Arabidopsis thaliana

Arabidopsis thaliana;
Clasificación científica
Reinu:	Plantae
División:	Magnoliophyta
Clas:	Magnoliopsida
Subclas:	Dilleniidae
Orde:	Capparales
Familia:	Brassicaceae
Xéneru:	Arabidopsis
Especie:	Arabidopsis thaliana; (L.), Heynh.
Distribución
Subespecies y variedaes
	Arabidopsis thaliana var. apetala O.E.Schulz; Arabidopsis thaliana var. thaliana;
Sinonimia
	Arabis thaliana L.; Conringia thaliana (L.) Rchb.; Phryne gesneri Bubani; Sisymbrium thalianum (L.) J.Gay; Stenophragma thaliana (L.) Celak.;
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew	Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online	World Flora online
	[editar datos en Wikidata]

Arabidopsis thaliana ye una especie de crucífera nativa d'Europa, Asia, y el noroeste d'África.^[1]

Basónimu

Ye publicáu per vegada primera en Species plantarum en 1753 por Carlos Linneo (1707 - 1778) col nome de Arabis thaliana L. y en 1842 en Flora von Sachsen como Arabidopsis thaliana Heynh. (1800-1860).

Etimoloxía

Arabis de la primer clasificación que fizo Linneo y del griegu opsis que se traduz por paecencia o con apariencia.

Thaliana, n'honor al médicu alemán Johannes Thal (1542 - 1583), quien afayó la planta nos montes de Harz, que tán asitiaes nel centru d'Alemaña, (güei convertíu nel Parque Nacional de Harz en Baxa Saxonia) llamándola Pisonella siliquosa

Procedencia y distribución

Presente nos cinco continentes; escasa n'América del Sur, Asia y Canadá. Na Península Ibérica alcuéntrase en toles provincies.

Hábitat

Ye endémica d'Europa, Asia, noroeste d'África, islles Britániques, sur d'Azores y Marruecos, esti de Xapón, sureste y norte d'India.^[1] Alcuéntrase nos cantos de los caminos, terrenes sueltos y secos.

Descripción

Planta yerbácea con un altor entendíu de normal ente los 1 y 3 dm. El tarmu ye erecto con ramificación un pocu alloñada de la base. Dende la base de la planta ta cubiertu de pelos ramificaos, dispuestos bien densamente y curtios (tomentosos), que van sumiendo o s'amenorga la so densidá a midida que averamos a les inflorescencies.

Les fueyes son simples d'elíptiques a ovales colos cantos enteros. Tien dos tipos de fueyes, les basales d'hasta 2 × 0,5 cm; arrosetaes (pegaes al suelu y formando una roseta, del centru va salir el tarmu), apréciase bien na fotografía de les fueyes basales y les caulinares (les que tán a lo llargo del tarmu), éstes son más pequeñes como s'aprecia na fotografía son sésiles, esto ye carentes de peciolu. Les inflorescencies presentar en recímanos, nel estremu de les cañes o'l tarmu, non demasiaos compautos, éstes van dixebrando unes d'otres a midida que el tarmu crez, polo que los pedúnculos de los frutos maduros van tar separaos del orde d'un centímetru ente ellos.

Les flores hermafrodites (colos atributos de dambos sexos) d'unos 5 mm de diámetru, de normal con cuatro pétalos blancos, espatulaos. Estremar nella ensin dificultá toes los órganos florales. El frutu ye una silicua linear apaez del centru de la flor, allargáu, d'unos 3 cm de llargor y 1 mm d'anchor, cilíndricu, un pocu narquiáu y ensin pelos.^[2]^[3]^[4]^[5] Éstos contienen dos cavidaes nes que s'agospien les granes ovoidees en filera, ensin tocase ente elles, en númberu eleváu; unes 30 por silicua. Nel maduror tienen un color anaranxáu son llises y miden mediu milímetru aproximao.

Ye una planta añal, raramente bienal; con un ciclu curtiu, inferior a cinco meses. En llaboratorios llograr ente les 8 y 10 selmanes.

Nel añu 1907 el Dr. F. Laibach (1885-1966) afayó'l númberu de cromosomes de la Arabidopsis thaliana: 2n = 10; suxiriendo'l potencial pa la esperimentación xenética, ente otres razones pola brevedá de de la so ciclu vital.

Nel añu 1996 más de doscientos científicos que trabayen en 35 instituciones distintes crean el proyeutu d'investigación, AGI (Iniciativa pal Xenoma de la Arabidopsis). N'avientu del añu 2000 presentar por vegada primer el mapa xenéticu de la planta con 25 498 xenes identificaos que codifican proteínes de 11 000 families, la Arabidopsis thaliana, convertíase asina na primer planta que'l so xenoma foi secuenciáu.

El so xenoma tien un tamañu d'aproximao 135 Mb, y mientres bastante tiempu pensóse que'l so xenoma yera'l más pequeñu d'ente les plantes con flores. Güei día sábese que les plantes del xéneru Genlisea tienen un tamañu de xenoma más pequeñu, del orde de 63,5 Mb.