El Tejado | |||
---|---|---|---|
| |||
Alministración | |||
País | España | ||
Autonomía | Castiella y Lleón | ||
Provincia | provincia de Salamanca | ||
Partíu xudicial | Béjar | ||
Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||
Alcalde d'El Tejado | José Luis Gutiérrez Gutiérrez | ||
Nome oficial | Tejado, El (es)[1] | ||
Códigu postal |
37440 | ||
Xeografía | |||
Coordenaes | 40°26′32″N 5°31′21″W / 40.442222222222°N 5.5225°O | ||
Superficie | 21.19 km² | ||
Altitú | 969 m[2] | ||
Llenda con | Junciana, Medinilla, Puente del Congosto, Navamorales, La Horcajada y El Losar del Barco | ||
Demografía | |||
Población |
91 hab. (2023) - 52 homes (2019) - 44 muyeres (2019) | ||
Porcentaxe | 0% de provincia de Salamanca | ||
Densidá | 4,29 hab/km² | ||
Más información | |||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||
eltejado.awardspace.com | |||
El Tejado ye un conceyu y llocalidá española de la provincia de Salamanca, na comunidá autónoma de Castiella y Lleón. Intégrase dientro de la contorna de Guijuelo y la subcomarca del Alto Tormes. Pertenez al partíu xudicial de Béjar.[3]
El so términu municipal ta formáu poles llocalidaes d'El Tejado, El Caxellu y La Madalena, ocupa una superficie total de 21,19 km² y según los datos demográficos recoyíos nel padrón municipal ellaboráu pol INE nel añu 2017, cuenta con una población de 109 habitantes.
Ye'l primer pueblu qu'atopa'l ríu Tormes al so pasu pola provincia de Salamanca. Los trés llocalidaes que conformen el conceyu tán dixebraes unes d'otres aproximao mediu quilómetru. La mayor y más importante ye La Madalena y nella atopen el conceyu, la escuela, el consultoriu médicu y otros servicios.
Gráfica d'evolución demográfica d'El Tejado ente 1900 y 2017 |
Fonte Institutu Nacional d'Estadística d'España - Ellaboración gráfica por Wikipedia. |
El conceyu estremar en tres nucleos de población, que teníen la siguiente población en 2015 según l'INE.[4]
Nucleu de población | Población |
---|---|
La Madalena | 71 |
align="right" | 33 |
El Caxellu | 23 |
Primeramente, El Tejado tuvo amestáu nel so reconquista nel sieglu XII a la Comunidá de Villa y Tierra d'Ávila,[5] a la que perteneció hasta principios del sieglu XVII dientro de la Tierra de Puente del Congosto. En 1539, la llocalidá, perteneciente hasta entós a la Orde de Calatrava, foi tresferida xunto al restu d'aldegues y llugares de Puente del Congosto a los territorios de los duques d'Alba.[6] Esti fechu traxo de la mesma la integración d'El Tejado en Lleón,[7] anque siguió calteniendo no eclesiástico la so dependencia de la Diócesis d'Ávila.[8] En 1833, la división territorial de Javier de Burgos encuadró al Tejado na provincia de Salamanca y la Rexón Lleonesa.[9]
Salustiano Sánchez Blázquez, l'home vivu de más edá del mundu ente'l 12 de xunu de 2013 y el 13 de setiembre del mesmu añu, nació n'El Tejado'l 8 de xunu de 1901.[10]
El Cuetu del Berrueco, tópase asitiáu nel ángulu SE de la provincia de Salamanca, na precisa llende cola d'Ávila, a la que pertenez inclusive la parte baxa de la so fastera occidental (términu municipal de Medinilla). Na so cuasi totalidá pertenez al términu municipal d'El Tejado, y llinda pola base de la so fastera norte col términu de Puente del Congosto. El cume puramente dicha del Berrueco, conocida col nome de "casa del Santu", llevantar a 1 354 metros sobre'l nivel del mar.
A los sos pies atópase allugáu'l pueblu d'El Tejado, onde, n'alloñaes dómines, según reza la hestoria, tuvieron enclavaos ya instalaos cuatro o cinco poblaos d'asentamientos prehistóricos.
El Berrueco ye'l más notable d'una serie de montes islles o relieves residuales, que constitúi una de les carauterístiques más sobresalientes de la morfoloxía xeolóxica d'esta zona provincial. El conxuntu del Cuetu ye un relieve graníticu alteriáu sobre cayueles qu'aprucen pola so aguada meridional escontra'l primer terciu de la fastera. En realidá ta constituyíu por trés cuetos:
Esti últimu nome procede, al paecer, d'una ermita dedicada a San Cristóbal, qu'esistió hasta mediaos del sieglu pasáu. En mapes antiguos llamar al cuetu "Berrueco de San Cristóbal". Güei apenes pueden reparase los restos de la ermita nel so allugamientu, con restos de texa arábiga y granítica. La ermita, a xulgar polos sos restos, sería pequeña y senciella, pero tendría nel so interior un verdaderu altar, yá que nel pueblu d'El Tejado pudiéronse ver restos de la puerta de talla del Sagrariu, que'l so estilu nun ye anterior a empiezos del sieglu XIX. D'antiguo dende'l Berrueco baxaben dellos regatos, que, anque'l so llargor y el so tamañu nun yeren bien grandes, yeren abondos pa cubrir les necesidaes humanes.
El Tormes naz na Sierra de Gredos, desagua nel Duero, dixebra los términos de La Horcajada y El Tejado y, coles mesmes, les provincies d'Ávila y Salamanca. Col so agües regaben los llinares de la La Ribera y la Ribera de baxo.
