xéneru: Anhinga
Brisson, 1760
Distribución
Especies
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Los aníngidos (Anhingidae) son una familia d'aves suliformes[1][2] conocíes vulgarmente como aves serpiente, marbellas o coríos aguyeretia. Esisten cuatro especies (toes toes elles del xéneru Anhinga), una de les cualos ta bien próxima a la so estinción. El nome de “páxaru culiebra” deber al so finu y llargu pescuezu, que da-yos l'aspeutu d'una culiebra cuando naden colos sos cuerpos somorguiaos.

El coríu aguyeretia americanu ye conocíu colos nomes vulgares de "huizote" y "acoyotl".

Les marbellas son grandes aves de plumaxe dimórfico. Los machos tienen un plumaxe marrón y negru, una cresta eréctil nel craniu y un picu mayor que'l de la fema. Les femes tienen un plumaxe más pálidu, especialmente nel pescuezu y partes inferiores.

Dambos sexos tienen llinies grises nes llargues escapulares y na zona cimera de les ales. L'aguyáu picu tien cantos serruchaos. Les sos pates son curties y tán allugaes na parte posterior del cuerpu. El so plumaxe ye daqué permeable, en forma similar al de los mabees, y por ello tienen d'estender les sos ales pa ensugales depués de somorguiase. Ente'l so vocalizaciones atopa un chasquíu y repiqueteo mientres vuelen o tán posaos. Mientres la reproducción los adultos dacuando emiten un berru de llamada siseante o cau.

Distribución

[editar | editar la fonte]

Les aves culiebra viven a lo llargo del ecuador, en zones tropicales y subtropicales. Habiten tantu n'agües clares como enllanques y poder atópase en llagos, marismas, banzaos, estuarios, badees, llagunes y manglares. Tienden a xuntase en bandaes d'hasta unos 199 individuos, pero son bien territoriales mientres la dómina de reproducción. La mayoría son sedentarios y non migren; sicasí, les poblaciones en zones estremes de la so distribución podríen migrar. El patu aguyeretia asiáticu (Anhinga melanogaster) ye una especie amenazada [1]. La destrucción del hábitat, xunto con otres interferencies inducíes pol home, son les principales causes del amenorgamientu de la so población.

Dieta

[editar | editar la fonte]

Aliméntense principalmente de peces. Utilicen el so aguyáu picu pa travesar a la so presa cuando se somorguien; por ello n'inglés llamar darters (esto ye, dardos). El so quilla ventral venceyar coles 5 a 7 vértebres que dexen que s'afiten los músculos de forma tal pa proyeutar el so picu palantre como una llanza. Tamién comen anfibios tales como xaronques, reptiles tales como culiebres y tortúes, ya invertebraos incluyendo inseutos, camarones y moluscos. Utilicen les sos pates pa movese debaxo de l'agua y emboscar en forma silenciosa a les sos preses. Igualmente sorprendente ye la so axilidá pa xubise a los árboles a pesar del so pesu y, por si esto nun fuera pocu, aprovechar de les corrientes templaes d'aire pa volar col cuerpu espurríu, ensin esforciase demasiáu, como "cometes" nel cielu.[3]

Reproducción

[editar | editar la fonte]

Les marbellas son monógames, y la pareya establecer mientres la temporada de reproducción.

Sistemática y evolución

[editar | editar la fonte]

Hai cuatro especies reconocíes, toes nel xéneru Anhinga,[1] a pesar de que les d'Europa son polo xeneral arrexuntaes como subespecies de A. melanogaster.

Fema de coríu aguyeretia australianu.

En cierta instancia declaróse qu'esistíen "especies" estinguíes de Mauritania y Australia que namái son conocíes polos sos restos óseos, les que fueron denominaes Anhinga añada (coríu aguyeretia de Mauritania) y Anhinga parva; sicasí, yeren identificaciones errónees a partir de güesos de Microcarbo africanus y Microcarbo melanoleucos, respeutivamente (Miller, 1966; Olson, 1975). Nel primer casu, sicasí, podríen pertenecer a una subespecie estinguida que tendría de ser llamada Phalacrocorax africanus nanus (mabea de Mauritania) - lo cual ye irónicu, yá que añada significa "nanu" y los restos son mayores qu'aquellos de la población de mabees de cola llarga allugaos en proximidaes de la zona.

Los coríos aguyeretia esistíen dende'l principiu del Miocenu. La diversidá yera la más alta n'América. Fueron descrites delles especies y xéneros prehistóricos conocíos namái en fósiles:

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, and C. L. Wood. 2010. The Clements checklist of birds of the world: Version 6.5. Cornell University Press. Downloadable from Cornell Lab of Ornithology
  2. ↑ Peterson, A. P. 2010. Birds of the World -- current valid scientific avian names. Consultáu en xineru de 2011.
  3. ↑ The Secret Life of Birds, Colin Tudge. Penguin Books. P.150
  • Gál, Erika; Hír, János; Kessler, Eugén & Kókay, József (1998-99): Középsõ-miocén õsmaradványok, a Mátraszõlõs, Rákóczi-kápolna alatti útbevágásból. I. A Mátraszõlõs 1. lelõhely [Middle Miocene fossils from the sections at the Rákóczi chapel at Mátraszőlős. Locality Mátraszõlõs I.]. Folia Historico Naturalia Musei Matraensis 23: 33-78. [Hungarian with English abstract] PDF fulltext
  • Georgia Museum of Natural History & Georgia Department of Natural Resources (2000): Order: Pelicaniformes. In: Georgia Wildlife Web. Accessed August 30, 2006.
  • Lockwood, Burleigh (2006): Pelecaniformes. Fresnu Chaffee Zoo. Accessed August 30, 2006.
  • Tudge, Colin. The Secret Life of Birds. Penguin Books. London. 2008.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]