Gines ye un conceyuespañol que s'atopa na contorna del Aljarafe, na provincia de Sevilla, Andalucía. Nel añu 2016 cuntaba con 13 261 habitantes. La so estensión superficial ye de 2,9 km² y tien una densidá de 4572,76 hab/km².
Gines tuvo na antigüedá el nome de Ab-Genna. De la dómina de los megalitos, atopáronse pequeños adornos, oxetos funerarios qu'indicaríen que los pobladores d'esta redolada profesaron la relixón del Sol y llegaron a conocer l'arte de la fundición de los metales. Suponemos que les poques families qu'habitaben esta tierra llevaríen una esistencia de pequeños llabradores y cazadores.
Anque nun esiste documentación al respeutu, suponemos que la pequeña Ab-Genna, al tar a pocos quilómetros d'Itálica y de la naciente Híspalis, debió de tener un contautu continuu sobremanera col asentamientu romanu d'Itálica. La villa romana de Ab-Genna nun tuvo al marxe de los tresformamientos d'estes tierres impuestes pol Imperiu Romanu. Estes villes romanes tresmitieron la organización del territoriu a otros puntos del Aljarafe na Edá Media.
Tres la invasión mulsulmana comandada por Tariq y Mussa nel 711, tola contorna del Aljarafe sevillanu foi ocupada polos dirixentes musulmanes. Ab-Genna pasó a llamase al-Genne o Gines, que n'árabe significa Xardín del Edén. Al igual qu'otres llocalizaciones privilexaes, l'a el-Jarafe (l'altor) sevillanu usóse como asentamientos de families yemenines y muladíes, enemistadas dende la conquista por mor del repartu de tierres.
La conquista de Isbiliya por Fernandu III en 1248 reportó un cambéu de pobladores en tola área; sustituyéronse los musulmanes por colonos castellanos. Les families musulmanes de Gines fueron espulsaes al reinu de Granada y el pequeñu Gines foi pobláu por colonos castellanos que sirvieren como cocineros y reposteros nel cercu de Sevilla. A un sieglu de la conquista castellana, Gines yá tenía Conceyu y señoríu que foi apurríu pol rei Enrique II de Trastámara al almirante de Castiella Fernán Sánchez Tovar, que a la so muerte mandar al so fíu Rodrigo Tovar. El señoríu foi vendíu y revendíu hasta llegar a manes de Diego López de Zúñiga, Xusticia Mayor de Sevilla. Gines, con non más de 200 habitantes, tuvo al marxe d'estos cambalaches promovíos poles families nobiliaries pa nun pagar impuestos a la corona de Castiella. A finales de la Edá Media edificárase na cortil parroquial una ilesia d'estilu mozárabe que sumió nes grandes obres del sieglu XVIII.
Disponer del archivu parroquial, que contién abondosa información nos llibros sacramentales y de contabilidá de la Fábrica. Amás hai cuaderninos de recuentu de población pal cumplimientu pascual dende 1740 hasta 1954.
L'archivu municipal tien información disponible dende 1880 hasta los nuesos díes. Una bona parte ta digitalizada. El restu de la documentación sobre'l conceyu ta disponible nel archivu de la Chancillería de Granada, en parte recoyíu nel llibru d'Antonio Herrera no referío al señoríu de Gines.
Gines atopar ente los 100 conceyos de más de 5 000 habitantes con mayor renta declarada d'España, según un estudiu realizáu pola Fundación d'Estudios d'Economía Aplicada.[3]
Históricamente esistíen delles faciendes pa la fabricación d'aceite.
Dende 1956 hasta 2004 atópase na llocalidá la fábrica de La Española, conocida poles sos aceitunes y encurtidos. La fábrica treslladar a la llocalidá d'Aznalcázar al habese quedáu ensin capacidá d'espansión, yá que s'atopaba arrodiada de viviendes pola crecedera poblacional.[4]
Dientro del términu municipal atópase'l Polígonu Industrial Servialsa[5] y el Parque Comercial Gines Plaza. Ta pendiente'l desenvolvimientu del Parque Empresarial Pétalu, que se va construyir conxuntamente colos conceyos estremeros de Bormujos y Espartinas.[6]
Hermandá Sacramental de La nuesa Señora de Belén, Cofradería de nazarenos del Santísimu Cristu de la Vera Cruz y La nuesa Señora de los Dolores Coronada. Fundada nel sieglu XVI. El Cristu ye una talla anónima en pasta de madera del sieglu XVI y la Virxe de los Dolores Coronada ye una talla de candeleru de 1816, obra de Juan de Astorga. Sale en cofradería de nazarenos el Vienres Santu. Tamién ye titular la Virxe de Belén, patrona local, imaxe del sieglu XVIII.
Hermandá de La nuesa Señora del Rosario y Santa Rosalía. Fundada na segunda metá del sieglu XVII. Tien la so sede na Parroquia de La nuesa Señora de Belén, onde preside una Capiya la Santísima Virxe del Rosario. La milagrosa imaxe de Santa Rosalia ye la Titular de la Ermita que lleva'l so nome, consagrada en redol al añu 1723. Los Titulares procesional nel mes d'ochobre.
Hermandá de la Virxe del Rocío. Fundada en 1928. Pelegrina a l'aldega almonteña del Rocío tolos años per Pentecostés. Ye de les hermandaes más antigües de la romería.
Agrupación Parroquial San Ginés. La romería n'honor al Patrón empezó a celebrase en 1991, y tien llugar cada añu nel mes de setiembre.
