Cionura | ||
---|---|---|
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
Subreinu: | Tracheobionta | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Subclas: | Asteridae | |
Orde: | Gentianales | |
Familia: | Apocynaceae | |
Subfamilia: | Asclepiadoideae | |
Tribu: | Marsdenieae | |
Xéneru: |
Cionura Griseb. | |
Especies | ||
Ver testu | ||
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
Cionura ye un xéneru monotípicu de fanerógames de la familia Apocynaceae. Contién una única especie: Cionura erecta Griseb.[1][2]
Ye orixinaria de la rexón del Mediterraneu, en Creta atopar nos ribayos de Therisso, ye una planta que llama l'atención polos sos brillosos fueyes verdes y recímanos de flores blanques. Por cuenta de que ye una planta venenosa, les cabres y oveyes nun tienen d'averar se. En numberoses quebraes y otros llugares de la islla ye bien común (atopáronse delles plantes nel ribayu de Messavlia). Espolleta en piedra caliar, nos montes de carbayu, nes fasteres predreses, sableres arenoses y nos ribayos secos.
Ye una planta maderiza qu'algama los 50-100 cm d'altor y hasta 2 m d'anchu con numberoses fueyes perennes yerbácees, con abondosu zusmiu llechiento venenosu. A la primer vista, la planta paez glabra pero al traviés del microscopiu, reparar que los tarmos y pedicelos son minuciosamente pubescentes o ciliáu. Les fueyes son glabres y yerbácees, de 7-12 cm de llargu, 48 mm d'anchu, llargamente ovaes, basalmente cordaes, col ápiz agudu a acumináu (en forma de corazón) y les fueyes más vieyes son brilloses. Les inflorescencies son laxas, axilares o terminales en forma de visos arrondaos o umbeles de munches flores blanques, el floriamientu producir dende abril hasta xunetu. Les flores son de simetría radial, de 10-13 mm de diámetru, con lóbulos oblongos y, anque'l peciolu ye pubescente (solo apreciáu con microscopiu), la mota atopar ensin pelo. La mota consta de 5 sépalos. Tien un númberu de cromosomes de: 2n= 22.[ensin referencies]
Les sos propiedaes venenoses son tradicionalmente conocíes dende l'antigüedá. Utilizóse pa esterminar a los animales nocivos y el nome de "Apocynon," foi-y dau a esta planta por Dioscórides.
L'aceite esencial llográu de la inflorescencia contién 72 componentes. Los principales son: safranal (16,8%), (Z)-3-benzoato de hexenil (6,1%), heneicosano (5,7%), linalol (4,8%) y tricosano (4,4%).[3] De Cionura estrayxéronse glucofitoesteroides, por casu del tipu 3,8,11,12,14-Pentahidroxipregn-5-en-20-ona, tales como la 17α-Marsdenina (De Cionura erecta)[4])
Cionura erecta describióse por (L.) Griseb. y espublizóse en Spicilegium florae rumelicae et bithynicae . . . 2: 69. 1844.[5]
Wikispecies tien un artículu sobre Cionura. |