Messier 84 | ||
---|---|---|
Datos d'observación (dómina J2000) | ||
Tipu | Y1[1] | |
Ascensión reuta | 12h 25m 03.7s[1] | |
Declinación | +12° 53′ 13″[1] | |
Distancia | 60 ± 3 Mal (18.4 ± 0.9 Mpc)[2] | |
Magnitú aparente (V) | 10.1[1] | |
Tamañu aparente (V) | 6′.5 × 5′.6[1] | |
Desplazamientu al bermeyu | 1060 ± 6 km/s[1] | |
Constelación | Virgo | |
Otres carauterístiques | ||
- | ||
Otres designaciones | ||
[editar datos en Wikidata] |
Messier 84 (tamién conocíu como M84 o NGC 4374) ye una galaxa lenticular -tamién clasificada n'ocasiones cómo galaxa elíptica- na constelación de Virgo. Afayóse por Charles Messier en 1781. M84 ta asitiada nel nucleu internu del altamente pobláu cúmulu de galaxes de Virgo.[3]
Dos carauterístiques son distintives de la galaxa M84. De primeres, contién un mecanismu central que refundia dos remexos pequeños, pero bien visibles, que pueden ser reparaos n'imáxenes de radio. De segundes, investigaciones llevaes a cabu col Telescopiu Espacial Hubble punxeron de manifiestu que'l nucleu de la galaxa M84 tien un oxetu central masivu de 180 millones de mases solares, concentraes en menos de 26 años lluz dende'l centru de la mesma. La presencia d'un furacu prietu supermasivo vien confirmase cola midida de la peralta velocidá de rotación (del orde de 400 km/s) d'un discu de gas nel centru de la galaxa.
M84 ye rica en cúmulos globulares, con una población envalorada n'alredor de 1800; sicasí, ye un númberu relativamente baxu pa una galaxa elíptica xigante. Ello xunto a una frecuencia alta de supernoves de tipu Ia suxer la presencia d'una población estelar relativamente nueva -la cual, sicasí, nun foi atopada dica agora-, y amás que ye una galaxa lenticular vista de frente y non una elíptica.[4]
M84 tampoco paez absorber a galaxes menores apocayá, sobre la base de la so falta d'estructures cómo plumes y conches d'estrelles, que se topen alredor de galaxes que sí lo fixeron, cómo por casu la so vecina M86.[5]
Nucleu de M84. Reparar na imaxe de la derecha la banda de polvu que lo crucia. Imaxe tomada pol Telescopiu Espacial Hubble
Reparáronse trés supernoves en M84: SN 1957B, que llegó a algamar magnitú 13, SN 1980I y SN 1991bg.