Colexu Cardenaliciu
| Colexu Cardenaliciu | |
|---|---|
organización internacional, gobierno eclesiástico (es)  y organización católica (es) | |
| Participación empresarial | |
| Organización matriz | Ilesia Católica |
| Formáu por |
cardenal elector (es) cardenal obispo (es) cardenal presbítero (es) cardenal diácono (es) Cardenal |
 | |
El Colexu Cardenaliciu o Sacru Colexu ye un conseyu d'alta xerarquía eclesiástica integráu por tolos proclamaos cardenales de la Ilesia católica.
La so función consiste n'escoyer al sumu pontífiz en casu de fallecimientu o arrenunciu del anterior, según brindar asesoría y conseyu al Papa, tanto sobre'l gobiernu de la institución y asuntos rellacionaos col sistema de creencies del catolicismu, como sobre cualesquier otra tema del so interés.
A la fecha, y tres el consistoriu celebráu pol Papa Francisco el 28 de xunu de 2017, el Colexu ta constituyíu por 224 cardenales, de los cualos 121 seríen eleutores en casu d'un eventual cónclave ente que los 103 restantes son non eleutores por cumplir 80 años.[1]
Consistorios
[editar | editar la fonte]Los consistorios son xuntes formales del Colexu Cardenaliciu de la Ilesia católica. Tienen llugar nel Vaticanu y convocar el papa. Estremar ente consistorios ordinarios y estraordinarios. A los primeres alleguen namái los cardenales residentes en Roma, ente que a los segundos tienen d'asistir obligatoriamente tolos cardenales.
El consistoriu ye tamién la ocasión solemne na que se noma a los nuevos cardenales. El Códigu de Derechu Canónicu preve que dichu nomamientu tenga llugar en presencia del Colexu. Los nomes de los nuevos miembros, xeneralmente, anúnciense de mano, pero solo la publicación formal del decretu papal mientres el consistoriu produz efeutos xurídicos. Esiste una notable esceición: los cardenales que'l so nome nun ye reveláu pol papa por razones particulares, de normal, de calter políticu (los llamaos cardenales in pectore), tienen l'antigüedá y precedencia correspondientes al momentu en que'l romanu pontífiz, ensin desvelar el so nome, anunció la so incorporación al Colexu.
Los nuevos cardenales reciben los sos aniellos, birretes y solidéos. El solidéu y la birreta son de color púrpura, el color distintivu de los cardenales, razón pola cual tamién llámase-yos purpurados. Según la tradición, cada nuevu cardenal recibe nel consistoriu la titularidá d'una ilesia de Roma, como símbolu de la unión de los cardenales col papa. Cuando los miembros del Colexu Cardenaliciu axuntar pa la eleición d'un nuevu pontífiz, l'asamblea toma'l nome de cónclave y regúlase por normes especiales
Antes del Conceyu Vaticanu II, el consistoriu pal nomamientu de nuevos cardenales desenvolver en tres momentos: el consistoriu secretu», nel cual el papa anunciaba a los escoyíos; el consistoriu públicu», mientres el cual los nuevos cardenales recibíen del papa la birreta; y la imposición del capelo», que podía tener llugar en cualquier momentu posterior al consistoriu.
Cónclaves
[editar | editar la fonte]Mientres el periodu de la sede vacante, por cuenta de la muerte d'un papa o'l so arrenunciu voluntario y público, hasta'l nomamientu d'unu nuevu, el colexu cardenaliciu exerz la máxima autoridá na Ilesia, pero resolviendo namái los asuntos ordinarios y los inaplazables, ensin que-y tea dexáu entemetese nes materies que de derechu correspuenden al Romanu Pontífiz; eses cuestiones tán acutaes puramente al futuru Papa, y les decisiones del Colexu Cardenaliciu, sede vacante, namái caltienen la so validez si'l Romanu Pontífiz escoyíu confirmar espresamente. Ye l'organismu que rixe l'actividá de la Sede Apostólica y el gobiernu de la Ciudá del Vaticanu. Una vegada pasáu'l tiempu prescritu dempués de la muerte o arrenunciu del papa, los cardenales eleutores, ye dicir aquellos que tuvieren menos de 80 años al momentu de finar o arrenunciar l'últimu papa, axúntense detrás de puertes zarraes nel Cónclave (con clave = con llave) pa escoyer al nuevu pontífiz, xeneralmente ente unu de los sos propios miembros, anque esti nun ye un requisitu necesariu pa ser eleváu al papáu. Les condiciones pa esta eleición queden establecíes na Constitución Apostólica Universi Dominici Gregis, dada pol papa Xuan Pablo II.
