Caravia

Caravia
Escudu de Caravia
Alministración
País España
Autonomía Principáu d'Asturies
Provincia Provincia d'Asturies
Partíu xudicial Villaviciosa
Tipu d'entidá conceyu
Capital Caravia l'Alta
Alcaldesa de Caravia María Salomé Samartino Pérez
Nome oficial Caravia (es)
Nome llocal Caravia (es)
Xeografía
Coordenaes 43°27′31″N 5°11′22″W / 43.4586°N 5.1894°O / 43.4586; -5.1894
Superficie 13.36 km²
Llenda con Colunga, Parres y Ribeseya
Demografía
Población 496 hab. (2023)
Densidá 37,13 hab/km²
Xentiliciu
Más información
Estaya horaria UTC+01:00
caravia.org
Cambiar los datos en Wikidata

Caravia ye un conceyu y una parroquia d'Asturies. Llenda al norte col mar Cantábricu, al sur con Parres, al este con Ribeseya y al oeste con Colunga.

Xeografía

[editar | editar la fonte]

Conceyu costeru, tien les sableres de La Espasa, Beciella y Arenal de Morís.

El mirador del Fitu fai de llende con Parres y Ribeseya.

Parroquies

[editar | editar la fonte]

El conceyu ta dividíu en dos parroquies.

Nᵘ Nome Superficie
(km²) 		% superficie
Caravia 		Población % población
Caravia 		Densidá
(hab./km²)


1 Caravia La Baxa 5,31 39,7539,75% 226, 232 45 611,2945 611,29% Error d'espresión: Caráuter de puntuación "," non reconocíu.
2 Caravia L'Alta 8,05 60,2560,25% 263 53,0253,02% 32,67

Politica

[editar | editar la fonte]
PSOE PP IX-BA FAC Total
2003 4 3 0 - 7
2007 4 3 0 - 7
2011 3 2 0 2 7
2015 1 4 1 1 7

Historia

[editar | editar la fonte]

Los restos líticos atopaos nos menudos abellugos de Les Vaques y del Bayu, cabo'l llugar de Duyos (Caravia la Baxa), prueben la presencia paleolítica del home'n Caravia . El Neolíticu y la Edá del Bronce tán representaos poles estructures tumulares de Les playes de la Tuerba y La Beciella.

Na Edá del Fierro ta datáu el famosu xacimientu prehistóricu del Picu'l Castru o Castru de Caravia, pobláu ente los sieglos IV u III y I enantes de nuesa era ensin restos de romanización. Esti castru prerromanu, que ta cabu Prau y cuyu recintu rodiaba una poderosa muria de piedra, estudiólu l'ilustre investigador caraviegu Aurelio de Llano, quien lu escavó en 1917-18, recuperando un bon númberu d'oxetos de fierru, adornos de bronce (blingos; fíbules, ente elles una en forma caballu, depositada nel Muséu Arqueolóxicu d'Asturies n'Uviéu que ye la primer muestra del orixe del asturcón na Sierra'l Sueve) y restos cerámicos decoraos.

Hasta'l primer cuartu del sieglu X nun apaez citáu en documentu nengún el menudu territoriu Caraviegu. Del añu 921 (alta Edá Media) ye una supuesta donación del rei Ordoñu II a la Ilesia Uvieína, en la que s'incluyen llugares como Duyos ( Dulios ), Los Duesos ( Duassos ), El Valle ( Ualle ) o Caravia ( Karauiam ), darréu pertenecientes a esti conceyu pero per entoncies llocalizaos nel territoriu de Colunga, en cuya unidá xeo-alministrativa taba integráu aquel.

Na primera metá del sieglu XI, el poderosu conde Monio Roderici, nomau "El Can", funda en la oriella este del Ríu Los Romeros el monesteriu de Santiago de Caravia, qu'en la centuria siguiente pasó darréu a ser un de los más ricos d'Asturies; con él comienza Caravia a dixebrase dientro de les tierres colungueses. El 1 de xineru de 1176, Fernandu II duna a la Ilesia Uvieína esti monesteriu, asitiáu «nel valle de Colunga», con tolos sos bienes y derechos.

Nel añu 1215, Alfonsu IX fizo llibre y esentu'l monesteriu de Santiago –que llegó a tener albergue de pelegrinos–, ratificó l'anterior donación y entregó al obispo d'Uviéu los homes y muyeres del valle de Caravia, a cambiu d'una heredá nel alfoz de Leduas. Asina Caravia convirtióse'n territoriu d'abadengu –dixebráu del alfoz de Colunga–, condición que mantuvo a lo llargo de la baxa Edá Media. Se desconoz cuándo foi lliberáu y pasa a ser conceyu de realengu, figurando ya como tal nes Ordenances de 1494 de la Xunta del Principáu, nes cuáles sesiones formaba parte del partíu de Llanes y ocupaba l'asiento númberu 33. En 1779 y 1783 redactó Ordenances. En 1822 se-y concedió mercáu selmanal, a celebrar los vienres.

Al deséu de la Diputación Provincial d'incorporar el territoriu de Caravia al de Colunga, los vecinos del so Ayuntamientu ficieron-y llegar per escritu a la reina Isabel II, n'avientu de 1839, los motivos que-yos llevaben a oponese a tal decisión.

Algunos llocales tuvieron participación activa na revolución de 1868, que destronó a la citada reina, constituyendo una Xunta «col fin de sofitar los bonos principios que los caudiellos de la revolución glayaron en Cádiz».

Na guerra civil española (1936-1939), el conceyu remaneció na zona republicana hasta mediaos d'ochobre de 1937, cuando l'exercitu fascista llogró vencer la dura oposición miliciana del cinturón del Sella , llogrando someter toa Asturies. D'antes d'esti episodiu proclamóse'n Xixón El Conseyu Soberanu d'Asturies y Lleón, declarándose una Asturies soberana y socialista, baxo la presidencia de Belarmino Tomás.

Demografía

[editar | editar la fonte]
Fonte: Institutu Nacional d'Estadística d'España

Economía

[editar | editar la fonte]
Emplegaos nos diversos sectores económicos (añu 2015)
Númberu de trabayadores Tantu por cientu
TOTAL 126 100
Agricultura, ganadería y pesca 10 7,94
Industria 14 11,11
Construcción 12 9,52
Servicios 90 71,43
* Datos tomaos del Anuariu Estadísticu d'Asturies 2015, SADEI


Usos del suelu del conceyu (añu 2014)
Usu Superficie (km²)
Tierres de llabrantíu 0,17
Praderíes 3,99
Terrenu forestal 7,82
Otres superficies 0,27
* Datos tomaos del Anuariu Estadísticu d'Asturies 2015, SADEI


Carauterístiques del sector primariu (añu 2015)
Ganaderíes de bovín 20
Cabeces de ganáu bovín 813
Cabeces de ganáu ovín 63
Cabeces de ganáu cabrín 43
Ganaderos con cuota llechera 1
Quilos de cuota llechera 47.719
Metros cúbicos de madera valtao 2.357
* Datos tomaos del Anuariu Estadísticu d'Asturies 2015, SADEI

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]