Ezequiel Hurtado | |||
---|---|---|---|
22 ochobre 1882 - 1r abril 1884 ← José Eusebio Otálora - Rafael Núñez → | |||
Vida | |||
Nacimientu | Silvia, 14 d'avientu de 1825 | ||
Nacionalidá | Colombia | ||
Muerte | Popayán, 24 de setiembre de 1890 (64 años) | ||
Estudios | |||
Estudios | Universidad del Cauca (es) | ||
Llingües falaes | castellanu | ||
Oficiu | políticu | ||
Creencies | |||
Partíu políticu | Partido Liberal Colombiano (es) | ||
Ezequiel Hurtado Hurtado (14 d'avientu de 1825, Silvia – 24 de setiembre de 1890, Popayán), presidente de Colombia ente abril y agostu de 1884. Fíu de Nicolás Hurtado y María Trinidad Hurtado, Ezequiel Hurtado fixo los sos primeros estudios nel Colexu de San José, y los sos estudios universitarios, na Universidá del Cauca¡, institución que-y otorgó'l títulu d'abogáu nel añu 1852. La so primer intervención militar foi en 1851, cuando participó en defensa de les instituciones llegales. En 1854 participó na rebelión contra la dictadura del xeneral José María Melo. Dempués ocupó importantes posiciones nel acabante crear Estáu del Cauca. A partir del añu 1860, participó nes campañes revolucionaries contra'l gobiernu conservador de Mariano Ospina Rodríguez. Hurtado venceyar a les tropes del xeneral Tomás Cipriano de Mosquera, que trunfaron en 1861. En 1875, participó como diputáu na Asamblea del Estáu del Cauca, y foi presidente d'ella.
Darréu foi representante y senador al Congresu de la República. Foi miembru de la Convención de Rionegro, qu'aprobó la Constitución Política de 1863. Dende 1868 participó nel Congresu Nacional como representante y como senador. Nel añu 1876 combatió la sulevación conservadora al llau del xeneral Julián Trujillo Largacha. Cuando ésti llegó al poder, nomar Secretariu de Guerra y Marina, en 1878. Escoyíu presidente del Estáu del Cauca, gobernó ente 1879 y 1883. Esti últimu añu, Ezequiel Hurtado foi escoyíu designáu a la Presidencia de la República, pol Congresu Nacional; asina mesmu, foi nomáu maxistráu de la Corte Suprema de Xusticia. El 1 d'abril de 1884, asumió la Presidencia de la República na so condición de designáu, por cuenta de la demoranza del presidente Rafael Núñez. El so gobiernu enllargar hasta'l 11 d'agostu de 1884. Hurtado participó na guerra civil de 1885, de los radicales contra'l gobiernu de la Rexeneración. Foi vencíu como revolucionariu en 1885, amenorgóse-y a estrecha prisión y foi tratáu con suma durez. A la fin desterróse-y del país y permaneció en Centroamérica hasta l'añu 1889. Tornó a Popayán vieyu y enfermu, y ellí morrió.