Cnosos | |
---|---|
Alministración | |
País | Grecia |
Alministración descentralizada | [[d:Special:EntityPage/Q11748141|{{{2}}} |
Rexón | [[Periferia de Creta|{{{2}}} |
Unidaes perifériques | [[Unidá periférica de Heraclión|{{{2}}} |
Municipio (es) | [[d:Special:EntityPage/Q12875662|10px |
Tipu d'entidá | organized archaeological site (en) |
Nome llocal | Κνωσός (el) |
Xeografía | |
Coordenaes | 35°17′53″N 25°09′47″E / 35.297961111111°N 25.163155555556°E |
Demografía | |
Más información | |
Estaya horaria | UTC+02:00 y UTC+03:00 |
Fundación | 7000 edC |
Cnosos[1] (en llinial B, ko-non-so; en griegu, Κνωσσός, Knôsós). Acomuñada a la lleenda del rei Minos y del so palaciu, el xacimientu, con ocupación humana dende'l 7000 e.C. , foi la ciudá más importante de Creta mientres la civilización minoica, qu'algamó la so máxima rellumanza nel segundu mileniu e.C. , siendo'l complexu palacial más antiguu d'Europa. Ta asitiada a unos 5 km al sureste de l'actual ciudá de Heraclión y al oeste del ríu Kairatos. Nella alcen los restos del palaciu de Cnosos, el más importante del periodu minoicu y el más conocíu de los complexos arqueolóxicos dende'l so descubrimientu en 1878.
El so aspeutu y el so tamañu fixeron d'ella un llugar reseñable ya ineludible de les civilizaciones de la Europa arcaica. Recibe mediu millón de visitantes añalmente.[2]
Los reis de Cnosos algamaron el so mayor poder escontra 1600 e.C. , por cuenta de que controlaben la zona del mar Exéu y comerciaban col ricu Exiptu. La cayida de la civilización minoica y la destrucción de Cnosos socedieron al empiezu del periodu de mayor prosperidá de la civilización micénica, en Grecia. Esta circunstancia suxer la hipótesis de que los reis micénicos atacaron y destruyeron les ciudaes de la floreciente civilización minoica.
Según la tradición, cuando'l rei Minos llegó a Creta estremar en tres zones y fundó tres ciudaes: Cnosos, Festo y Cidonia.[3] En Cnosos topábase'l célebre Llaberintu de Creta, que fuera realizáu por Dédalu pa zarrar al Minotauru.[4] Según Estrabón, el nome anterior de Cnosos fuera Cerato, como'l del ríu que pasaba al so llau.[3] Homero menta Cnosos como'l llugar dende onde reinaba Minos.[5] Tamién la cita nel Catálogu de les naves de la Ilíada como una de les ciudaes de Creta gobernaes por Idomeneo, que participó na espedición de la coalición de los aqueos contra Troya.[6] Amás, indica que yera'l llugar onde Dédalu fabricó para Ariadna una cortil pa exercitar l'arte de la danza,[7] cortil del que Pausanias confirma la esistencia nel so tiempu, añadiendo que yera de mármol.[8] Heródoto destaca'l dominio de los mares qu'exercía Cnoso na dómina de Minos.[9]
Los restos más antiguos que se toparon en Cnosos pertenecen a los periodos neolíticu antiguu y mediu, ya inclusive dellos elementos paecen anteriores a eses etapes.[10]
La dómina del mayor florecimientu de Cnosos foi'l periodu Minoicu Mediu. Envalórase que la esistencia del Palaciu de Cnosos remontar al sieglu XX e.C. El palaciu sufrió una primer destrucción, posiblemente debida a movimiento sísmicos, y foi reconstruyíu en redol al añu 1700 e.C. En redol al 1575 e.C. careció una nueva destrucción, de menos valumbu que l'anterior. Nesti periodu Minoicu Mediu empecipió'l sistema d'escritura conocíu como llinial A, que pertenez a una llingua ensin identificar.[11]
La edificación más emblemática de Cnosos yera'l so palaciu. Con más de 1000 habitaciones, foi'l principal palaciu cretense y nel que se quixo ver la sede del míticu rei Minos, según la lleenda'l rei más importante que reinó en Creta y el posible orixe del mitu del llaberintu de Creta.
Tol complexu, que nun taba fortificáu, taba construyíu en piedra sobre una estructura de madera y apigúrase en redol a un patiu central.[12]
Nes parés hai numberoses pintures murales, ente les que destaquen les representaciones de saltos de toros. Otros afayos del palaciu, como vasíes, estauínes y otros oxetos portáliles, caltener nel Muséu Arqueolóxicu de Heraclión.
El complexu foi afayáu por Arthur Evans en 1900. N'unu de los edificios del palaciu, escaváu pol británicu Peter Warren, en 1975, atopáronse dellos cuerpos de neños finaos ente los ocho y doce años, que los analises patolóxicos acomuñaron con sacrificios rituales.
