Ellen Hutchins

Ellen Hutchins
Vida
Nacimientu Ballylickey (en) Traducir, 17 de marzu de 1785[1]
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda
Reinu de Gran Bretaña
Muerte Condáu de Cork[2], 9 de febreru de 1815[1] (29 años)
Sepultura Bantry (es) Traducir
Oficiu ilustradora botánica, botánica, epistológrafa (es) Traducir, ficóloga, liquenóloga, recolector científico (es) Traducir, ilustradora científica, coleicionista de plantes
ellenhutchins.com
Cambiar los datos en Wikidata

Ellen Hutchins (17 de marzu de 1785, Ballylickey (en) Traducir – 9 de febreru de 1815, Condáu de Cork) foi una pionera botánica irlandesa. Ye reconocida poles sos ilustración botániques en publicaciones contemporánees según recoyendo ya identificando centenares de especímenes botánicos.[3]

Biografía

[editar | editar la fonte]

Ellen yera de Ballylickey, onde la so familia tuvo una propiedá pequeña, en Bantry Bay, Condáu de Cork, Irlanda. Nació'l 17 de marzu de 1785 en Ballylickey, el segundu renuevu sobreviviente más nuevu de los sos padres. El so padre, Thomas, yera un maxistráu quién morrió cuándo Ellen tenía dos años , dexando a la so muyer Elinor y seis neños sobrevivientes (de ventiún).[4] Ella foi unviada a una escuela cerca de Dublín, y mientres ellí, la so salú deterioróse, en gran parte apaez por tar anoréxica. El Dr. Whitley Stokes, un amigu familiar, tomar sol so cuidu y el de la so muyer na so casa en Harcourt Street, Dublín. Recuperó'l so mambís y salú; y, tamién siguió'l conseyu de Stokes pa tomar la historia natural como un pasatiempu saludable. Dempués d'ameyorar la so salú, tornó al so llar familiar pa curiar de la so madre y el so hermanu discapacitáu Thomas.[5]

Aun así, la so salú propia tornó otra vegada y por 1812 carecióse seriamente. Ella y la so madre camudar a Bandon en 1813 pa recibir cuidáu médicu. Dempués que la so madre morrió ellí en 1814, dir a Ardnagashel House, cercanu a Ballylickey, pa ser curiada pol so hermanu Arthur y la so muyer Matilda. Finó'l 9 de febreru de 1815 y foi soterrada nel vieyu Campusantu de Bantry. La so tumba taba ensin marques, y allugóse una placa en 2002 pola familia Hutchins.[6] Otru monumentu asitióse ellí en 2015, nel bicentenariu de la so muerte, pol Comité Nacional de Plaques conmemorativas en Ciencia y Teunoloxía.[7][8]

Ilustraciones y recueyes botániques

[editar | editar la fonte]

Centrar na botánica (especialidá propia de Stokes) y pasó enforma tiempu fora del so gabinete, acompañada poles ocupaciones d'identificar, rexistrar y dibuxar les plantes que recoyó. Estudió plantes, especializándose en criptógames como mofos, hepátiques, liquen y algues marines.[9][10]

Cuasi toles sos recueyes entamar nel área de Banty y nel Condáu Cork. La flora lusitania de Cork del oeste yera comparativamente desconocida nesi tiempu. Aprendió rápida y claramente que tenía un regalu na identificación de plantes, produciendo dibuxos bien detallaos, acuareles, y especímenes meticulosamente preparaos. Unvió muestres a Stokes, que depués pasó a otros botánicos. Al traviés de Stokes familiarizar con James Townsend Mackay, un curador nel Xardín Botánicu del Trinity College. Ayudar na clasificación de les sos plantes recoyíes y contribuyó a la so Flora Hibernica. En 1807, Mackay unvió los sos especímenes a Dawson Turner un botánicu en Great Yarmouth nel este de Anglian, de mariñes d'Inglaterra, pa la so publicación Fuci. La nota d'agradecimientu de Turner foi l'empiezu d'una correspondencia de siete años ya intercambiu de especímenes y dibuxos.[11] Una seleición d'eses cartes publicar polos Xardinos Botánicos Nacionales Glasnevin, Dublín en 1999.[12] Esa publicación tamién fixo reimpresiones de la llista de cuasi 1100 plantes, que preparó ente 1809 y 1812, nel pidimientu de Dawson Turner pa "un catálogu completu de plantes de toles clases que se toparon na vuesa vecindá".

