Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Granátula de Calatrava | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Alministración | |||||
País | España | ||||
Autonomía | Castiella-La Mancha | ||||
Provincia | provincia de Ciudá Real | ||||
Conceyu | Ciudá Real | ||||
Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||||
Alcalde de Granátula de Calatrava (es) | Félix Herrera Carneros | ||||
Nome oficial | Granátula de Calatrava (es)[1] | ||||
Códigu postal |
13360 | ||||
Xeografía | |||||
Coordenaes | 38°48′N 3°44′W / 38.8°N 3.73°O | ||||
Superficie | 152.65 km² | ||||
Altitú | 656 m | ||||
Llenda con | Aldea del Rey, Valenzuela de Calatrava, Almagro, Moral de Calatrava, Santa Cruz de Mudela, Viso del Marqués y Calzada de Calatrava | ||||
Demografía | |||||
Población |
696 hab. (2023) - 346 homes (2019) - 368 muyeres (2019) | ||||
Porcentaxe | 0.92% de Ciudá Real | ||||
Densidá | 4,56 hab/km² | ||||
Más información | |||||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||||
granatula.es | |||||
Granátula de Calatrava ye un conceyu español asitiáu nel sur de la provincia de Ciudá Real, na comunidá autónoma de Castiella-La Mancha. Ta asitiáu a 32,6 km de la capital provincial.
Ta asitiáu nel valle del Jabalón y caracterízase pola alteración de los volcanes d'orixe magmáticu (conos de Columba, Cueves Negres o La Yozosa) o freatomagmático, que da orixe a llagunes o maares, como'l cráter o maar nel que se topa'l cascu urbanu, Valdeleón, con más de 2 km de diámetru. Anque nel añu 2000 apaeció'l guéiser o “el Remexu de Granátula”, tán estinguíos na actualidá, quitando la Fumarola, qu'entá ta activa na Torca. L'agua de que se surte la llocalidá, per otra parte, ye carauterísticamente ferrial, como la de la fonte agria de la cercana ciudá de Puertollano.
Al pie de los Volcanes de too tipu pueden reparase aves según los cultivos, el monte mediterraneu o les zones fluviales del Banzáu y Ríu Jabalón.
Na Hispania visigoda Oreto foi sede episcopal de la Ilesia católica, sufragánea de l'archidiócesis de Toledo qu'entendía l'antigua provincia romana de Cartaginense na diócesis de Hispania.
Pela redolada de Granátula pueden visitase dos xacimientos arqueolóxicos bien importantes: La Encantada, de la Edá del Bronce, de tipu “castellón” por tar asitiáu n'altor; caltién muralles defensives, viviendes o silos y alluga una cueva cola lleenda d'un llagartu o culiebra que se tresforma na Trocanta o Encantá cada nueche de San Xuan.
Y el Xacimientu arqueolóxicu de Oreto y Zuqueca, con restos que tomen dende dómina prerromana a la Edá Media, como la necrópolis visigoda, el Bautisteriu paleocristianu y los Baños islámicos, los más antiguos dataos na Península Ibérica.
Al pie de esti xacimientu puede almirase el Santuariu de la Patrona de la llocalidá, la Virxe de Oreto y Zuqueca, ermita románica del sieglu XIII, declaráu Bien d'Interés Cultural. El Santuariu de la Patrona ta conformáu por un conxuntu d'edificios na so mayor parte del sieglu XIII, magar caltién arcos, piedres y pilastres de dómines anteriores, especialmente visigoda. Nes sos cercaníes perdura'l Ponte romana de Baebio Publio Venusto (sieglu I), visible cuando baxa'l volume d'agua del banzáu del Jabalón.
Pasiando pol nucleu urbanu puede visitase la Ilesia de Santa Ana, del sieglu XIV al XVIII, cola imaxe de la Virxe de Oreto y Zuqueca (sieglu XIII) o la torre y artesonado del coru (sieglu XVI). Cerca atópase'l Palaciu de los Torrubia (sieglu XVIII), declaráu Bien d'Interés Cultural, típicu palacete manchegu de trés plantes y patiu con columnes, y la Casa Mudéxar amiesta (sieglu XV). La llocalidá caltién la mayoría de los edificios de la vida ya instituciones de la Edá Moderna, sieglos XVII y XVIII, como la Casa de la Inquisición, les Tercies, la Posada de la Sindical o'l Pósito.
El visitante puede averase a la casa onde nació en 1793 el xeneral y políticu Baldomero Espartero y la so estatua ecuestre o afayar xunto al cascu urbanu la Fonte Agria o les construcciones populares como les cases de campu, pontes, nories... y los singulares carapuchetes, a manera de cabañes de piedra.
La cultura popular tresvierte nos "armáivos" y la Selmana Santa (Fiesta declarada d'Interés Turísticu Rexonal), nes decenes de cruces y unos 40 díes de fiestes singulares nel añu según lleendes y tradiciones, gastronomía deliciosa y nes artesaníes del espartu y encaxe de boliyos.