Dingir

Sistema d'escrituraDingir
Tipos caráuter Unicode y signo cuneiforme (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Dingir (treslliteráu diĝdir) ye un signu cuneiforme, usualmente el determinativo pa "deidá", anque tien tamién otros significaos rellacionaos. Como determinativo, nun se pronuncia, y se translitera convencionalmente como superíndice "D", por casu en DInanna. Genéricamente, dingir puede traducise como "dios" o "diosa".[1]

El signu cuneiforme sumeriu (DINGIR, DIGIR, 𒀭)[2] por sigo mesmu representa la pallabra sumeria an ("cielu")[3] o'l ideograma pa An, el dios supremu del panteón sumeriu. En cuneiforme asiriu, AN, DINGIR, podría ser un ideograma pa "deidá" (ilum) o un silabograma pa an o ìl-. N'ortografía hitita, el valor silábicu del signu ye, de nuevu, an.

El conceutu de "divinidá" en sumeriu ta estrechamente acomuñáu colos cielos, como rescampla nel so signu cuneiforme que vale como ideograma pa "cielu", y tien, na so forma orixinal, la forma d'una estrella. L'asociación orixinal de "divinidá" ye, pos, con hierofaníes del cielu, "brillante" o "resplandorientu". Suxirióse un posible préstamu llingüísticu del sumeriu dingir al turcu Tengri "cielu, dios del cielu".[4]

Signu cuneiforme

[editar | editar la fonte]

Sumeriu

[editar | editar la fonte]

Forma del signu mientres la Edá del Bronce Medio. El signu sumeriu DINGIR anicióse como un ideograma en forma d'estrella estilizada qu'indica un "dios" polo xeneral, o'l dios sumeriu An, el padre supremu de los dioses. Dingir tamién significa "cielu", en sentíu físicu o figuráu, en contraste con ki, que significa "tierra". La so pronunciación emesal yera dimer.

El plural de dingir ye dingir dingir.

Asiriu

[editar | editar la fonte]

Forma del signu dende la Edá del Bronce Final a la Edá del Fierro. El signu cuneiforme asiriu de DINGIR puede significar:

Según dalguna interpretación, DINGIR tamién podría referise a un sacerdote o sacerdotesa, anque hai otres pallabres acadias como ēnu y ēntu que se traducen tamién como sacerdote y sacerdotesa. Por casu, nin-dingir ("Señora divina") señalaba a una sacerdotesa que recibía alimentos nel templu d'Enki na ciudá d'Eridú.[5]

Codificación dixital

[editar | editar la fonte]

Esti signu cuneiforme ta codificado en Unicode (dende la versión 5.0) col nome AN na llista de signos cuneiformes: U+1202D 𒀭.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Edzard, 2003.
  2. ↑ Por convención asiriológica, les mayúscules identifiquen signos cuneiformes, ente que'l valor fonéticu d'un signu, nun contestu dau, poner en minúscules. Ver tamién sumerograma.
  3. ↑ Hayes, 2000.
  4. ↑ Mircea Eliade, John C . Holt, Patterns in comparative religion, 1958, p. 94. La conexón ente dingir y tengere en turcu antiguu foi fecha por F. Hommel en Grundriss der Geographie und Geschichte des alten Orientes (1928). P. A. Barton en Semitic and Hamitic Origins (1934) suxirió que'l dios del cielu mesopotámicu An pudo ser importáu dende'l Asia Central. La semeyanza ente dingir y tengri yá foi señalada en 1862 por George Rawlinson (esto ye, mientres les primeres fases del desciframientu de la llingua sumeria, antes inclusive que'l términu "sumeriu" fora acuñáu pa referise a ella), nel so trabayu The Five Great Monarchies of the Ancient Eastern World (p. 78).
  5. ↑ Margaret Whitney Green, Eridu in Sumerian Literature, tesis doctoral, Universidá de Chicago (1975), p. 224.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]

Edzard, Dietz Otto (2003). Society of Biblical Literature: Sumerian Grammar 71. ISBN 1-58983-252-3.

Hayes, John L. (2000). Undena Publications: A Manual of Sumerian Grammar and Texts, Segunda.