Betula nigra bidul prieta | ||
---|---|---|
Estáu de caltenimientu | ||
Non amenazáu | ||
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
Subreinu: | Tracheobionta | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Subclas: | Hamamelidae | |
Orde: | Fagales | |
Familia: | Betulaceae | |
Xéneru: | Betula | |
Subxéneru: | Neurobetula | |
Especie: |
Betula nigra L. | |
Distribución | ||
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
La bidul prieta[1] (Betula nigra) ye una especie d'abeduriu perteneciente a la familia de les betulacees.[2]
Trátase d'un árbol caducifoliu qu'algama los 25 metros, raramente hasta 30 m d'altor con un tueru d'hasta 50 cm , raramente de 150 cm de diámetru, de cutiu tien dellos tueros . La corteza ye variable, xeneralmente de color gris escuru a marrón o rosado-marrón y escamosa, pero en dellos individuos ye nidiu y cremosa de color blancu-rosáu, exfoliando en llámines rizaes. Les ramines son glabres o finamente peludas, inodoras cuando son rallaes. Les fueyes son alternes, ovaes, de 4-8 cm de llargu y 3-6 cm d'anchu, con un marxe serráu y con cinco a dolce pares de venes. Les flores son polinizaes pol vientu y tienen un amento de 3-6 cm de llargu, les masculines son pendulares, les femenines erectas. El frutu ye inusual ente los abedurios al maurecer a finales de primavera, y compónse de numberoses y diminutes granes alaes azacanaes ente les bráctees.[3][4]
Ye una especie d'abeduriu nativa de la rexón oriental d'Estaos Xuníos dende New Hampshire, al suroeste de Minnesota, y al sur hasta'l norte de Florida y l'este de Texas. Alcuéntrase comúnmente nes llanures d'hinchente o banzaos.[3]
Magar el so hábitat natural ye'l terrén húmedu, tamién crecen en tierres más altes, y la so corteza ye bien distintiva, lo que lo fai un árbol ornamental pal usu del paisaxe. Un númberu de cultivares con corteza muncho más blanca que la normal fueron escoyíes pa llantar en xardinos, incluyíes les de "Heritage" y "Dura Heat", que se destacar ser l'únicu abeduriu blancu resistente al barrenador del abeduriu Agrilus anxius natural de les caliente zones del sureste d'Estaos Xuníos d'América.[5]
Los nativos americanos utilicen la cazumbre fervida como un edulcorante similar al xarabe de pládanu, y l'interior de la corteza como un alimentu de sobrevivencia. Polo xeneral, la so madera ye demasiáu retorcigañada y contorsionada pa ser de valor comercial.[5]
Betula nigra describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 982. 1753.[6]
Betula: nome xenéricu que dieron los griegos al abeduriu.
nigra: epítetu llatín que significa "negra".[7]
Wikispecies tien un artículu sobre Betula nigra. |