Elefantina

Monumentos de Nubia, dende Abu Simbel hasta File

Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
Vista sur de la islla nel ríu Nilu dende l'Hotel Oberoi. Elefantina (Exiptu)
Llugar	Exiptu
Criterios	Cultural: i, iii, vi
Referencia	88
Inscripción	1979 (III Sesión)
Área	Países árabes

Elefantina ye una islla d'Exiptu, nel ríu Nilu, allegante al primer tabayón, frente a la moderna ciudá d'Asuán, mide 1.350 m de llargor por 780 m d'anchor. Les antigües ruines de la ciudá d'Elefantina formen parte del Patrimoniu de la Humanidá dende 1979, incluyíes so la denominación de Monumentos de Nubia, dende Abu Simbel hasta File.

Xeografía

esquierda

La islla d'Elefantina mide 1.200 metros de norte a sur, nel so puntu más estrechu mide 400 metros. Puede ser vista, al igual qu'otres islles en Asuán, pueden ser vistes dende orellar oeste. La islla ta asitiada agües embaxo de la primer tabayón (poro, al norte d'esta) na frontera sur del Alto Exiptu cola Nubia inferior.

La islla puede recibir el so nome pola so forma, qu'en vistes aérees ye similar a la d'un canil d'elefante, o por cuenta de que dende les roques arrondaes a lo llargo de los bancos asemeyar a la de los elefantes. En griegu la pallabra pa elefante ye la de elephas (ελέφας).

Historia

El nome d'Elefantina ye la traducción del exipciu antiguu Ab o Abu (ȝbw), que significa "elefante", los árabes denominar "Islla de les Flores".

Na Antigüedá foi la capital del nomo I del Alto Exiptu, To-Jentit "La frontera".

Tuvo gran importancia dende dómines antigües hasta'l periodu helenísticu por tar axacente a la primer tabayón, una frontera natural, na que taba emplazada una importante guarnición, que controlaba les rutes del sur d'Exiptu.

Mientres el Segundu Periodu Entemediu (1650 - 1550 aC), la fortaleza marcó la frontera sur d'Exiptu.^[1]

Acordies cola mitoloxía exipcia, equí foi la morada de Khnum, dios con cabeza de carneru, de los tabayones, que vixilaba y controlaba les agües del Nilu dende cueves so la islla. En Elefantina venerar a la tríada compuesta por Jnum, Satet y Anuket.

Tolos templos fueron destruyíos pol monarca persa Cambises II, el fíu de Ciro II el Grande, ente l'añu 525 y el 522 e.C. ^{[ensin referencies]}

Anguaño hai escavaciones en cursu pol Institutu Arqueolóxicu Alemán na ciudá afayaron munchos afayos, que s'esiben nel Muséu d'Asuán, asitiaos na islla, incluyendo un carneru momificado de Khnum. artefautos que daten de tiempos predinásticos fueron atopaos en Elefantina. Un raru calendariu, conocíu como'l Calendariu d'Actividaes d'Elefantina, que data del reináu de Tutmosis III mientres la 18ª dinastía, foi atopáu estazáu na islla.

Templos

esquierda

Antes de 1822, habíen templos a Tutmosis III y Amenhotep III na islla. Nesos años fueron destruyíos mientres la campaña de Mehemed Ali, gobernador d'Exiptu en nome del sultán, para conquistar Sudán. Dambos templos taben relativamente intactos antes de la baltadera apostada. ^{[ensin referencies]}

El primer templu foi'l templu de Satet, fundada alredor de 3000 e.C. y ampliáu y anováu mientres los próximos 3000 años. Esisten rexistros d'un templu exipciu de Khnum mientres la tercer dinastía d'Exiptu. Esti templu foi reconstruyíu totalmente nel últimu periodu, mientres la dinastía XkXX d'Exiptu, xustu antes del dominiu estranxeru previu al periodu grecorromanu.

La mayor parte de la parte meridional día de la islla ta ocupada poles ruines del templu de Khnum. Estes perantigues ruines entá de pies tán feches coles mesma piedres que la pirámide gradiada de la tercer dinastía. Amás sobrevive un pequeñu templu construyíu pol nomarca local Heqaib mientres la sesta dinastía.

Nel Imperiu Mediu munchos funcionarios, como los gobernadores locales Sarenput I o Heqaib III dedicaron estatues y santuarios nel templu.

Nilómetros

Nilómetro d'Elefantina

Un nilómetro yera una estructura pa la midida de la claridá del ríu Nilu y el nivel de l'agua mientres la temporada añal d'hinchentes. Hai dos nilómetro na islla d'Elefantina.

