Conocencia empírica

El conocencia empírica ye aquel basáu na esperiencia, a lo postrero na perceición, pos nos diz qué ye lo qu'esiste y cuálos son les sos carauterístiques, pero nun nos diz que daqué tenga de ser necesariamente asina y non d'otra forma; danos una verdá.

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]
  • Particular: cuando nun puede garantizar que lo conocío cumplir siempres y en tolos casos, como asocede cola conocencia: "Na seronda, los árboles pierden les sos fueyes".
  • Contingente: l'oxetu al qu'atribuyimos una propiedá o carauterística ye pensable que nun la tenga: inclusive si hasta agora los árboles siempres perdieron les sos fueyes na seronda, ye pensable que nun tiempu futuru nun les pierdan.

Empirismu

[editar | editar la fonte]
Immanuel Kant, filósofu quien cavilgó avera del empirismu.
Artículu principal: Empirismu

L'empirismu considera la conocencia de la naturaleza, sicasí Kant propunxo qu'una parte d'esta conocencia ye a priori (universal y necesariu), y ello por toa conocencia empieza cola esperiencia, pero non por eso tou él vien de la esperiencia”.

Llámase-y tamién "vulgar" o "popular" y llógrase por azar, depués d'innumberables tentatives cotidianes. Ye ametódico y asistemático. Dexa al ser humanu conducise na vida diaria, nel trabayu, nel tratu colos amigos y polo xeneral remanar los asuntos de rutina. Una carauterística d'esta conocencia ye'l ser indispensable pal comportamientu diariu, y por lo mesmo a él recurren toos por igual: cineastes, burócrates, voceadores de productos, biólogos, artistes, ente otros. La conocencia vulgar nun ye teóricu sinón práuticu; nun intenta llograr esplicaciones racionales; interésa-y la utilidá que pueda emprestar primero que descifrar la realidá. Ye propiu de les persones comunes, ensin formación, pero con conocencia del mundu material esterior nel cual tópase enserto.

En cuanto al algame, lo único real ye lo que se percibe; lo demás nun interesa. Al traviés de la conocencia empírica la xente común conoz los fechos y el so orde aparente y surte respuestes (esplicaciones) tocantes a les razones de ser de les coses, pero bien poques entrugues alrodiu de les mesmes; tou ello llográu por esperiencies cumplíes al azar, ensin métodu, y al calor de les circunstancies de la vida, pol so propiu esfuerciu o válidu del saber d'otros y de les tradiciones de la coleutividá. La so fonte principal son los sentíos. Toa esta clase de conocencies ye lo que puede catalogase tamién como "saberes".

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]

Investigación social: teoría y praxis] - Raúl Rojas Soriano