Cedrus libani cedru'l líbanu | ||
---|---|---|
Estáu de caltenimientu | ||
Preocupación menor (IUCN 2.3) | ||
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
División: | Pinophyta | |
Clas: | Pinopsida | |
Orde: | Pinales | |
Familia: | Pinaceae | |
Xéneru: | Cedrus | |
Especie: |
C. libani A.Rich. | |
Distribución | ||
Distribución natural | ||
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
El cedru'l líbanu[1] (Cedrus libani) ye una especie arbórea de la familia de les Pinacees, orixinaria de los montes de la rexón mediterránea, n'El Líbanu, l'oeste de Siria y el centru sur de Turquía.[2][3][4] Vive en montes de monte, anque'l so óptimo esta ente los 1300 y 1800 msnm. Nun soporta l'escesu de mugor nel aire. Ye un árbol llargamente citáu na Biblia, dende bien antiguu utilizáu en diversos usos. Ye un emblema d'El Líbanu. El so madera considérase como una de les más pesaes, trupa, fuerte, duradera y arumosa. El rey Salomón alzó'l so templu con maderes procedentes de cedros d'El Líbanu. Del mesmu material taba construyida la carpintería del templu d'Éfesu.
Ye un árbol perennifoliu, monoico que puede superar los 30 m d'altor na mayoría de les ocasiones. Esta conífera tien el tueru gordu na parte más baxa y les cañes más bien cayíes, la copa ye de forma piramidal coles cañes estendíes n'horizontal; la corteza ye de color pardu buxu con fisuras trupes. Fueyes de color verde intensu perenne, en macroblastos y braquiblastos aciculares, ríxides y los conos tienen forma esférica de 7-10 cm de llargor de vértiz esplanáu o ablayáu de color violáceo que pasa a buxu nel maduror. Reproducir por granes fresques, al campu y tierra llixera. El androcéu ta formáu por estróbilos masculinos solitarios nel ápiz de los braquiblastos erectos, xinecéu ta constituyíu por estróbilos femeninos doiiliformes.
Prefier los terrenes pocu húmedos, suelu llixeru y frescu. Aguanta daqué de caliar, nun aguanta'l fríu. La dómina de floriamientu ye mientres la primavera.
Aceites esenciales que son estrayíos de les fueyes.
Usos melecinales – Formes galéniques – posoloxía.
Tien propiedaes antisépticas sobremanera a nivel de les víes respiratories: farinxitis, bronquitis, sinusitis, gripe, catarros.
Contraindicaciones: salvo indicación espresa encamienta abstener de prescribir aceites esenciales per vía interna mientres l'embaranzu, lactancia a neños menores de 6 años o a pacientes con gastritis, úlceras gastroduodenales, síndrome del intestín irritable, colitis ulcerosa, enfermedá de Crohn, hepatopatías, epilepsia, Parkinson o otra enfermedá neurolóxica. Nun alministrar nin aplicar tópicamente a neños menores de seis años nin a persones con alerxes respiratories o con hipersensibilidad conocida a este o otru aceite esencial.
Efeutos secundarios: aceite esencial puede resultar dermocáustico. Per vía oral en dosis elevaes, puede resultar neurotóxico.
Toxicidá: encamiéntase prauticar un test de tolerancia previu a l'aplicación d'inhalaciones con aceite esencial: esneldar mientres 15 segundos y esperar 30 minutos.
Indicaciones: L'aceite esencial tien propiedaes como antisépticu, sobremanera a nivel de les víes respiratories. Indicáu p'afecciones de les víes respiratories: farinxitis, bronquitis, sinusitis, gripe, catarros.[5]
Cedrus libani describióse por Achille Richard y espublizóse en Dictionnaire classique d'histoire naturelle 3: 299. 1823.[6]
Cedrus: nome clásicu del cedru,
Libani: epítetu xeográficu qu'alude a que procede d'El Líbanu.
Dellos botánicos tamién clasifiquen el Ciprés de Xipre (Cedrus brevifolia)[7] y el Cedru del Atles (Cedrus atlantica)[8][9] como subespecie de C. libani. Sicasí, la mayoría de les fontes modernes[2][10][11][12][13][14][15] considerar como especies distintes.
Wikispecies tien un artículu sobre Cedrus libani. |