El más famosu ye un corredor acomuñáu col templu de Satis, con una escalera de piedra que baxa del corredor. Esti unu de los nilometros más antiguos, reconstruyíu polos romanos delles vegaes ya inda n'usu mientres periodos tan tardíos como'l sieglu XIX. Los noventa pasos que conducen hasta'l ríu tán marcaos con numberación indo-arábica, romana y xeroglífica. Visibles na vera de l'agua son les inscripciones grabaes fondamente na roca mientres la dinastía XVII.

L'otru nilómetro ye una cuenca rectangular allugáu nel estremu sur de la islla, cerca del templu de Khnum y enfrente del hotel Old Cataract. Ye probablemente'l mayor de los dos. Reclámase qu'este'l nilómetro, anque nun ye seguro, que se menta pol historiador griegu Estrabón .

Munches fontes reclamen que'l pozu del que fala l'informe onde se rexistró qu'una vara nun tenía solombra, informe que sirvió a Eratóstenes nel cálculu de la circunferencia de la Tierra, atopar na islla. Esto ye por cuenta de que Estrabón menta un pozu que s'utilizó pa reparar en Siena, pero la referencia ye a un pozu en Siena (Syene → As Syene → As Suen → As Suán → Asuán), non en Elefantina. Nin el nilómetro en Elefantina ye afechu pal propósitu, nin s'atopó unu en Syene, polo cual ta perdíu.^[2]

Presencia xudía

Los papiros d'Elefantina son los conxuntu d'archivos y documentos que pertenecieron a los miembros de les comunidaes xudíes y aramees qu'habitaben na islla de Elefantina, escrites n'araméu. Esta documenta una comunidá xudía, seique compuestes de mercenarios, que data de dalgún momentu del sieglu 6 e.C.^[3][4] Ellos caltuvieron el so propiu templu (vease tamién la Casa de Jehová), na que s'ufiertaben sacrificios, evidenciando creencies politeístes, que funcionaba xunto a la de Khnum.^[5]

El templu pudo ser construyíu en reacción a Manasés y la so reestablecimientu del cultu paganu o a cencielles pa sirvir les necesidaes de la comunidá xudía.^[3]

Otros detalles

La islla cunta col Muséu d'Asuán nel estremu sur de la islla. Les escavaciones en cursu pol Institutu Arqueolóxicu Alemán nel sitiu de la ciudá antigua afayaron munchos afayos que tán agora n'exhibición nel muséu, incluyendo un carneru momificado de Khnum. Una población considerable de persones nubies viven en tres pueblos de la seición central de la islla. Un gran hotel de luxu atopar nel estremu norte de la islla.

El Xardín Botánicu d'Asuán ye cercanu, al oeste, con la islla de Kitchener .

Llista de restos arqueolóxicos

• El Templu al dios Jnum, alzáu por Nectanebo II y completáu por ptolomeos y romanos.
• El Templu de Heqa-ib, monarca d'Elefantina y Siena de finales del Imperiu Antiguu.
• La pequeña Pirámide d'Elefantina, una de les pirámides provinciales del Imperiu Antiguu.
• El Nilómetro, descritu por Estrabón, que ye un pasaxe gradiáu, furáu na roca, de noventa gradies, con marques llaterales grabaes, pa midir el nivel del ríu, referencia fundamental de la situación económica y p'establecer la cuantía de los impuestos.
• Bloques de piedra, reutilizaos, de cuasi tolos periodos históricos del Antiguu Exiptu.
• Inscripciones grabaes en roques, de delles dómines.
• Los Papiros d'Elefantina, describiendo les costumes de la comunidá xudía mientres el sieglu V e.C.

ȝbw en xeroglíficu

Y26

{{{3}}}

Referencies

1. Ian Shaw, Ed, Oxford History of Ancient Egypt, New York, 2000, page 206
2. P. G. P. Meyboom (1994). The Nile Mosaic of Palestrina: Early Evidence of Egyptian Religion in Italy. BRILL, páx. 52. ISBN 90-04-10137-3.
3. Botta, Alejandro (2009). The Aramaic and Egyptian Llegal Traditions at Elephantine: An Egyptological Approach. T&T Clark, páx. 15–116. ISBN 978-0567045331.
4. Grabbe, Lester L. (2011). A History of the Jews and Judaism in the Second Temple Period (vol. 2). Bloomsbury T&T Clark, páx. 103. ISBN 978-0567541192.
5. A. van Hoonacker, Une Communité Judéo-Araméenne à Éléphantine, en Egypte, aux vi et v siècles avant J.-C, London 1915 cited, Arnold Toynbee, A Study of History, vol.5, (1939) 1964 p125 n.1

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Elefantina.