Baccharis salicifolia

Baccharis salicifolia
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Asterales
Familia: Asteraceae
Subfamilia: Asteroideae
Tribu: Astereae
Xéneru: Baccharis
Especie: Baccharis salicifolia
(Ruiz y Pav.) Pers.
Sinonimia
Baccharis glutinosa
Baccharis viminea
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
[editar datos en Wikidata]

Baccharis salicifolia o azumiate, ye'l nome que se-y da al arbustu , tamién conocíu como jara mariella, chilca, azulmiate o cucamoarisha. El so área de dispersión toma'l sur d'Estaos Xuníos hasta'l centru de Chile y Arxentina. Nel sur de Méxicu ye popularmente conocíu como azumiate (del nahuatl "azumiatl"). Ye una especie de planta perteneciente a la familia Asteraceae ye típica del desiertu del suroeste d'Estaos Xuníos y noroeste de Méxicu, onde la conoz como mula grasa o batamote, atopándose tamién poles trés zones subcontinentales d'América incluyendo al centru d'Arxentina y Chile onde la conoz como chilca (una de les especies llamaes chilca en parte d'Arxentina).

Inflorescencia

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]

Arbustu que mide ente 0.8 a 2 m d'altor. El tarmu ye maderizu y granulientu. Les fueyes son allargaes y rectes con cabezueles y laxas de 10 a 15 cm de llargu. Les flores son masculines y femenines de 5 a 7 mm d'anchu dispuestes en trés series con forma semiesférica y frutos paecíos a una nuez, color café ablancazáu. Habita en llugares húmedos como les veres de ríos y regueros.

Ye un gran arbustu cola xamasca pegañosa que tien pequeñes flores roses o coloraes tiñíes de blancu y grandes fueyes que pueden ser dentaes. Ye común cerca de fontes d'agua.

Distribución

[editar | editar la fonte]

Ta distribuyíu na mayor parte de les zones semihumedas de Méxicu y alcuéntrase nos estaos d'Oaxaca, Nayarit, Puebla, Jalisco, y Colima..

En La Pampa y nel restu d'Arxentina conocer col nome de chilca, esti nome popular nel centru de ciertes zones d'Arxentina y Chile deriva del vocablu mapudungun chillca.

Fenoloxía

[editar | editar la fonte]

El periodu de floriamientu empecipia en xunetu y conclúi en xineru del añu siguiente.

Propiedaes

[editar | editar la fonte]

El so principal usu melecinal ye contra la infeición y dolor d'estómagu; como tratamientu emplega la planta resfregada sobre'l banduyu, o'l so cocción bébese n'ayunes.

Emplégase-y tamién contra tumores causaos por golpes o cayíes, nos que puede o nun haber dolor (son boles pequeñes o grandes, qu'apaecen ayundes del cuerpu). Pa curalos aplíquense sobre ellos les fueyes machucaes n'alcohol. Per otra parte, usar pa tratar el sarapulláu (que se desenvuelve por permanecer enforma tiempu nel calor o pola picadura de dalgún animal), y la varicela, que son pequeños granitos bien paecíos a los de la viruela pero menos graves, que s'adquieren por andada ente los neños. En tal casu aplíquense baños col cocimientu del tarmu y la flor, más un puñáu de carbonatu.[1]

Composición química

Acordies col llibru Les plantes melecinales de Méxicu. Tomu I, la composición química de la resina que produz contién:[2]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Baccharis salicifolia describióse por (Ruiz y Pav.) Pers. y espublizóse en Synopsis Plantarum 2: 425. 1807.[3]

Etimoloxía

Baccharis: nome xenéricu que provién del griegu Bakkaris dau n'honor de Baco, dios del vinu, pa una planta con un raigañu fragante y recicláu por Linnaeus.[4]

salicifolia: epítetu llatín que significa "como fueyes de sauce".[5]

Sinonimia
  • Baccharis araucana Phil.
  • Baccharis caerulescens DC.
  • Baccharis calliprinos Griseb.
  • Baccharis chilquilla DC.
  • Baccharis corymbosa Meyen
  • Baccharis cuervi Phil.
  • Baccharis fevillei DC.
  • Baccharis glutinosa var. incisa Heering
  • Baccharis iresinoides Kunth
  • Baccharis kraussei Heering
  • Baccharis lanceolata Kunth
  • Baccharis longipes Kunze ex DC.
  • Baccharis marginalis DC.
  • Baccharis mirabilis Heering
  • Baccharis pallida Heering
  • Baccharis parviflora Ruiz & Pav.
  • Baccharis striata Ruiz & Pav.
  • Baccharis viminea var. atwoodii S.L.Welsh
  • Baccharis mafosa var. nigricans Kuntze
  • Molina salicifolia Ruiz & Pav.
  • Molina striata Ruiz & Pav.
  • Molina mafosa Ruiz & Pav.
  • Pingraea marginalis (DC.)
  • Pingraea salicifolia (Ruiz & Pav.) F.H.Hellw.[6]

Nome común

[editar | editar la fonte]
  • Azumiate, chamiso, jara mariella, xaral.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ «en Medicina tradicional mexicana». Archiváu dende l'orixinal, el 2013-06-10.
  2. ↑ Martinez, Máximu (2005): Les plantes melecinales de Méxicu. Tomu I. Méxicu, Ediciones Botes. páxs.11.
  3. ↑ «Baccharis salicifolia». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 15 de xunu de 2012.
  4. ↑ En nomes botánicos
  5. ↑ N'Epítetos botánicos
  6. ↑ Baccharis salicifolia en PlantList

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Biblioteca Dixital de la Medicina Tradicional (2011): Azumiate (en llinia) Archiváu 2013-06-10 en Wayback Machine Consultáu'l 11 de payares de 2011.
  • Covas, Guillermo. Plantes Pampeanas. F.Y.P: Santa Rosa, La Pampa, 1999.
  • Flora of North America Editorial Committee, e. 2006. Magnoliophyta: Asteridae, part 7: Asteraceae, part 2. 20: i–xxii + 1–666. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
  • Forzza, R. C. & et al. 2010. 2010 Llista de espécies Flora do Brasil. http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010/ Archiváu 2010-05-26 en Wayback Machine.
  • Foster, R. C. 1958. A catalogue of the ferns and flowering plants of Bolivia. Contr. Gray Herb. 184: 1–223.
  • Hickman, J. C. 1993. Jepson Man.: Higher Pl. Calif. i–xvii, 1–1400. University of California Press, Berkeley.
  • Hind, D. J. N. & C. Jeffrey. 2001. A checklist of the Compositae of Vol. IV of Humboldt, Bonpland & Kunth's Nova Genera et Species Plantarum. Compositae Newsl. 37: i–iii, 1–84.
  • Hokche, O., P. E. Berry & O. Huber. 2008. 1–860. In O. Hokche, P. E. Berry & O. Huber Nuevu Cat. Fl. Vasc. Venezuela. Fundación Instituto Botánicu de Venezuela, Caracas.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]