Georg Joachim Rheticus | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Feldkirch[1], 16 de febreru de 1514[2] |
Muerte | Košice[3], 4 d'avientu de 1574[2] (60 años) |
Familia | |
Padre | Georg Iserin |
Estudios | |
Estudios |
Universidá de Halle-Wittenberg Universidá de Wittenberg (1533 - 1536) Universidá Carolina de Praga (1551 - 1552) : medicina |
Direutor de tesis | Colás Copérnico |
Direutor de tesis de |
Sebastian Theodoricus Caspar Peucer (es) Moritz Valentin Steinmetz |
Llingües falaes |
llatín[4] alemán |
Alumnu de |
Colás Copérnico Johannes Volmar (es) |
Profesor de |
Valentinus Otho (es) Moritz Valentin Steinmetz Sebastian Theodoricus |
Oficiu | matemáticu, astrónomu, cartógrafu, médicu, profesor universitariu, astrólogu |
Llugares de trabayu | Leipzig |
Emplegadores |
Universidá de Wittenberg (1536 – 1538) Universidá de Wittenberg (1541 – 1542) Universidá de Leipzig (1542 – 1545) Universidá de Leipzig (1547 – 1551) |
Trabayos destacaos |
Narratio Prima (en) Ephemeris or Almanack based on Coppernican principles (en) Opus Palatinum de triangulis (en) |
Georg Joachim Rheticus (tamién Rhäticus, Rhaeticus, Rhetikus) (16 de febreru de 1514, Feldkirch – 4 d'avientu de 1574, Košice), de nome real Georg Joachim von Lauchen, foi un matemáticu, astrónomu, teólogu, cartógrafu, constructor de preseos musicales y médicu austriacu. Foi discípulu del astrónomu polacu Nicolás Copérnico (1473-1543).[5]
Rheticus yera fíu de Georg Iserin, el médicu llocal de Feldkirch. Educar na escuela de llatín de Feldkirch, pa siguir la so formación como matemáticu de 1528 a 1531 en Zúrich, y dempués na Universidá de Wittenberg, onde consiguió en 1536 un maxisteriu d'artes llibres. Gracies al patronalgu de Philipp Melanchthon, convertir en 1537 en profesor de Matemátiques y Astronomía en Wittenberg. L'añu siguiente, Melanchthon dexó-y un llargu viaxe d'estudios pa visitar a famosos matemáticos y astrónomos. En Nuremberg visitó al matemáticu y editor Johannes Schöner y al imprentador Johannes Petreius, que probablemente-y encargaron convencer a Nicolás Copérnico de qu'editara la so obra maestra en Nuremberg. Petreius dio-y trés llibros editaos por él como regalu por que los apurriera a Copérnico. Darréu estudió con Petrus Apianus en Ingolstadt, Joachim Camerarius en Tubinga y Aquiles Pirminius Gasser na so ciudá natal.
De 1539 a 1541, permaneció xunto a Copérnico en Frauenburg. Heinrich Zell, un alumnu de Sebastian Münster, acompañó a Rheticus escontra Prusia y mientres la so estancia con Copérnico, Zell pudo estudiar los documentos nel Arzobispáu de Varmia y collos, xunto con Copérnico, fixeron un mapa detalláu de Prusia.
Darréu, enseñaría en Wittenberg, Nuremberg y hasta 1545 en Leipzig. A partir de 1548 volvió viaxar y visitó a Gerolamo Cardano en Milán y empezó a estudiar medicina en Zúrich. De nuevu cola ayuda de Melanchthon, foi almitíu na facultá de Teoloxía de Leipzig. Por cuenta de un escándalu por un asuntu amorosu con unu de los sos estudiantes, tuvo qu'abandonar precipitadamente Leipzig en 1551, diendo a Praga a estudiar medicina. A partir de 1554 vivió en Cracovia, trabayando de médicu y treslladóse poco primero de la so muerte a Košice n'Hungría.
Contribuyó considerablemente a la espansión del pensamientu copernicanu. Foi l'únicu discípulu de Copérnico y pudo convencer mientres la so estancia en Frauenburg de que publicara la so obra maestra. Mientres esa dómina dio les primeres noticies sobre la obra copernicana, editada na so Narratio prima de libris revolutionum Copernici. De camín a Nuremberga pa preparar la edición, inda publicó en Wittenberg la parte matemática, completada poles tables de senos y cosenos calculaes por él mesmu. La correición de la galerada de De revolutionobus tuvo que dexa-y la a Andreas Osiander. Ésti esanició un tratáu teolóxicu sobre la compatibilidá del sistema heliocéntricu cola Biblia, sustiuyéndolo de forma anónima por un prefaciu escritu por él mesmu, nel que presentaba'l modelu como un simple modelu de cálculu. Más tarde, Rheticus pubilicó Ephemeris ex fundamentis Copernici (Leipz. 1550).
Otra contribución importante de Rheticus a les ciencies fueron les sos tables de funciones trigonométriques realizaes con una exactitú de 10 segundos, que'l so cálculu foi termináu pol so discípulu Valentinus Otho, que les editó en Opus palatinum de triangulis (Heidelb. 1596).