Según ye tradición, les xuntes del cónclave pa la eleición d'un papa, tienen llugar na Capiya Sixtina del Vaticanu, so los frescos de Michelangelo, que'l so famosu frescu'l Xuiciu Final, preside la paré principal d'esta capiya.
Los cardenales eleutores, toos aquellos que'l día en qu'empecipia la sede vacante (sía por muerte o por arrenunciu del sumu pontífiz), tengan menos d'ochenta años d'edá, asumen, per una parte, el gobiernu de la Ilesia, y pola otra, la responsabilidá d'escoyer al nuevu papa nel cónclave.
El tamañu del Colexu Cardenaliciu foi históricamente llindáu polos papes, conceyos ecuménicos, ya inclusive por el mesmu Colexu. Dende 1099 hasta 1986, el númberu mediu de cardenales yera d'aproximao 20 (escluyíos los posibles indocumentados cardenales del sieglu XII, los cardenales nomaos mientres el Cisma d'Occidente por pontífices anguaño consideraos como antipapes, y los suxetos a otros tipos d'incertidume), cuasi la metá d'éstos fueron creaos dempués de 1655.[2]
Cargos del Sacru Colexu
[editar | editar la fonte]- Cardenal decanu del Sacru Colexu: ye l'encargáu de presidilo. Esti cargu ocupar el Cardenal Angelo Sodano.
- Cardenal vicedecano: ye'l cardenal Giovanni Battista Re (non eleutor) dende'l 10 de xunu 2017.
- Cardenal Protoobispo: cardenal Roger Etchegaray (non eleutor) dende'l 19 d'abril de 2005.
- Cardenal eleutor vieyu: cardenal Béchara Boutros Raï, dende'l 18 de marzu 2015.
- Cardenal Protopresbítero: cardinale Michael Michai Kitbunchu (non eleutor) dende'l 14 d'avientu de 2016
- Cardenal Protodiácono: Cardinal Renato Raffaele Martino (non eleutor) dende'l 12 de xunu 2014.
- Secretariu: Arzobispu Ilson de Jesus Montanari dende'l 28 de xineru 2014 .
- Camarlengo
El Camarlengo ye un miembru del Colexu de Cardenales y ye'l tesoreru de dichu organismu. Alministra tolos bienes, tases, fondos ya ingresos que pertenecen al Colexu de Cardenales; celebra la misa de réquiem pa un cardenal difuntu; y ta al cargu de llevar el rexistru de les Acta Consistoralia. Esti cargu ocupar el Cardenal francés Jean-Louis Tauran.
Historia
[editar | editar la fonte]Antes de 1555
[editar | editar la fonte]Ente los sieglos XIII y XV, nunca'l tamañu del Colexu Cardenaliciu superó los 30 miembros, anque esistíen más de trenta parroquies y distritos diaconales que potencialmente podríen tener un titular; el papa Xuan XXII (1316-1334) formalizó esta norma, al llindar el Colexu a 20 miembros.[3] Nel sieglu siguiente, l'aumentu del tamañu del Colexu convertir nun métodu pol cual el papa podía recaldar fondos pa la construcción o pa la guerra, realizar aliances colos reinos europeos, y menguar la fuercia espiritual y política del Colexu como contrapesu políticu de la supremacía papal.[3]
La capitulación del cónclave papal de 1352 llindó'l tamañu del Colexu a 20, y decretó que nun se crearen nuevos cardenales hasta que'l tamañu del Colexu amenorgárase a 16, sicasí, el papa Inocencio VI declaró inválida la capitulación al añu siguiente.[4][5]
El Conceyu de Basilea (1431-1437, más tarde treslladáu a Ferrara y a Florencia) llindó'l tamañu del Colexu a 24, al igual que la capitulación del cónclave de 1464.[6][7][8] Les capitulaciones de 1484 (qu'escoyó a Inocencio VIII)[9] y de 1513 (qu'escoyó a Lleón X) conteníen la mesma restricción. La capitulación de 1492 tamién ye conocida por haber conteníu dalguna restricción a la creación de nuevos cardenales.[10]
El V Conceyu de Laterano (1512-1517), a pesar de la so regulación a la vida de los cardenales, nun fixo mención del tamañu del Colexu.[11]
Dempués de 1555