Alderícase'l momentu en que los griegos micénicos facer col control de la islla de Creta y por tanto de Cnosos. Una primer hipótesis señala que los micénicos aprovecharon el momentu de la erupción de la isla de Tera p'apoderase de la isla. Otra hipótesis supón que la llegada de los micénicos foi posterior, en redol al añu 1400 e.C. , cuando se produciría otra destrucción del Palaciu de Cnosos. Esiste tamién discutiniu sobre'l momentu de la destrucción final del palaciu, que según Arthur Evans foi l'añu 1400 e.C. pero otros críticos sostienen que siguió esistiendo hasta pocu dempués del añu 1200 e.C.[13]
Del xacimientu arqueolóxicu de Cnosos proceden aproximao 3000 tablillas escrites nun sistema d'escritura silábicu denomináu llinial B que la so llingua identificar como una forma arcaica del idioma griegu. Propunxéronse diverses feches pa estes tablillas yá que dalgunos consideren que pertenecen a un periodu en redol al añu 1400 e.C. y otros consideren que son próximes al añu 1200 e.C. Por aciu estudios paleográficos identificáronse hasta unos 75 escribes distintes de les tablillas de Cnosos.[14][15]
L'estudiu del conteníu de les tablillas apurrió información sobre diverses realidaes de la so dómina como oficios, armes,, arumes, ganáu, productos agrícoles y cultos relixosos. Ente ellos puédese destacar l'importante papel que tenía en Cnosos la industria testil. Tamién se dedució que Cnosos yera'l centru de poder d'un reinu o principáu que controlaba alministrativamente siquier parte de la islla de Creta, dende La Canea (l'antigua Cidonia) hasta Malia.[16][17]
Tres el fin de la civilización micénica la ciudá de Cnosos siguió esistiendo y mientres tola Edá Escura, ente 1100 y 700 e.C. los afayos arqueolóxicos demuestren que siguió siendo un importante centru d'intercambios comerciales con Oriente.[18]
Na Dómina Arcaica atestíguase qu'en Creta se falaba'l dialeutu doriu, pero esisten duldes avera del momentu en que se produció la penetración de los dorios na isla, anque se suxirió, por cuenta de cambeos nos usos funerarios, qu'esta pudo producise nes primeres fases de la Dómina Escura.[19]
Caltiénense fragmentos d'una inscripción de metá del sieglu V e.C. onde figura un tratáu ente Cnosos y Tiliso de cooperación política, económica y relixosa onde Argos, a quien nel tratáu considérase-y como llugar d'orixe de les dos ciudaes cretenses, exerz un papel de mediador y garante anque dalgún autor interpretó qu'en realidá Argos exercería un papel dominante al respective de les otres dos ciudaes, que seríen les sos colonies.[20]
Nel añu 346 e.C. Falecos el focidio ayudó a Cnosos contra la ciudá de Licto. Estos postreros fueron ayudaos pol rei Arquídamo III d'Esparta[21] que ganó al exércitu de Falecos. La llucha ente Cnosos y Licto siguió por enforma tiempu y formóse una gran coalición cretense contra Cnosos encabezada por Licto. Pero Cnosos, aliada con Gortina y col sofitu de soldaos veníos d'Etolia, aprovechó una ausencia temporal de los soldaos de Licto, atacó la ciudá y destruyir.[22]
Nel añu 121 e.C. , hubo una guerra ente Gortina y Cnosos mientres taba en Cnosos, Dorilao, un estratega de Mitridates V del Ponto. Dorilao comandó les tropes de Cnosos que vencieron a Gortina.[23]
Nel añu 36, l'emperador romanu Octavio Augusto fundó en Cnosos una colonia romana que llamó Colonia Iulia nobilis Cnossus.[24] Ellí foi divinizado, en dómina de Nerón, l'emperador Claudio.[25]
Cnosos foi sede d'un obispáu na dómina romana y bizantina; caltiénense restos d'una basílica del sieglu VI. Tres la conquista de Creta polos árabes, Cnosos foi perdiendo importancia pasu ente pasu en favor de Heraclión, hasta cayer nel olvidu.[26].
Les primeres escavaciones que redescubrieron l'antigua Cnosos fueron realizaes en 1877 o 1878 nun montículo llamáu Kéfala pol griegu Minos Kalokairinós, que yera industrial, cónsul d'España, y aficionáu a l'arqueoloxía.[27]
Tres los primeros afayos, les autoridaes llocales decidieron parar les escavaciones y el griegu nun pudo llograr el permisu pa siguir escavando.[27] Dellos años dempués, l'alemán Heinrich Schliemann, qu'había descubiertu Troya, interesar polos afayos y quixo mercar el terrén onde se realizaren eses primeres escavaciones, pero n'algamando un primer alcuerdu col so propietariu, creyó que taba siendo víctima d'un engañu y rompió el pactu.[28]
Con éses Arthur Evans visitó Creta per primer vegada en 1894 y, en percorriendo tola islla y contautar colos especialistes n'arqueoloxía, incluyíu Minos Kalokairinós, decidió mercar el terrén. Creta consiguió una especie d'independencia del Imperiu otomanu en 1899, lo que facilitó a Evans poder llograr los permisos. Les escavaciones empecipiaron el 23 de marzu de 1900. Evans tuvo escavando en Cnosos ente los años 1900 y 1930, con esceición del periodu entendíu ente 1914 y 1921 por cuenta de la Primer Guerra Mundial. Ente 1921 y 1935 publicó la obra El palaciu de Minos, en cuatro volúmenes.[27]
Nun principiu, nun se pensara na posibilidá de cubrir los afayos, polo qu'estos diben sufriendo numberosos deterioros al quedar desarimaos. El escavadores tuvieron entós qu'enfrentase al problema y entamaron numberosos trabayos de proteición y d'afitamientu de les estructures, pero tamién de reconstrucción del edificiu utilizando inclusive materiales como'l fierro y el formigón que fueron motivu de discutiniu.[27]