Sobre'l percorríu del Tormes a lo llargo del conceyu podemos falar de delles zones visitaes por turistes y por los mesmos habitantes del pueblu. Una d'elles ye la Presa d'El Caxellu, asitiada a menos de dos quilómetros del barriu d'El Caxellu. Cien metros más arriba de la presa atópase "El Molín", que'l so nome vien de un antiguu molín que s'utilizaba pa llograr enerxía llétrica p'allumar el pueblu. Otra de les zones visitaes ye la Presa de La Vaquilla, asitiada un quilómetru más arriba de la presa d'El Caxellu, que nun atrai enforma a los turistes, yá que ye la zona que más alloñada atopar del centru urbanu. Más embaxo de la presa de La Vaquilla asítiase una de les zones más populares del ríu: "El Fuexu". Esta zona ye frecuentada principalmente pola mayor parte de los mozos que lleguen al pueblu pel branu pa esfrutar de les vacaciones. El nome de la paraxa provién de la mayor fondura qu'algama'l ríu nesta parte del so percorríu.
El Cuetu d'El Berrueco ye unu de los conxuntos arqueolóxicos más importantes de la provincia de Salamanca. La zona arqueolóxica axunta evidencies de los nuesos antecesores, que tomen un periodu de más de 10 000 años. Estes empecípiense col únicu pobláu del Paleolíticu Cimeru conocíu hasta güei na provincia, y lleguen hasta los nuesos díes, destacando pola so escepcionalidá nel conxuntu de los asentamientos de la Edá del Bronce o la Edá del Fierro. Esti xacimientu figura, ensin dulda, ente los de mayor valor arqueolóxicu de Castiella y Lleón; non yá pola importancia de les evidencies, sinón pola irrepetible secuencia cultural que representa. L'equipu del Proyeutu Berrueco ta formáu por un grupu d'especialistes con calter multidisciplinar ya internacional. Trátase d'un proyeutu nuevu, nel que les investigaciones encetar dende los más innovadores planteamientos de l'arqueoloxía actual. Nél participen arqueólogos, xeólogos, botánicos, restauradores y xestores del patrimoniu, tanto españoles como británicos.
El xacimientu conocer dende antiguu por numberosos afayos esvalixaos en coleiciones particulares y poles noticies esaxeraes sobre la so riqueza. Foi escaváu nos años 20 pol Padre César Morán, y, los materiales recoyíos, estudiaos darréu por José Maluquer, quien tamién llevó a cabo excavación, nos años 50, nel sector de Cancho Namoráu. A mediaos de los años 80 se reemprendieron los llabores de campu so la direición de F. Fabián. Esta estensa y montascosa área arqueolóxica ta constituyida siquier por seis xacimientos principales: La Devesa, La Mariselva, Cancho Namoráu, Les Paredejas o Santa Lucía, Los Tejares y La Fontaniella. D'ellos destaca en primer llugar el pobláu de Cancho Namoráu, nel visu más altu del cuetu, con materiales que van dende'l Bronce Final hasta'l s. VI e.C. , restos de seis viviendes de planta irregular escavaes por Maluquer y depósitos metálicos.
Tres él, la siguiente ocupación nel tiempu ye'l pobláu de les Paredejas o Sta. Lucía, a los pies del Berrueco, con importantes afayos exóticos en superficie (aríbalo de vidriu, cerámica griega, cuchiellos afalcatados, braserillos, etc.). Nun se realizaron escavaciones, pero materiales recoyíos en superficie presumen una ocupación dende'l s.VII al s. III e.C. , por tanto ensin romanizar. El pobláu de Los Tejares, sobre un pandu al pie del Berroquillo, ta en conexón col abandonu del xacimientu anterior y funciona como nucleu prerromanu afeutáu pola romanización (hasta los ss. II-III d. C.). Na so superficie apaecieron numberosos restos cerámicos (especialmente del tipu "a peñe") y molinos de mano barquiformes, amás d'un tesorillo de monedes republicanes fechaes ente'l 174 y el 43 e.C. Resultaba estrañu a los especialistes que nun pudieren documentarse restos evidentes de muralla nos asentamientos del Cuetu del Berrueco, circunstancia que s'atribuyó, en principiu, a la suficiencia defensiva qu'apurre'l serrapatosu relieve natural. Apocayá, sicasí, verificóse l'amurallamientu de Cancho Namoráu, a partir de restos constructivos bien esfarrapaos. Verdaderamente afamaos son los bronces orientalizantes d'El Berrueco, ente los que destaquen una placa con representación d'una divinidá femenina, una cabecita de carneru, una figura de guerreru, asadores y delles fíbulas antigües. Pol so allugamientu y pol so depósitu material, El Cuetu del Berrueco constitúi un llugar privilexáu pal estudiu de los contactos del pandu norte col mundu meridional en distintos momentos del primer mileniu e.C.
Ilesia parroquial católica so l'advocación de Santa María Madalena, na Archidiócesis de Mérida-Badayoz, Diócesis de Plasencia, Arciprestalgu de Fontes de Béjar.[11]
Distribución de votos n'El Tejado nes Eleiciones Xenerales de 2011:[12]
Partíos políticos | |||||
---|---|---|---|---|---|
Partíu políticu | Votos | ----- | PP | 129 | |
PSOE | 80 | ||||
LVE | 2 | ||||
PREPAL | 1 | ||||
IX | 1 | ||||
ACAL | 1 |