Esdres

Esdres
cohen (es) Traducir

Vida
Nacimientu Babilonia, 504 de edC[1]
Nacionalidá Imperiu aqueménida
Grupu étnicu pueblu xudíu
Muerte Xudea, 421 de edC[1] (82/83 años)
Familia
Padre Seraja
Familia
Estudios
Llingües falaes Araméu
hebréu bíblicu
Alumnu de Baruc (profeta) (es) Traducir
Profesor de Simón I el Justo (es) Traducir
Oficiu sacerdote, escriba (es) Traducir
Santoral
13 de xunetu
Creencies
Relixón xudaísmu
Cambiar los datos en Wikidata

Esdres (hebréu: עזרא, Ezra;[2] fl. 480–440 BC), tamién llamáu Esdres la escriba (hebréu: עזרא הסופר, Ezra hai-Sofer) y Esdres el sacerdote nel Llibru d'Esdres. Según la Biblia hebrea, volvió del cautiverio de Babilonia y reintrodució la Torá en Xerusalén (Esdres 7–10 y Neh 8). Según I Esdres, una traducción griega del Llibru de Esdres, inda n'usu na Ilesia ortodoxa, yera tamién sumu sacerdote.

El so nome puede ser una abreviación de Azaryahu, "Dios ayuda". Na Septuaginta Ezra convertir en Esdres (Ἔσδρας), lo mesmo qu'en llatín.

El Llibru d'Esdres describe cómo condució a un grupu xudíos exiliaos dende Babilonia hasta'l so llar en Xerusalén (Esdres 8.2-14), onde se diz que-yos obligó a la observancia de la Torá, y a llimpiar la comunidá de matrimonios mistos.[3][4]

Esdres ye una figura altamente respetada nel xudaísmu.[5]

Na Biblia hebrea

[editar | editar la fonte]

Los llibros canónicos Llibru d'Esdres y Llibru de Nehemías son les fontes más antigües sobre l'actividá de Esdres,[4] ente que munchos de los otros llibros escritos sobre Esdres son trabayos lliterarios posteriores, dependientes de los canónicos.

Llibru d'Esdres-Nehemíes

Los llibros de Esdres y Nehemíes formaben orixinariamente un solu rollu[6] Más tarde, los xudíos estremaron esti rollu y llamar Esdres I y II. Les Biblies hebrees modernes llamen a los dos llibros, «Esdres y Nehemíes», como tamién lo faen otres traducciones modernes de la Biblia. Delles partes del Llibru d'Esdres (4:8 a 6:18 y 7:12-26) fueron escrites n'araméu, pero la mayoría ta en idioma hebréu. Esdres yera espertu en dambes llingües.[7][8] Esdres, un descendiente de Seraiah, el sumu sacerdote, taba viviendo en Babilonia, cuando nel séptimu añu d'Artaxerxes I (~ 457 e.C.), rei de Persia, el rei unviólu a Xerusalén a enseñar les lleis de Dios a cualesquier que nun les conociera. Esdres condució a un gran númberu de exiliaos, de vuelta a Xerusalén, onde afayó que los xudíos casárense con muyeres non-xudíes. Al ver esto, rompió les sos vestidures y confesó los pecaos d'Israel ante Dios, y depués enfrentóse a la oposición de dalgunos de los sos compatriotes pa purificar a la comunidá y eslleir los matrimonios pecaminosos. Dellos años dempués, Artaxerxes unvió a Nehemías (un noble xudíu del so serviciu personal) a Xerusalén, como gobernador, cola xera de reedificar les muralles de la ciudá. Una vegada que foi completada esta xera, Esdres lleó la Llei de Moisés a l'asamblea de los israelites, y el pueblu y los sacerdotes entraron nun pactu pa caltener la llei y dixebrase de los restantes pueblos.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 URL de la referencia: http://timeline.biblehistory.com/event/ezra.
  2. ↑ "God helps") -"Jewish Encyclopedia", Emil G. Hirsch, Isaac Broydé, "Ezra the Scribe", Jewish Encyclopedia (Online)
  3. ↑ Liwak, Rüdiger; Schwemer, Anna Maria "Ezra." Brill's New Pauly.
  4. ↑ 4,0 4,1 Ezra." Encyclopædia Britannica.2007. Encyclopædia Britannica Online.
  5. ↑ The New Encyclopedia of Judaism, Ezra
  6. ↑ nel marxe del testu masorético, escribir nel llau contrariu una espresión hebrea que significa "metá del llibru," indicando qu'esti testu masorético yera en principiu un solu llibru. (New World Translation Reference Bible – Nehemiah 3:32, footnote)
  7. ↑ Ezra – All Scripture Is Inspired of God – Watchtower Bible and Tract Society of New York, Inc. – International Bible Students Association, Brooklyn New York, USA – 1963, 1990, pg 85.
  8. ↑ James H. Charlesworth – "Announcing a Dead Sea Scrolls Fragment of Nehemiah" – The Institute for Judaism and Christian Origins – Retrieved 20 August 2011.