Berta Piñán | |||
---|---|---|---|
25 xunetu 2019 - | |||
Vida | |||
Nacimientu | Cangues d'Onís, 26 de marzu de 1963 (61 años) | ||
Nacionalidá | España | ||
Llingua materna | asturianu | ||
Estudios | |||
Estudios | Universidá d'Uviéu | ||
Llingües falaes |
castellanu asturianu | ||
Oficiu | escritora, poeta, política | ||
Premios |
ver
| ||
Xéneru artísticu |
poesía lliteratura infantil | ||
Berta Piñán Suárez (26 de marzu de 1963, Cangues d'Onís) ye una escritora[1], profesora de Llingua Castellana y Lliteratura, miembru de númberu de l'Academia de la Llingua Asturiana[2] y dende'l 25 de xunetu de 2019 Conseyera de Cultura, Política Llingüística y Turismu del Principáu d'Asturies.[3]
Yá dende mui moza collabora en delles revistes, ente elles Lletres Asturianes. Tamién participó na creación de la revista Adréi xunto a Xuan Bello y Antón García.
En 1985 Berta Piñán algama'l Premiu de Poesía de l'Academia de la Llingua Asturiana col poemariu Al abellu les besties, obra caracterizada pola singularidá. Ye un llibru del so tiempu con clares influyencies de los novísimos, el surrealismu y la cultura pop.
En 1991 publica un ensayín nel que fala de la realidá sociollingüística d'Asturies: Notes de sociollingüística asturiana. Esi mesu añu, algama la primera edición del Premiu Teodoro Cuesta de Poesía de poesía cola obra Vida Privada onde l'autora amuesa los frutos de la so madurez como poeta. Apaez un tipu de poesía qu'entronca cola “poesía de la esperiencia” o “poesía figurativa” y que tien ún de los referentes principales na obra de los poetes españoles de los 50. Piñán tamién foi seleccionada pol críticu José Ángel Cilleruelo pa la so antoloxía Nórdica. Última poesía n'asturiano (1994).
En 1998 apaez Temporada de pesca, poemariu onde gana protagonismu l'ambiente rural que fai de base pal tratu de temes recurrentes na poética de la autora: l'amor, la perda y el dolor.
Otru de los sos poemarios ye Un mes (2003), viaxe simbólicu pelos díes d'un mes, onde s'aprecia'l compromisu de la escritora cola realidá más inmediata.
Como narradora, Berta Piñán ye autora del llibru de rellatos La tierra entero (1996), Premiu de Narraciones Trabe 1995, que se publicó en castellanu dos años dempués. Nél l'autora recueye dieciséis rellatos breves onde la realidá cotidiana faise presente tanto na so vertiente urbana y moderna, como na rural y tradicional. El rellatu Lula, lulina (1995) ye la so aportación a la lliteratura infantil.
Berta ganó en dos ocasiones el Premiu María Josefa Canellada de lliteratura infantil y xuvenil qu'entama la Conseyería d'Educación y Cultura, la primer vez nel añu 2008, cola obra "Arroz, agua y maíz" y en 2017 con "Vida nel campu"[4].
Tamién tien delles traducciones, fizo una versión de poemes de Giuseppe Ungaretti: Ventidós poemes (1993) y tornó al asturianu la novela xuvenil Les montañes blanques (1990) de John Christopher.
Nel añu 2012 algamó'l Premiu Críticu de les Lletres Asturianes creáu pola Xunta Pola Defensa de la Llingua Asturiana pol so trabayu La mio hermana ye una mofeta, que cuenta con illustraciones de Francesca Assirelli[5]
Nos últimos años tamién vien trabayando sobre teoría de la escritura en talleres de creación lliteraria.
Collaboró col selmanariu Les Noticies, dientro de la seción Paisaxe con figura.
El 21 de xunetu de 2019 foi escoyida por Adrián Barbón como Conseyera de Cultura, Política Llingüística y Turismu[6].
El 1 d'ochobre de 2019 tuvo una reña cola parllamentaria del PP, María Gloria García, y col voceru de Vox na Xunta Xeneral del Principáu d'Asturies, Ignacio Blanco Urizar, por falar n'asturianu. La parllamentaria popular esixió un traductor[7] y el parllamentariu de Vox amenazó con dexar la sala mientres la intervención n'asturianu y amenazó con facer les entrugues n'inglés a Berta Piñán[8][9].