Día de la Constitución y Concursu de Paelles. Xunto colos actos instituciones con motivu del aniversariu de la Carta Magna, celébrase cada añu un multitudinariu Concursu de Paelles, nel que cientos de persones dan cita nel Paséu Juan de Dios Sotu pa tastiar dichu platu.
Mercáu Medieval y Navidiegu. N'avientu, el Paséu Juan de Dios Sotu, la Cai Real y la Plaza d'España viaxen nel tiempu escontra'l medievu (sieglos V al XV), ufiertando a los visitantes puestos artesanos, esposiciones temátiques de la dómina, música y pasacalles.
Concursu de Villancicos. Celebráu en díes próximos a la Navidá, a esti certame qu'entama'l Conceyu alleguen los grupos más sobresalientes de campanilleros de la provincia ya inclusive d'otros puntos d'Andalucía y Estremadura
Misa del Gallu. Tradición caltenida dende tiempu inmemorial. Interesante poles actuaciones de coros tradicionales de villancicos y el descubrimientu del neñu Jesús, celebráu na Parroquia de La nuesa Señora de Belén a medianueche.
Cabalgata de Reis Magos. Sale na viéspora de la Epifanía pela tarde-nueche del 5 de xineru. Entamada pola Asociación d'Amigos de los Reis Magos, deriva de les primitives cabalgates entamaes nos años setenta. Desfilen unos diez xarrés. Na Plaza d'España llevar a cabu l'adoración del Neñu Jesús.
Procesión de la Candelaria. Febreru. Procesión relixosa y presentación de los naciellos na parroquia. Conmemoración de la presentación del Neñu nel templu'l primer domingu de febreru. La titular de la procesión ye la Virxe de Belén, patrona local.
Los Antroxos. El concursu d'agrupaciones convirtióse nos últimos años n'unu de los más importantes de la provincia, polo que dende 2012 decidió introducise una fase previa eliminatoria, amás de celebrar el concursu íntegramente na Casa de la Cultura "El Tronío". El pasacalles d'amarutes y carruaxes anubre la llocalidá de color y fantasía pa toos.
Entierru de la Sardina. Esta celebración incorporar en 2008 al calendariu festivu de la llocalidá como puntu final al Antroxu. Empieza con un desfile peles cais del conceyu cola gran difunta sardina. La comitiva llega dempués al Parque de la Cultura, onde tien llugar el pregón y delles actuaciones d'agrupaciones carnavaleras. La xornada termina cola quema de la sardina ante tolos asistentes.
Selmana Santa.La procesión na tarde del Vienres Santu del Santísimu Cristu de la Vera Cruz y de La nuesa Señora de los Dolores Coronada, dos valiosísimas imáxenes que se veneren na Parroquia de La nuesa Señora de Belén, destaca pol so recogimiento, orde y seriedá. El Domingu de Resurreición, la Selmana Santa cerrar en Gines cola procesión de gloria de La nuesa Señora de Belén, Patrona de la llocalidá, peles cais del conceyu. Dende 2012, esta procesión celébrase pela mañana, lo que contribuyó a amontar el númberu d'asistentes.
Romería del Rocío. La Hermandá de La nuesa Señora de la Rosada de Gines ye una de les más antigües y señeras de cuantes alleguen cada añu al Rocío. Cantar por sevillanes son parte inequívoca de les señes d'identidá del pueblu de Gines. A pidimientu del Conceyu, la Xunta d'Andalucía concedió en 2010 la declaración del día de la Salida de les Carretes como Fiesta d'Interés Turísticu d'Andalucía, siendo tamién fiesta llocal. En 2013, les carretes recuperaron la salida'l miércoles anterior a Pentecostés (nos últimos años veníen saliendo'l martes).
Corpus Christi. Trátase d'una de les celebraciones con más tradición de cuantes tienen llugar nel conceyu. La procesión percuerre los numberosos altares que vecinos y coleutivos asitien a lo llargo del percorríu. Les cais amanecen esi día alfombradas de romeru y flores que trescalen l'aire d'arumes y arumes. Ye fiesta llocal nel conceyu.
Feria de San Ginés. Julio. Fundada en 1970, el calter familiar de les sos casetes y l'hospitalidá son traces carauterístiques d'esta Feria, que dende l'añu 2000 tien un nuevu y definitiva cortil. El Conceyu programa grandes actuaciones musicales pal fin de selmana.
Romería de San Ginés. La imaxe de San Ginés ye llevada nuna carreta tirada por gües ente los numberosos romeros que, acompañando al Santu, pasen una festiva xornada de convivencia. En 2012, la romería treslladar hasta'l Pinar que lleva'l nome del Santu.
6 de Setiembre Aniversariu de la Coronación de la Virxe de los Dolores. Con una Solemne Función y ufrienda floral conmemórase l'Aniversariu de la Coronación Canónica de la imaxe de la Virxe de los Dolores, que ye ensin dala dulda l'acontecimientu más importante vivíu na hestoria del pueblu.
Una Pará en Gines. Feria turística en redol a la gran tradición rociera de la llocalidá. Mientres cuatro díes, la cita cunta con una gran cantidá d'actividaes pa tolos públicos. Convirtióse n'unu de los grandes curiosos turísticos de Gines.
Fiestes del Rosariu de Gines. El Pregón Gloriosu del Santu Rosario abre les Fiestes decanes del pueblu, que prosiguen col Treslláu de la milagrosa imaxe de Santa Rosalia y la Novena a la Amantísima Virxe del Rosario, que conclúi con una Solemne Función Principal d'Institutu, Protestación de Fe y devotu Besamanos.