Cinnamomum tamala

Cinnamomum tamala
Clasificación científica
Reinu: Plantae
(ensin clasif.): Magnoliidae
Orde: Laurales
Familia: Lauraceae
Xéneru: Cinnamomum
Especie: C. tamala
(Buch.-Ham.) Nees & Eberm.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Cinnamomum tamala ye una planta de la familia Laureaceae. Les sos fueyes recibieron distintes denominaciones en testos clásicos y medievales tales como malabathrum, (malayalam: വയണ, hindi: Tej Patta (तेजपत्ता)) o fueya de lloréu indiu o malobathrum o fueya Malabar. Na antigua Grecia y Roma, utilizábense les fueyes pa preparar un aceite arumáu, denomináu Oleum Malabathri, lo que-yos daba ciertu valor. Les fueyes son mentaes nel testu griegu del sieglu 1 Periplus Maris Erytraei como unu de los más importantes productos d'esportación de la mariña Malabar que correspuende a l'actual mariña de Kerala. El nome Malabathrum ye tamién utilizáu en testos medievales pa describir les fueyes seques de dellos árboles del xéneru Cinnamomum, de los que dicíase teníen propiedaes melecinales.

Nomenclatura y taxonomía

[editar | editar la fonte]

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]
Fueyes de malobathrum en Goa, India.

Les fueyes, denominaes tejpat n'idioma nepalés, tējapattā o tejpatta (तेजपत्ता) n'hindi, tejpat n'asamés y tamalpatra en marathi y en sánscritu orixinal, son bien usaes na gastronomía de la India, Nepal, y Bután, particularmente na gastronomía Moghul del norte de la India y Nepal y nel té de yerbes de Tsheringma Bután. Denómase Biryani Aaku o Bagharakku en telugu. De cutiu denomóse en forma equivocada como "fueya de lloréu de la India," o "fueya de lloréu" a seques pesia a que la fueya de lloréu remanez del Laurus nobilis, un árbol orixinariu de la zona del Mediterraneu d'un xéneru distintu, siendo l'aspeutu y arume de les dos plantes bien distintes. Esto pue ser orixe de ciertu tracamundiu al preparar recetes d'orixe indiu o paquistanín. Les fueyes del lloréu son más curties y tienen un color verde claro a mediu, con una nervadura llarga a lo llargo de la fueya;photo ente que les fueyes del tejpat son casi'l doble de llargues y más anches que les fueyes del lloréu. Polo xeneral tienen un tonu verde oliva, pueden tener delles manches marrones y tienen trés nervadures a lo llargo de la fueya.photo Archiváu 2012-02-26 en Wayback Machine Les fueyes de tejpat verdaderes dan-y un arume fuerte a cassia- o canela- a los platos, ente que l'arume de les fueyes del lloréu tien notes d'arumes de pinu y llimón. Les despenses na India polo xeneral vienden fueyes de tejpat verdaderes. Anque dellos comerciu pueden llegar a vender fueyes de lloréu de Turquía, naquelles zones nes que nun se consigue l'auténticu tejpat.

Árbol en Goa, India.

Atributos del so arume

[editar | editar la fonte]

Dacuando la so corteya tamién s'usa na gastronomía, anque considérase-y de calidá inferior a la canela verdadera o cassia .

Etimoloxía

[editar | editar la fonte]

"Malabar" ye'l nome de la rexón na mariña suroeste de la India que forma la zona norte del estáu de Kerala. La pallabra "Mala" o "Malaya" significa "Monte" nos idiomes Tamil y Malayalam, como tamién en sánscritu. Tamién se cree que la pallabra "Malabathrum" remanez del vocablu en sánscritu tamālapattram (तमालपत्त्रम्), lliteralmente "árbol de les fueyes escures."

Toxicoloxía

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Dighe, V. V. et al. (2005). «Quantitative Determination of Eugenol from Cinnamomum tamala Nees and Eberm. Leaf Powder and Polyherbal Formulation Using Reverse Phase Liquid Chromatography». Chromatographia 61 (9 - 10):  páxs. 443–446. doi:10.1365/s10337-005-0527-6. 
  2. Rayo, Chandana Venkateswara et al. (2008). «Antidiarrhoeal activity of the standardised extract of Cinnamomum tamala in experimental rats». Journal of Natural Medicines 62 (4):  páxs. 396–402. doi:10.1007/s11418-008-0258-8. PMID 18493839. 
  3. 3,0 3,1 Ahmed, Aftab et al. (2000). «Essential oil constituents of the spice Cinnamomum tamala (Ham.) Nees & Eberm». Flavour and Fragrance Journal 15 (6):  páxs. 388–390. doi:10.1002/1099-1026(200011/12)15:6<388::AID-FFJ928>3.0.CO;2-F. 

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]