El embrague ye un sistema que dexa tanto tresmitir como atayar la tresmisión d'una enerxía mecánica a la so aición final de manera voluntaria. Nun automóvil, por casu, dexa al conductor controlar la tresmisión del par motor dende'l motor escontra les ruedes.
Ta constituyíu por un conxuntu de pieces asitiaes ente'l motor y los dispositivos de tresmisión, y asegura un númberu de funciones:
Si consideramos la ecuación que define la potencia () d'un motor:
,
na que
Según la cual, na tresmisión de fuercia por aciu xiru (la definición mesma de momentu de fuercia o par) tou amenorgamientu de la velocidá de xiru (RPM) implica un aumentu de par na mesma proporción. Esta ye la razón de ser de les desmultiplicaciones de la caxa de cambéu y del grupu, amenorgar la velocidá de xiru pa ganar par.
Por tanto una amenorgamientu a la metá del réxime del primariu con respectu al del motor, implica un aumentu al doble del par tresmitíu al primariu, calteniéndose'l productu, esto ye la potencia, ensin tener cuenta les perdes por calor debíes a la esfregadura.
Esto entiéndese fácilmente si imaxínase intentando xubir una cuesta bien pronunciada, hasta'l puntu de faer "patinar" el embrague mientres un periodu enllargáu: d'esta manera llógrase'l par que'l motor nun puede dar, por aciu amenorgamientu del so réxime al entrar la fuercia al cambéu.
Coles mesmes, dexa moderar los choques mecánicos evitando, por casu, que'l motor deténgase o que los componentes de los sistemes romper pola brusquedá que se produz ente la inercia d'un componente que s'atopa en reposu y la potencia instantánea tresmitida pol otru. Y funciona por un accionamiento d'una palanca.
Esisten distintos tipos de embrague:
mando mecánicu;
El mecanismu del embrague ta formáu polos componentes siguientes:
Cuando'l mandu hidráulicu (o por cable) del conductor ye activáu pol conductor, la palanca mueve al cojinete, que emburria a la diafragma, qu'articula sobre los sofitos 9 que de la mesma tán fixos a la cubierta o tapa 8 , dexando entós de faer fuercia colo que'l discu de resfregón yá nun sofita sobre'l volante. El primariu 6 queda llibre, nun recibe par del motor, podemos camudar de marcha con suavidá. De la mesma, si salimos dende paráu, vamos acoplar el discu de resfregón col pedal tantu más progresivamente cuanto más medría de par precisemos nel primariu . Por casu nuna cuesta bien pronunciada, vamos faer lo que se llama " faer patinar el embrague ».
Los embragues multidisco funcionen según el mesmu principiu, solo que s'utiliza un "paquete" de discos, unos con dentáu esternu engrana col cigoñal por aciu el "tambor" ; los otros, entrepolaos colos anteriores, con dentáu internu engranen col cambéu por aciu el "buje". Esti paquete de discos en reposu ta primíu por una serie de muelles helicoidales, colo que'l tambor y el buje xiren solidarios. El so usu ta llindáu a les motocicletes, una y bones el par que tresmiten escontra'l cambéu ye muncho más eleváu que'l que produz el cigoñal por cuenta de la desmultiplicación primaria, inesistente nel automóvil. Por tanto l'acoplamientu hai de ser muncho más progresivu, ameyorándose'l procesu al tar somorguiáu en bañu d'aceite, qu'absuerbe'l calentamientu aniciáu pola esfregadura, que se parte amás ente dellos discos. Solo les máquines de competición tienen embrague en secu, de tactu muncho más sópito (ver figura).
El par que puede tresmitir un embrague depende del material de resfregón del discu, del área de les superficies en contautu, del diámetru del discu y de la fuercia del o los muelle(s).
Hai casos en que'l mecanismu del embrague sustituyir por un convertidor de par hidráulicu. Ye'l sistema de la Tresmisión automática.
Los hispanofalantes en distintos países nomen a esti dispositivu de distintes maneres:[ensin referencies]