Camelina sativa

Camelina sativa
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Dilleniidae
Orde: Brassicales
Familia: Brassicaceae
Xéneru: Camelina
Especie: Camelina sativa
L. Crantz
Sinonimia
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Camelina sativa

Camelina sativa ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia Brassicaceae. Ye nativa d'Europa del Norte y Asia Central, pero introducióse n'América del Norte, posiblemente como una maleza nel sector del llinu.

Ilustración
Ilustración
Ilustración de Flora Batava

Descripción

[editar | editar la fonte]

Ye una planta añal o bienal qu'algama un tamañu d'o30-60 (-80) cm , sobremanera ramificada dende la base, glabra o, dacuando escasamente peluda de siguío con pelos simples y ramificaes. Fueyes basales oblongo-llanceolaes, de 15-50 mm de llargu, 5-10 mm d'anchu, cuneaes, sésiles, enteres o irregularmente dentaes, fueyes cimeres llanceolaes o lliniares, sésiles, sagitadas-amplexicaules, enteres o dentaes. Les inflorescencies en recímanos de 30-70 de flores, d'hasta 30 cm de llongura nel frutu. Flores de 3,5 mm de diámetru, de color mariellu; pedicelos de 10-20 (-25) mm de llongura nel frutu, ríxidu, ascendente. Sépalos los de 2,5 mm de llargu. Pétalos de 5 mm de llargu. El frutu ye una silicua obovoide, de 7-9 mm de llargu, 4-5 mm d'anchu, ápiz arrondáu; glabra, con una nervadura central clara; estilu de 1.5-2 mm de llongura col estigma capitáu, granes 9-10 en cada lóculo, de 1,5 mm de llargu, ovoide, de color marrón.[1]

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]

Ye una planta que se cultivó tradicionalmente como una oleaxinosa en cultivos pa producir aceite vexetal. Esti aceite úsase tradicionalmente pa la producción de xabones, pintures, ente que los restos d'estracción utilizar pa l'alimentación animal. L'aceite de camelina puede utilizase tamién n'alimentación humano, dende hai relativamente pocu tiempu. Tamién se realizaron un ciertu númberu d'ensayos del usu d'aceite de camelina como biocarburante como sustitutu total o parcial del keroseno n'aviones.

Historia

[editar | editar la fonte]

Hai munches pruebes arqueolóxiques que demuestren que creció n'Europa mientres siquier 3000 años. Los primeros datos inclúyen-y nel Neolíticu a los niveles d'Auvernier, Suiza (con fecha nel segundu mileniu enantes de Cristu), na Edá del Cobre de Pefkakia en Grecia (de fecha al tercer mileniu enantes de Cristu), y Sucidava-Celei, Rumanía (en 2200 e.C.).[2] Mientres la Edá del Bronce y la Edá del Fierro ye un importante cultivu agrícola nel norte de Grecia más allá de la gama actual de l'aceituna. Al paecer sigue siendo cultiváu na dómina del Imperiu romanu, anque'l so nome en griegu y llatín nun se conocen. Acordies con Zohary y Hopf, hasta'l 1940 del C. sativa foi un importante cultivu d'aceite n'Europa oriental y central, y anguaño siguió siendo cultivaes en delles partes d'Europa poles sos granes que s'utilicen, por casu, en llámpares d'aceite (hasta los modernos d'aprovechamientu natural, propanu y lletricidá) y como un aceite comestible.

Propiedaes

[editar | editar la fonte]

El so cultivu ta siendo investigáu por cuenta de los niveles escepcionalmente altos (hasta un 45%) d'ácidos grasos omega-3 de les sos granes, lo cual ye pocu común en fontes vexetales. Más del 50% de los ácidos grasos llograos en fríu por aciu presión son poliinsaturaes. Los principales componentes son el acedu alfa-linolénico- C18: 3 (omega-3, ácidos grasos, aproximao 35-45%) y acedu linoleico - C18: 2 (omega-6 ácidos grasos, aproximao 15-20%). L'aceite llográu ye tamién bien ricu n'antiosidantes naturales, tales como tocoferoles, lo que lo fai bien estable y bien resistente a la oxidación y el enranciamiento. El conteníu de vitamina E nel aceite de camelina ye d'aproximao 110mg/100g.[3]

L'aceite de la camelina ye bien afechu pal so usu como en cocina y tien sabor y arume a almendra. Puede aportar a más conocíu y podría convertise nel futuru nun importante alimentu.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Calystegia sepium describióse por L. Crantz y espublizóse en Stirpium Austriarum Fasciculus 1: 18. 1762.[1]

Etimoloxía

Camelina: nome xenéricu que deriva de les pallabres griegues "tierra" y "llinu", n'alusión a que ye una meruxa que suprime la puxanza de los cultivos de llinu.[4]

sativa: epítetu llatín que significa "cultivada".[5]

Sinonimia:
  • Adyseton dentatum G.Don
  • Alyssum dentatum Willd.
  • Alyssum myagrum Wibel
  • Alyssum sativum (L.) Scop.
  • Camelina ambigua Besser ex Steud.
  • Camelina caucasica (Sinskaya) Vassilcz.
  • Camelina crepitans Kusn.
  • Camelina glabrata (DC.) Fritsch
  • Camelina glabrata (DC.) Fritsch ex N. W. Zinger
  • Camelina hirsuta Bernh.
  • Camelina microcarpa subsp. pilosa (DC.) Jáv.
  • Camelina pilosa (DC.) N.W.Zinger
  • Camelina sagittata Moench
  • Chamaelinum sativum Host
  • Cochlearia sativa Cav.
  • Crucifera camelina E.H.L.Krause
  • Dorella oleifera Bubani
  • Linostrophum sativum Schrank
  • Moenchia arvensis Bernh. ex Hoffm.
  • Moenchia sativa Roth
  • Myagrum glabrum Gilib.
  • Myagrum pinnatifidum Ehrh. ex DC.
  • Myagrum sativum L.
  • Thlaspi camelina Crantz[6]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Camelina sativa». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 22 de mayu de 2013.
  2. ↑ Daniel Zohary and Maria Hopf, Domestication of plants in the Old World, third edition (Oxford: University Press, 2000), páxs. 138f
  3. ↑ «Camelina sativa». Plantes útiles: Linneo. Consultáu'l 17 de payares de 2009.
  4. ↑ http://florabase.dec.wa.gov.au/browse/profile/21468
  5. ↑ n'Epítetos Botánicos
  6. ↑ Camelina sativa en PlantList

Bibliografía

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]