Gin tonic

Gin Tonic ye un cóctel fechu col amiestu de xinebra y agua tónica, nunes proporciones suxeríes de 1:1, 1:2, 1:3 y 2:3.^[1]^[2]^[3]

Sicasí, la proporción más emplegada ye 1:4, 50 milillitros de xinebra y 200 milillitros de tónica.

Historia

En 1811, Johann Jacob Schweppe, xoyeru d'orixe alemán residente na ciudá suiza de Xinebra, inventa un sistema eficaz col qu'introducir burbuyes de dióxidu de carbonu na agua envasada en botelles. La compañía fundada por Schweppe, a la que punxo'l so nome, establecer en Londres, capital europea de la dómina, onde primero l'agua con gas y depués les sodas de frutes fixeron raxón. Nun foi hasta 1870 cuando, a partir de la estraordinaria crecedera que tuviera la producción de xarabes melecinales na farmacia anglosaxona, J. Schweppe & Co tuvo la idea d'incluyir quinina na soda carbonatada de naranxa pa producir agua tónica; una bébora qu'amás de refrescante yera una melecina pa combatir el paludismo.

Pa celebrar les socesives victories de les tropes britániques na India, un altu oficial británicu propunxo añader xinebra a la tónica pa fabricar un combináu alcohólicu; nun ta claru si escoyóse la xinebra por aludir a la ciudá onde moraba Schweppe al inventar la tónica o si foi debíu les propiedaes melecinales que dende l'antigüedá atribuyéronse a la xinebra.

Otra versión del orixe asegura que'l combináu de xinebra con tónica naz precisamente por cuenta de les propiedaes de la quinina pa combatir la malaria. Los soldaos británicos movíos a la India empezaron a combinar la tónica cola xinebra pa poder ameyorar el sabor de la primera.

D'esta manera empieza'l gin-tonic, que rápido s'estendió por tol planeta.

Fundada en 2010 - Día Internacional de gin-tonic celebrar a nivel mundial el 19 d'ochobre.^[4]

Llimón

Nun s'encamienta entemecer con zusmiu (zusmiu) de llimón, pos l'ácidu cítrico presente nesta fruta reacciona col anhídridu carbónico de la tónica dexando a ésta ensin les sos carauterístiques burbuyes y faciendo que'l gin-tonic pierda la so fuercia en curtios minutos. Polo que puede decorase namái cola piel del cítricu, evitando l'empléu de los zusmios.

A pesar d'esti encamientu, l'agregáu de zusmiu (zusmiu) de llimón ye un costume en dellos países, onde inclusive s'introduz una rodaja tresversal de llimón na copa. Esta moda vien del tracamundiu del gin tonic col Tom Collins, otru cóctel pal que s'emplega una variedá de xinebra denomada Old Tom, que contién más azucre.

Información nutricional

La siguiente información nutricional referir a 100 ml d'un gin-tonic ellaboráu con 5 cl de xinebra de 40% Vol Alc. y 20cl de tónica.

Enerxía: 73,6 kcal/100 ml
Proteínes: 1,85 g
Hidratos de carbonu: 4,25 g
Fibra: 0,00 g
Ácidos grasos enchíos: 0,00 g
Acedos grasos monoinsaturados: 0,00 g
Acedos grasos poliinsaturados: 0,00 g
Colesterol: 0,00 mg
Calciu: 31,45 mg
Fierro: 0,00 mg
Cinc: 0,00 mg
Vitamina A: 3,70 µg
Vitamina C: 63,60 mg
Acedu fólico: 11,10 µg

Referencies

↑ Jon Bonné (8 de febreru de 2006). MSNBC (ed.): «Secrets to a perfect gin and tonic». Consultáu'l 2 de xunu de 2010.
↑ Herbst, Sharon; Ron Herbst (1998). The Ultimate A-to-Z Chigre Guide. Nueva York: Broadway Books, páx. 175. ISBN 9780767901970.
↑ Regan, Gary (2003). The Joy of Mixology. Nueva York: Clarkson Potter, páx. 261. ISBN 9780609608845.
↑ «International Gin & Tonic Day - 10/19/2013». liquor.com. Consultáu'l 19 d'ochobre de 2013.

[1] Jon Bonné (8 de febreru de 2006). MSNBC (ed.): «Secrets to a perfect gin and tonic». Consultáu'l 2 de xunu de 2010.

[2] Herbst, Sharon; Ron Herbst (1998). The Ultimate A-to-Z Chigre Guide. Nueva York: Broadway Books, páx. 175. ISBN 9780767901970.

[3] Regan, Gary (2003). The Joy of Mixology. Nueva York: Clarkson Potter, páx. 261. ISBN 9780609608845.

[4] «International Gin & Tonic Day - 10/19/2013». liquor.com. Consultáu'l 19 d'ochobre de 2013.

[1]

[2]

[3]

[4]