Mientres les sos busques de especímenes, rexistró más de 400 especies de plantes vasculares, alredor de 200 especies d'algues, 200 briófitas y 200 liquen. Ente los dos últimos grupos afayó, pa la ciencia, delles especies nueves como Jubula hutchinsiae, Herberta hutchinsiae, Leiocolea bantriensis, el liquenes Thelotrema isidiodes y otros trés especies de liquen que lleven el so epónimu. Les diferencies ente les sos llistes d'especies; y, rexistros posteriores de Cork son tamién d'interés, yá que ayuden a fechar amenorgamientos de delles especies causaes por cambeos nes práutiques agrícoles, según la llegada d'especies invasores d'otres partes del mundu .

La so capacidá d'atopar plantes nueves, y la calidá de los sos dibuxos de especímenes ilustraos, causaron almiración de los botánicos principales, y el so trabayu foi presentáu en munches publicaciones.[13]

A pesar de qu'ella nunca publicó sol so nome propiu, foi una de les principales contribuyentes al desenvolvimientu de les ciencies vexetales de la so dómina. De primeres, refugaba que'l so nome acomuñar colos sos afayos, más puestu venció. Los volumes más tardíos de English Botany (1790–1814) de James Sowerby y James Edward Smith inclúin descripciones de los sos descubrimientos. El postreru escribió d'ella que "ella puede atopar cuasi cualquier cosa". Dawson Turner, nel so Fuci (4 v. 1808–19) en 1819, dempués de la so muerte dixo "Que la botánica perdiera a una votante tan infatigable como ella: aguda, y tan esitosa como infatigable."[14] Na monografía de William Hooker sobre liquen British Jungermanniae (1816), el so nome taba más o menos rellacionáu con cuasi toles especies rares mentaes nella.[15]

Los sos raros afayos incluyíen liquen y contribuyó al trabayu de Lewis Weston Dillwyn British Confervae (1802–9).[16]

Foi una xardinera entusiasta, y semó plantes incluyendo unes unviaes por Mackay, nun campu en Ballylickey, conocíu como'l Xardín de Miss Ellen. Taba nel so meyor momentu nel xardín, o nel so pequeñu bote, recoyendo algues, que depués traía a la so casa pa clasificar y pintar.

Honores

[editar | editar la fonte]

Plantes nomaes col so epónimu

[editar | editar la fonte]

Xéneros de planta vascular

[editar | editar la fonte]
  • Hutchinsia (güei Hornungia) Brassicaceae. El nome común "Hutchinsia" persiste nel Reinu Xuníu pa Hornungia petraea C. Agardh.

Especies de liquen

[editar | editar la fonte]

Algues marines

[editar | editar la fonte]

Briófitas

[editar | editar la fonte]

Mandáu

[editar | editar la fonte]

