Cañizo | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Alministración | |||||
País | España | ||||
Autonomía | Castiella y Lleón | ||||
Provincia | provincia de Zamora | ||||
Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||||
Alcalde de Cañizo de Campos (es) | Antonio Martín García | ||||
Nome oficial | Cañizo (es)[1] | ||||
Códigu postal |
49128 | ||||
Xeografía | |||||
Coordenaes | 41°46′06″N 5°30′12″W / 41.768333333333°N 5.5033333333333°O | ||||
Superficie | 41.85 km² | ||||
Altitú | 673 m[2] | ||||
Llenda con | Villalpando, Belver de los Montes, Castronuevo, Villalba de la Lampreana, Villafáfila y San Martín de Valderaduey | ||||
Demografía | |||||
Población |
204 hab. (2023) - 129 homes (2019) - 104 muyeres (2019) | ||||
Porcentaxe | 0% de provincia de Zamora | ||||
Densidá | 4,87 hab/km² | ||||
Más información | |||||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||||
Cañizo ye un conceyu d'España, na provincia de Zamora, comunidá autónoma de Castiella y Lleón. Tien una superficie de 42,01 km² con una población de 274 habitantes y una densidá de 6,52 hab/km².
D'oro banda d'azur acompañada en xefe d'una torre de gules,mazonada de sable y esclariada d'oru en punta d'un fexe de trés espiges de sinople, al timbre Corona Real zarrada.
Estes tierres fueron ocupaes bien tempranamente, como se deduz de los oxetos paleolíticos atopaos nel xacimientu de “El Rasu”. Tamién dexaron buelga del so pasu per estes tierres los romanos, como lo atestigua la figurina de bronce del sieglu IV atopada nel pagu de Fuentemiro, que puede contemplase nel Muséu de Zamora.
Esti pueblu remontar al sieglu IX, posiblemente repobláu con mozárabes, alza'l so caserío a les veres del ríu Valderaduey. El so nome fai referencia a les cañes, abondoses nes márxenes de los calces fluviales coles que, seique, llevantáronse les cubiertes de les sos primitives viviendes. Coles mesmes, cerca de Cañizo caltiénse entá la que foi espadaña de la ilesia del llugar de Toldanos, mozárabes veníos de Toledo que nel alloñáu sieglu X llevantaron esi pobláu, desapaecíu unos sieglos dempués.
Sía que non, Cañizo integrar na xurisdicción de Villalpando nel sieglu X, fechu pol cual pertenez anguaño a la Mancomunidá Intermunicipal del Raso de Villalpando, que los sos orixe remontar a la donación de los reis lleoneses a Villalpando a finales del sieglu X o principios del sieglu XI.[4]
Per otru llau, en 1234 el Monesteriu de Carracedo dotó de fueru propiu a Cañizo, calteniéndose entá'l documentu foral.
Nel sieglu XIV Cañizo pasó a manes de los Fernández de Velasco, duques de Frías, pasando por esti fechu a depender de Burgos nel votu en Cortes dende'l sieglu XV, al integrar la denomada Provincia de les Tierres del Condestable, magar n'otros ámbitos siguió dependiendo del Notariu Mayor del Reinu de Lleón.[5] Asina, en 1466, Cañizo foi unu de los trelce pueblos que fixeron Votu en Villalpando, defendiendo la Inmaculada Concepción de la Virxe.[6]
Tres la perda de la condestabilía de los Velasco en 1711, Cañizo xunto al restu de la Tierra de Villalpando dexó de pertenecer al territoriu conocíu como Provincia de les Tierres del Condestable, dexando de depender de Burgos nel votu a Cortes, y pasando a faelo de Lleón, en que la so provincia apaez integrando en 1786 nel mapa de Tomás López tituláu ‘Mapa xeográficu d'una parte de la provincia de Lleón’.[7]
Finalmente, cola creación de les actuales provincies en 1833, Cañizo quedó adscritu primeramente nel partíu xudicial de Medina de Rioseco, na provincia de Valladolid,[8] magar tres les reclamaciones de los conceyos del área villalpandina, quedó dafechu integráu a partir de 1858 de la provincia de Zamora, dientro ésta de la Rexón Lleonesa.[9]
Gráfica d'evolución demográfica de Cañizo ente 1900 y 2017 |
Fonte Institutu Nacional d'Estadística d'España - Ellaboración gráfica por Wikipedia. |
Cañizo forma parte de la Mancomunidá Intermunicipal del Raso de Villalpando xunto con otros dolce conceyos de la Tierra de Campos de la provincia de Zamora. Esti consorciu de conceyos, a pesar de que se autodenomina mancomunidá, nun tien tal naturaleza, consistiendo la so finalidá na esplotación del monte públicu denomináu'l "Raso de Villalpando", esti postreru declaráu nel añu 2000 d'utilidá pública.[10]
El monte del "Raso de Villalpando" asítiase nel términu municipal de Villalpando y tien una superficie total de 1.654 hectárees de les cualos 90 pertenecen a enclavaos. Tien calter patrimonial y aprovechamientu comunal, tando consorciado col númberu d'Repartu 3028. Les bases del Consorciu, ente'l Patrimoniu Forestal del Estáu y la Mancomunidá de Raso de Villalpando fueron aprobaes con fecha 13 de febreru de 1948, anque los sos oríxenes remontar a finales del sieglu X o principios del sieglu XI por donación de los reis lleoneses, posiblemente Alfonsu V, a Villalpando, por aquella dómina cabeza del alfoz, y a les aldegues del mesmu.[4]
Dende un puntu de vista botánicu, tratar d'un monte pobláu por especies como'l pinus pinea y pinus pinaster, anque tamién esisten rodales de pinus nigra. Tópase presente'l quercus rotundifolia y de manera bien aisllada crataegus monogyna, cistus ladaniferus y populifolius según chamaespartium tridentatum.
Les principales fiestes son les dedicaes al patronu de la llocalidá, San Pelayo (26 de xunu), con misa na parroquia y actividaes diverses. Tamién s'honra a la patrona, la Virxe de l'Asunción (15 d'Agostu). Coles mesmes, festéxense les Águedas (5 de febreru) con misa solemne y procesión, calteniendo'l ritu de correr dempués “la miaja” y cantar el “barrilín”. En mayu los quintos asitien “el mayu” na plaza (día 1).