El xéneru Cecropia, nomáu n'honor a Cécrope (personaxe que na mitoloxía griega foi rei d'Atenes), abarca unes 65 especies[1] d'árboles dioicos que s'alcuentren en Centroamérica y Sudamérica. Enantes esti xéneru clasificárase na familia Moraceae, pero estudios xenéticos afitaron la rellación cola familia Urticaceae. Dellos espertos prefieren catalogalu nuna familia propia, Cecropiaceae, xunto col xéneru Coussapoa.
Estos árboles suelen denominase ambaibo, ambay, guarumo, yagrumo, grayumbo, yarumo o cetico.
Son árboles, frecuentemente con raigaños fulcrantes y poco ramificaos, tarmos terminales de normal buecos y septaos, habitaos por formigues, con látex escuru al ensugase. Fueyes peltaes, llixera a fondamente palmatilobades; pecíolos teretes y acostillaos, con pulvínulu grande na base. Inflorescencies n'espigues trupes y carnoses, umbelaes nel ápiz de los pedúnculos y envueltes per una espata decidua; sépalos los connados; estambres 2, llibres; estigmes fimbriados. Aquenios 1–3 mm de llargu, mayormente 2–3-angulaos.[2]
Los tarmos son buecos y tabicaos nos nuedos y dellos esprenden raigaños zancudes. Contienen un látex tóxico y nos sos ambientes nativos formen aliances coles formigues (mirmecófiles). Les fueyes son alternes, simples y dispuestes n'espiral; los indíxenes sudamericanos empléguenles tradicionalmente pa incinerales y producir un cal qu'entemecen coles fueyes de coca enantes de mazcales. Son utilizaos como ornamentales n'Europa.
El xéneru foi descritu por Pehr Löfling y publicáu n'Iter Hispanicum 272. 1758.[2]
Cecropia: nome xenéricu que ye una referencia al llexendariu rei Cécrope II, fíu d'Erectéu y antiguu rei d'Ática.
Wikispecies tien un artículu sobre Cecropia. |