Los sos especímenes topar nes coleiciones más significatives del Reinu Xuníu, Irlanda y EE. XX.[19] Mandó la so coleición de especímenes de planta a Dawson Turner y munchos tán nel Muséu d'Historia Natural, Londres. Los sos dibuxos fuéron-yos daos a la so cuñada, Matilda, y ella a Dawson Turner, y güei doscientos de los sos dibuxos d'algues topar nos archivos del Real Xardín Botánicu de Kew, con dellos almacenaos nel Muséu de la ciudá de Sheffield. Y, especímenes y dibuxos que fueren unviaos a botánicos principales, y presentaos nes sos publicaciones, fueron a les sos coleiciones. Ellos inclúin coleiciones en Trinity College, Dublín; la Sociedá Linneana de Londres (coleición de Smith); y el Xardín Botánicu de Nueva York (Herbario William y Lynda Steere). Les sos cartes a Dawson Turner topar en Trinity College, Cambridge; y les lletres de Dawson Turner a ella en Kew Gardens.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 123451876. Data de consulta: 15 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ Afirmao en: The Biographical Dictionary of Women in Science. Tomu: 1. Páxina: 633. Editorial: Routledge. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 16 avientu 2003. Autor: Marilyn Bailey Ogilvie.
  3. ↑ Mulvihill, Mary (1997). Stars, Shells and Bluebells. Women in Technology and Science. ISBN 978-0953195305.
  4. ↑ Secord, Anne. «Hutchins, Ellen (1785–1815)». Oxford University Press. Consultáu'l 17 d'agostu de 2015.
  5. ↑ «Ellen Hutchins: Ireland's First Female Botanist». Consultáu'l 14 d'agostu de 2015.
  6. ↑ Leslie, Peter (2003). «A memorial to Ireland's first woman botanist». The Linnean 19 (4):  p. 18. Archivado del original el 2013-05-13. https://web.archive.org/web/20130513155725/http://www.linnean.org/Resources/LinneanSociety/Documents/Publications/The-Linnaen/Lin%20Vol%2019_%20non%204_%20Oct%202003.pdf. Consultáu'l 14 d'agostu de 2015. 
  7. ↑ Marsh, Louise. «Ellen Hutchins, Ireland's first female botanist». Botanical Society of British Isles. Consultáu'l 22 d'agostu de 2015.
  8. ↑ Wall plaque marks grave of Irelands first female botanist. Southern Star. 10 de setiembre de 2015. Archivado del original el 2016-12-28. https://web.archive.org/web/20161228195414/http://www.southernstar.ie/News/Wall-plaque-marks-grave-of-Irelands-first-female-botanist-07092015.htm. Consultáu'l 28 d'avientu de 2016. 
  9. ↑ Pearson, W H (setiembre de 1918). «Ellen Hutchins: a Biographical Sketch». The Bryologist 21 (5):  páxs. 78–80. doi:10.2307/3238747. 
  10. ↑ Braithwaithe, Robert (1905). The British Moss Flora. London: self-published.
  11. ↑ Heardman, Clare (abril de 2015). «Ellen Hutchins - Ireland's 'first woman botanist'». BSBI News 129:  páxs. 48–51. http://archive.bsbi.org.uk/bsbi_news.html. Consultáu'l 14 d'agostu de 2015. 
  12. ↑ Mitchell, Michael (1999). Early Observations on the Flora of South West Ireland:selected letters of Ellen Hutchins and Dawson Turner, 1807-1814. Dublin: National Botanic Gardens Glasnevin.
  13. ↑ Butler, Patricia (1999). Irish botanical illustrators and flower painters. ACC Art Books, páx. 160. ISBN 9781851493579.
  14. ↑ Turner, Dawson (1811). Fuci. London: John and Arthur Arch.
  15. ↑ Lett, H W (1915). «Census of the Mosses of Ireland». Proc. of the Royal Irish Academy 22:  páxs. 70–71. 
  16. ↑ Dillwyn, Lewis Weston (1809). British Confervae. London: W. Phillips, páx. 87. Consultáu'l 14 d'agostu de 2015.
  17. ↑ Staff. «Species Search: Cladophora hutchinsiae». AlgaeBase. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2012.
  18. ↑ Staff. «Species Search: Dasya hutchinsiae». AlgaeBase. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2012.
  19. ↑ «Hutchins, Ellen (1785-1815) Botanist». The National Archives, Kew, Richmond, UK. Consultáu'l 14 d'agostu de 2015.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]