Carlos Antonio Mendoza | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Ciudá de Panamá, 31 d'ochobre de 1856[1] |
Nacionalidá | Panamá |
Muerte | Ciudá de Panamá, 13 de febreru de 1916[1] (59 años) |
Sepultura | Cementerio Amador (es) [2] |
Estudios | |
Estudios |
Universidad del Rosario (es) Universidá Nacional de Colombia |
Llingües falaes | castellanu |
Oficiu | políticu, abogáu |
Creencies | |
Partíu políticu | Partido Liberal (Panamá) (es) |
Carlos Antonio Mendoza (31 d'ochobre de 1856, Ciudá de Panamá – 13 de febreru de 1916, Ciudá de Panamá) foi un políticu, periodista y abogáu panamiegu, tercer presidente de la República de Panamá.[3]
Fixo los sos primeru estudios en Panamá. Gracies a una beca llograda en 1869, estudió en Bogotá nel colexu Mayor del Rosario y na Universidá Nacional de Colombia, onde se recibió como doctor en lleis. Tamién exerció'l periodismu.
Desempeñó nel Estáu Soberanu de Panamá munchos ya importantes cargos. Fundó y foi direutor de periódicos, políticos y lliterarios.
Fízose famosu nel xuiciu nel que defendió a Victoriano Lorenzo pola muerte del rexidor Hoyos, onde sostuvo la tesis de que la sociedá ye culpable, en cierta midida, pola violencia radical de los marxinaos.
Yera lliberal de tiempu completu, defendió l'autonomía del ismu de Panamá, y combatió na Guerra de los Mil Díes. Foi'l primer ministru de xusticia de la República de Panamá. Dempués vivió na provincia de Bocas del Toro, onde siguió exerciendo como abogáu y periodista, sofitó la candidatura presidencial de José Domingo de Obaldía, y foi secretariu de Facienda nel gobiernu de De Obaldía.
Ocupó la presidencia de la República de Panamá como Segundu Designáu al finar el titular José Domingo de Obaldia y con anterioridá'l Primera Designáu, José Agustín Arango. Con Mendoza, el Partíu Lliberal llega per primer vegada a la Presidencia de Panamá.
La so alministración foi de solu siete meses. Fixo énfasis nel desenvolvimientu de la cultura, la educación llaica, y no que denomino "la economía nos gastos de la nación" y la "pureza de l'alministración pública".
Mendoza amosó interés por reelixise. Ello fixo de los siete meses del so gobiernu un periodu tormentosu poles disputa ente los sos partidarios y los que lo adversaban, tantu en Panamá como n'Estaos Xuníos. Mendoza nun resultaba una figura prestosa nesti últimu país porque s'opunxera al artículu 136 de la Constitución Nacional de Panamá de 1904, que dexaba la intervención d'Estaos Xuníos pa caltener l'orde públicu en tol territoriu nacional de Panamá.
L'Asamblea Nacional depués escoyó a Pablo Arosemena como Primer Designáu por que se encargara de la primer maxistratura pol restu del periodu constitucional del presidente de Obaldía.
Viaxó a Colombia col cargu d'ameyorar les sos rellaciones con Panamá, pero nun se llegó a concretar un alcuerdu. Depués sofitó a Belisario Porras na so campaña a la Presidencia de Panamá en 1912, del que depués s'alloñó arriendes de la seleición de los candidatos pa conceyales y diputaos en 1914. Nestos comicios foi escoyíu diputáu a l'Asamblea Nacional pola provincia de Panamá. En 1913 foi nomáu Presidente de la Comisión calificadora, y redactó el Códigu Civil. Estos dos cargos desempeñar hasta la so muerte repentina en 1916, d'un ataque al corazón.
Tuvo casáu con Rita Barsallo, con quien tuvo una fía llamada Josefa María. Tamién tuvo cinco fíos con Ernestina Barsallo: Carlos Ernesto, Ernestina Carlota (que morrió a los cuatro años), Juan Antonio (finó de meses), Silvia Rosa (morrió a los 17 años) y María Isabel.
Predecesor: José Domingo de Obaldía |
Presidente de Panamá 1910 |
Socesor: Federico Boyd |