Dianthus superbus | ||
---|---|---|
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
Subreinu: | Tracheobionta | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Subclas: | Caryophyllidae | |
Orde: | Caryophyllales | |
Familia: | Caryophyllaceae | |
Tribu: | Caryophylleae | |
Xéneru: | Dianthus | |
Especie: |
D. superbus L. | |
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
Dianthus superbus (Clavellina Japonáica). Ye una especie de Dianthus autóctona d'Europa y el nordeste d'Asia.
Ye una yerbácea perennifoliu que crez hasta los 80 cm d'altor. Les fueyes son de verde a verde abuxáu, fines y allargaes, hasta los 8 cm de llargu. Les flores tienen un arume bien duce, con 3–5 cm de diámetru, y cinco pétalos defragmentaos, con un color ente rosa y liláceo y con notes verdes na so base, qu'aprucen en recímanos a la fin del tarmu. Dar dende empiezos veraniegos hasta'l final del estivu.[1][2]
Podemos vela nel norte d'España y Francia y hasta la parte ártica de Noruega. Onde más abonda ye nel este del Xapón y, anque hai nes rexones del sur, siempres ye a elevaes altitúes, hasta los 2,400 m.[3][4][1][5]
Ye l'únicu recursu alimenticiu de la poliya xigante Coleophora musculella.
D. superbus ye una planta de xardín común y esisten dalgunos cultivos ya híbridos perfectamente desenvueltos, con variaciones nes flores de blancu a colloráu o liláceo, de normal con un centru verdosu. Desenvolver en suelos comunes tirando a secos, a plenu sol. Prefier la solombra parcial en climes calorosos. Se autoesparce con facilidá y puede arrobinase con granes, por división de los sos raigaños, por serpollos de cañes o cortes de los biltos.[2] La defloración (arrincar les flores mediomarchitas por que nun se formen granes) allarga'l periodu de floriamientu. Les flores agospiar nunos tarmos d'aproximao 25–45 cm d'altu, ente que les sos fueyes formen un matu na base de la planta con un diámetru d'unos 20–30 cm. Una y bones el D. superbus crez a ras de suelu, a los que-yos guste arumar col so arume una zona, ye aconseyable'l plantíu de dellos matos xuntos pa potenciar dichu efeutu.
Les sos fueyes pueden ser comestibles cuando son entá moces y ingerids tres el so fervíu. les sos flores contienen néctar bien duce, y col so follage pueden faese deliciosos fervinchos. La planta contién axentes tóxicos, saponines, pero nuna cantidá tan baxa que nun resulta peligrosa. Históricamente usóse na fitoterapia china como métodu anticonceutivu, diuréticu, y anti-infectivo; El so nome chinu ye qu mai y el so nome xaponés ye Nadeshiko |ナデシコ|.[6]
Dianthus superbus describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Flora Suecica, Editio Secunda Aucta et Emendata 146. 1755. [7]
Dianthus: nome xenéricu que vien de les pallabres griegues deos («dios») y anthos («flor»), y yá foi citáu pol botánicu griegu Teofrasto.
superbus: epítetu llatín que significa "magnífica, expléndida".[8]
Esisten seis variaciones de subespecies:[3][4][1][5]
Wikispecies tien un artículu sobre Dianthus superbus. |