Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron (21 d'avientu de 1977, Amiens), conocíu como Emmanuel Macron, ye un políticu francés que dende'l 14 de mayu de 2017 ye'l vixesimoquintu presidente de la República Francesa, copríncipe d'Andorra y gran maestre de la Lexón d'Honor.
Ex funcionariu públicu y Banca d'inversión especialista n'inversión bancaria; emplegáu y asociáu del bancu francés Rothschild & Cie, exerció darréu d'asesor económicu del presidente de la República François Hollande (2012). El 26 d'agostu de 2014[16] foi nomáu ministru d'Economía, Recuperación Granible y Asuntos Dixitales. Dimitió'l 30 d'agostu de 2016 pa dedicase al movimientu políticu de centru[17] En Cole! que llanzara n'abril.[18]
En payares de 2016 anunció la so candidatura pa les eleiciones presidenciales de Francia n'abril de 2017, que la so primer vuelta ganó con una votación cercana al 24%. El 7 de mayu de 2017 llogró la victoria na segunda vuelta, frente a la líder del Frente Nacional, Marine Le Pen. Macron imponer col 66,1% de los votos sobre Le Pen, quien algamó'l 33,9% de los sufraxos.[19] A los 39 años, convertir nel presidente más nuevu de la hestoria francesa y el xefe d'Estáu francés más nuevu dende Napoleón Bonaparte.[20][21][22]
Fíu de Jean-Michel Macron, médicu y profesor de Neuroloxía na CHU d'Amiens y de Françoise Macron-Noguès, doctora y conseyera, estudió nesa ciudá nel colexu de los Xesuites La Providence con bones notes, de la que cursaba siquier seis años d'estudios de pianu nel Conservatoriu de Amiens.[23][24]
Acabó'l bachilleratu nel llicéu Henri IV, de París. En dichu establecimientu cursó tamién los sos trés primeros años universitarios, nes clases preparatorias a les grandes escueles de Lletres y Ciencies sociales (1995-1998), ensin llegar a entrar na Escuela Normal Superior.[25] Llogró'l títulu de Filosofía na Universidá de París-Nanterre, fixo la tesis sobre Hegel, graduar en Ciencies Polítiques nel Institutu d'Estudios Políticos de París (2001) de la que se convirtió en militante del Partíu Socialista, a los 24 años.[23] Siguió los sos estudios y en 2004 salió de la Escuela Nacional d'Alministración (ENA), onde se formen les élites franceses, como inspeutor de finances.[23]
Como alto funcionariu, foi relator de la «Commission Attali» en 2007. Un añu dempués, en 2008 fichó pola Banca Rothschild,[26] onde permaneció mientres cuatro años. Como sociu d'esta banca[27] encargar de la OPA de Nestlé a una filial de Pfizer,[28] por un preciu de 9000 millones de dólares y sustanciosos dividendos.[29]
Cultivó contactos y fixo amistá con persones influyentes como'l gran patrón de Nestlé, Peter Brabeck, el prestixosu economista Jacques Attali col que redactó en 2008 un informe sobre crecedera económica encargáu por Nicolas Sarkozy o Jean-Pierre Jouyet, amigu d'Hollande y secretariu xeneral nel Elíseo. Estos dos últimos fueron quien lu introducieron nel círculu del presidente francés ente 2006 y 2007.[23]
En 2011, Macron apostó pola candidatura d'Hollande y participó na ellaboración de los sos discursos y programa. En ganando les eleiciones, en 2012 el presidente incorporar al so gabinete y encargó-y l'área económica, según los preparativos y les negociaciones nel G-20 o la XE.[23] Macron dexó la Banca pol Palaciu del Elíseo.
Macron foi nomáu secretariu xeneral axuntu de la Presidencia'l 15 de mayu de 2012, en tándem con Nicolas Revel y a les órdenes del nuevu secretariu xeneral Pierre-René Lemas.
Yá entós l'ala izquierda del Partíu Socialista francés criticó la so designación xunto al presidente. “Ye un error potenciar a esa clase de collaboradores”, comentó la senadora Marie-Noëlle Lienemann.[23]
Macron tenía l'enfotu de les empreses y nos sos dos años nel Elíseo foi l'encargáu de caltener el nexu del presidente colos grandes patronos.[23]
El 26 d'agostu de 2014 foi nomáu ministru d'Economía, Recuperación Granible y Asuntos Dixitales del segundu gobiernu de Manuel Valls[30] sustituyendo a Arnaud Montebourg, una decisión especialmente criticada per parte de dellos parllamentarios socialistes opuestos a les midíes reformistes de Hollande inspiraes por Macron.
“Queremos caltener el modelu social francés. Nun vamos faer una política en desterciu de los asalariaos, pero hai que reconocer la necesidá de tener un motor na economía, y esi motor ye la empresa” esplicó Macron nuna entrevista, sintetizando les reformes de Hollande.[23]
N'agostu de 2016 dimitió como ministru pa dedicase de llenu al movimientu políticu qu'acababa de crear: ¡En Marcha!, del centru políticu.
Empezó a militar nel Movimientu de los Ciudadanos mientres cuasi dos años, pero l'adhesión a esti partíu nun foi estable. Votó a Jean-Pierre Chevènement na primer vuelta de les eleiciones presidenciales franceses de 2002.