[editar | editar la fonte]Pablo IV (1555-1559) dexó amenorgáu'l númberu de miembros del Colexu a 40, pero'l so socesor inmediatu, el papa Pío IV (1559-1565), alzar a 76.[3] El Conceyu de Trento nos sos 23ª y 24ª sesiones (15 de xunetu y 24 de payares de 1563), nun afitó una llende al númberu de miembros del Colexu, anque Fernandu I d'Habsburgu pretendiera que s'estableciera en 26, y dellos oradores franceses propunxeron un total de 24.[11]
El papa Sixto V (1585-1590) aumentó a 70 el númberu de cardenales nel so bulda papal Postquam verus ille (3 d'avientu de 1587). Con ello afaíase a lo establecío nel llibru bíblicu de Númberos, qu'encargaba'l gobiernu del pueblu d'Israel a 70 vieyos.[12]
El númberu de 70 fitu por Sixto V caltener hasta que Xuan XXIII (1958-1963) amontar, en socesivos consistorios, a 75 (1958), 88 (1960), y 90 (1962).[13] Pablo VI (1963-1978) xubir a 105 (1965), 120 (1967), 136 (1969) y, finalmente, a 144 (1973) cardenales. Sicasí, en 1975, llindó'l númberu d'eleutores papales a 120 y fueron refugaos pal cónclave tolos prelaos que cumplieren la edá de 80 años.[14]
El papa Xuan Pablo II caltuvo oficialmente esta llende, pero aprobó «esceiciones de calter temporal» en delles ocasiones, inclusive cuando ello obligába-y a crear nueves ilesies titulares a partir de les construyíes dempués de la Segunda Guerra Mundial nes contornes de Roma.[14]
Determinantes
[editar | editar la fonte]La mayoría de los cardenales abandonen el Colexu namái por muerte, anque dalgunos d'ellos dexar por eleición al papáu, arrenunciu o despidu. Asina tamién, los cambeos na esperanza de vida espliquen en parte los aumentos nel tamañu d'ésti.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Notes y referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ cardenal-aleman-joachim-meisner/ Fina'l cardenal alemán Joachim Meisner. 5 de xunetu de 2017. http://www.romereports.com/2017/07/05/fina-el cardenal-aleman-joachim-meisner/. Consultáu'l 27 de xunetu de 2017.
- ↑ Broderick, 1987, p. 11.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Pham, 2004, p. 65.
- ↑ Baumgartner, 2003, páxs. 52-54.
- ↑ Jugie, Pierre. Levillain, ed. 2002. "Cardenal". páxs. 241-242.
- ↑ Burkle-Young, Francis A. 1998. "La eleición del Papa Paulo II (1464)."
- ↑ Baumgartner, 2003, p. 78-79.
- ↑ Walsh, 2003, p. 109.
- ↑ Baumgartner, 2003, p. 82.
- ↑ Burkle-Young, Francis A. 1998. La eleición del Papa Alejandro VI (1492) Archiváu 2018-02-14 en Wayback Machine.
- ↑ 11,0 11,1 Miranda, Salvador. 1998. "Guía a los documentos y eventos (76-2005)."
- ↑ Númberos 11:16: "Entós Jehová dixo a Moisés: Xúntame setenta varones de los vieyos d'Israel, que'l to sabes que son vieyos del pueblu y los sos principales; y tráilos a la puerta del tabernáculo del testimoniu, y esperen ellí contigo."
- ↑ Pham, 2004, p. 65-66.
- ↑ 14,0 14,1 Pham, 2004, p. 66.
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Baumgartner, Frederic J. 2003. Detrás de puertes zarraes: Una hestoria de les eleiciones papales.
- Broderick, J.F. 1987. El Sacru Colexu de Cardenales: Tamañu y composición xeográfica (1099-1986) Archivum historiae Pontificiae.
- Levillain, Philippe, ed. 2002. El Papáu: Una Enciclopedia.
- Pham, John-Peter. 2004. Herederos del Pescador: Detrás de les escenes de la muerte del Papa y la socesión.
- Walsh, Michael. 2003. El Cónclave: Una hestoria dacuando secreta y dacuando sangrienta de les eleiciones papales.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]- El Colexu Cardenaliciu (sitiu oficial)
- ilesia universal/87-el colexu-de-cardenales-de-la-santa-ilesia-romana.html El colexu de Cardenales de la Santa Ilesia Romana (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
- El Colexu de Cardenales
- El Colexu Cardenaliciu y l'universalidá de la Ilesia
