La condesa Constance Markievicz, nacida Constance Georgine Gore-Booth, (4 de febreru de 1868, Westminster – 15 de xunetu de 1927, Dublín), tamién conocida como la Condesa Colorada, foi una feminista, nacionalista y revolucionaria irlandesa que xugó un papel destacáu na llucha pola independencia d'Irlanda.
Constance naz el 4 de febreru de 1868 en Londres; sicasí la so familia camudar a Irlanda, cuando ella entá yera un ñácaru. Magar formar parte de l'aristocracia local, dientro d'una familia bien acomodada, el so padre, sir Henry Gore-Booth, inculcó-y dende mozu una conciencia social que marcó-y bien el so calter.
En 1893, Constance camudar a Londres pa estudiar Belles Artes. Ye nesta dómina qu'empieza la so vida de militante al sofitar decisivamente el movimientu sufraxista de les muyeres ingleses (National Union of Women´s Suffrage Societies). Poco dempués treslládase a París pa prosiguir colos sos estudios. Mientres la so estancia en Francia conoz al que va ser el so futuru home, un conde polacu llamáu Casimir Markievicz.
A principios del sieglu XX Constance Markievicz torna al so Irlanda natal ya instálase en Dublín, ónde entra en contautu col mundu intelectual, artísticu y nacionalista. En 1903, Constance xuntar a un grupu feminista y nacionalista denomináu Inghinidhe na Eireann ("Muyeres d'Irlanda" en gaélicu irlandés). En 1908 xunir al acabante crear Sinn Féin, ocupando'l puestu de responsable de les mocedaes de la Hermandá Republicana Irlandesa.
En 1911 ye detenida por manifestar se en contra de la visita del rei Xurde V, no que sería'l principiu d'una llarga serie de detenciones y encarcelamientos, que s'asocederíen hasta'l final de la so vida. Poco dempués, participa de manera activa na fuelga xeneral de 1913 en Dublín, enrolándose nel Exércitu Ciudadanu Irlandés (ICA) del que foi una de los sos principales dirixentes, exerciendo tamién les funciones de tesorera en dicha organización armada.
Mientres el Alzamientu de Pascua de 1916, Constance ocupa'l cargu de subcomandante (siendo la primer muyer oficial d'un exércitu modernu), dirixendo coles mesmes la brigada femenina. Magar que nun principiu dedícase a l'asistencia sanitaria de los mancaos, Constance decide xunto a catorce muyeres más tomar les armes y ayudar na insurrección. Nesti aspeutu destaca sobremanera la so participación nos combates del xardín Saint Stephen ónde combatió, xunto a James Connolly, como francotiradora.
Tres el fracasu del Alzamientu ye detenida ya internada na cárcel dublinesa de Kilmainham, onde ye testigu de de la execución de James Connolly y otros quince líderes de la revuelta. Ella mesma foi condergada a muerte, pero la so pena ye conmutada por cadena perpetua una y bones la pena de muerte nun podía aplicase a les muyeres.
Gracies a l'amnistía xeneral decretada pol Gobiernu británicu, Constance ye lliberada en xunu de 1917. Tres la so lliberación goció d'una gran popularidá, siendo considerada como una verdadera heroína irlandesa. De nuevu encarcelada en 1918 por protestar contra'l reclutamiento forzosu d'irlandeses nel Exércitu británicu, Constance ye escoyida diputada del Sinn Féin a la Cámara de los Comunes; cargu que refuga ocupar, como'l restu de los sos compañeros de partíu.
N'abril de 1919 ye nomada Ministra de Trabayu nel gobiernu revolucionariu d'Éamon de Valera. Opuesta al tratáu pol cual partíase en dos al país y el Rei d'Inglaterra siguía ostentando la xefatura del Estáu, Constance sofitó viviegamente al IRA y a los antitratado na Guerra Civil Irlandesa. En 1923 foi reelixida parllamentaria, pero refugó una vegada más tomar el so escañu al negase a reconocer al llamáu Estáu Llibre Irlandés. Constance foi una de los miembros fundadores del Fianna Fáil en 1926, siendo reelixida parllamentaria en xunu de 1927, pero esta vegada pol nuevu partíu. Sicasí, finó tan solo un mes dempués por cuenta de un cáncer.