Miembru del Partíu Socialista dende los 24 años foi activu y pagó la cuota de militante de 2006 a 2009. Tamién collabora cola Fundación Jean-Jaurés.[31]
En 2006 conoció a François Hollande al traviés de Jean-Pierre Jouyet y comprometióse al so llau como asesor a partir de 2010. Nes eleiciones presidenciales de 2007 formó parte del grupu de los Gracques, compuestu por antiguos altos funcionarios y empresarios socialistes que reclamaben una alianza ente Ségolène Royal y François Bayrou. Nestes feches intentó ser escoyíu candidatu a les eleiciones llexislatives del Partíu Socialistaen Picardía pero los socialistes d'esta rexón refúguenlu. El so fracasu sumáu a la victoria de Sarkozy nes eleiciones presidenciales de 2007 anímen-y a dar un nuevu entorno a la so carrera. En 2010 refugó la propuesta plantegada por Antoine Gosset-Grainville y validada pol Palaciu del Elíseo de convertise en direutor axuntu del gabinete del primer ministru François Fillion.[31]
En 2012 cuando Hollande llegó al Palaciu del Elíseo incorporar al so gabinete. El 15 de mayu foi nomáu Secretariu Xeneral axuntu de la presidencia. La so estrecha collaboración col presidente socialista dio un xiru a la política económica de Hollande cuestionada pola ala izquierdista del socialismu francés.
N'agostu de 2014 foi nomáu Ministru d'Economía, Recuperación Granible y Asuntos Dixitales y apostó paralelamente pola creación d'un nuevu movimientu políticu.[23]
N'abril de 2016 llanzó'l movimientu políticu ¡En Marcha! un nome que coincide coles sos iniciales.
Ante les crítiques sobre la creación del movimientu dende les files socialistes François Hollande acoyó con "naturalidá" la so creación señalando que se trata de “un políticu que quier faer política”.[30]
El 30 d'agostu de 2016 dimitió como Ministru d'Economía pa dedicase al proyeutu políticu de centru, ensin refugar convertise en candidatu nes eleiciones presidenciales de Francia de 2017 si François Hollande arrenunciaba. Dexó'l cargu siendo'l ministru meyor valoráu del Gobiernu y el políticu de la izquierda preferíu de los franceses. Alloñar de los postulaos socialistes Macron declaró n'agostu: "La honestidá obliga dicir que yá nun soi socialista".[30][32] En 2015 yá esplicara que fuera militante del Partíu Socialista pero yá nun lo yera.[33]
En payares de 2016 confirmó la so candidatura a les eleiciones presidenciales de Francia de 2017.[34]
El 7 de mayu de 2017, Macron ganó la segunda vuelta de les eleiciones presidenciales franceses con un 66,1% de los votos válidos frente al 33,9% consiguíu pol so rival del Frente Nacional Marine Le Pen, convirtiéndose, a los 39 años, nel presidente más nuevu na historia del país.[35]
Tres la so victoria eleutoral nes eleiciones presidenciales franceses, foi proclamáu y investido presidente de Francia el 14 de mayu de 2017 en socesión de François Hollande.
La so primer midida foi la designación como primer ministru de Francia del políticu conservador Édouard Philippe, el 15 de mayu de 2017.
Macron defende una “refundación histórica” d'Europa. Señalar nel so discursu de toma de posesión como presidente de Francia.[36] Foi tamién el mensaxe llanzáu mientres la so primer visita a Berlín p'axuntase con Angela Merkel.[37]
Considera que Francia tien de caltener tropes nel Sahel y que la operación militar tien de caltenese pero pide sofitu a Alemaña y a otros países europeos. El so segundu viaxe esterior n'asumiendo la presidencia del país, dempués d'Alemaña, foi pa visitar les tropes franceses que s'atopen en Mali. Viaxó con Sylvie Goulard, ministra de los Exércitos, y col ministru d'Europa y d'Asuntos Esteriores, Jean-Yves Le Drian impulsor, como ministru de Defensa nel gabinete anterior d'Hollande, de la intervención militar en Mali qu'empezó en xineru de 2013 sol nome d'Operación Serval y que sigue, ampliada a la rexón del Sahel (Malí, Burkina-Faso, Mauritania, Níxer y Chad) sol nome d'Operación Barkhane dende agostu de 2014. Tamién viaxó'l direutor xeneral de l'Axencia francesa de Desarrollu, Rémy Rioux. Macrón aseguró que la llucha militar contra'l yihadismu va de la mano col desenvolvimientu.[38]
Casóse'l 20 d'ochobre de 2007[39] con Brigitte Trogneux (Amiens, 13 d'abril de 1953),[40] la so antigua profesora de francés nel colexu de los xesuites, perteneciente a una familia d'empresarios chicolateros de Amiens.
N'agostu de 2017 el presidente tuvo envolubráu nun discutiniu. La revista "Le Point" reportó que nesi curtiu periodu de tiempu, el mandatariu gastó 26.000 euros, unos 30.700 dólares, namái en maquillaxe. Los representantes de Macron esplicaron que'l considerable gastu deber a una situación de “emerxencia” y que los costos futuros de maquillaxe van menguar significativamente.[41]
Predecesor: Jean Castex |
Secretariu xeneral axuntu de la Presidencia de la República francesa 2012-2014 |
Socesor: Laurence Boone |
Predecesor: Arnaud Montebourg |
Ministru d'Economía, Industria y Nueves Teunoloxíes de Francia 2014-2016 |
Socesor: Michel Sapin (Economía y Finances) Christope Sirugue (Industria) |
Predecesor: Nengún |
Presidente d'En Marcha 2016-2017 |
Socesor: Catherine Barbaroux |
Predecesor: François Hollande |
Presidente de la República Francesa 2017- |
Socesor: Nel cargu |
Predecesor: François Hollande |
Copríncipe d'Andorra (xunto con Joan Enric Vives) 2017- |
Socesor: Nel cargu |